Ο νυν Πρωθυπουργός μοίρασε κοινωνικό επίδομα από το δημοσιονομικό πλεόνασμα. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα μειώσει φόρους, κάνοντας περικοπές δαπανών. Ο ένας ενδιαφερόταν για τα ασθενή στρώματα. Ο άλλος αντιλαμβάνεται τη σημασία που έχει η αγορά. Ωστόσο, η δημοσιονομική λογική είναι η ίδια –ό,τι δίνω το έχω εξοικονομήσει. Η πολιτική συλλογιστική είναι ταυτόσημη: ικανοποιώ τους φυσικούς υποστηρικτές μου. Και ένα επίρρημα συνδέει αυτό που έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα με αυτό που υπόσχεται να κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι το επίρρημα: μονομερώς. Δηλαδή χωρίς τη συναίνεση των δανειστών.
Είναι γνωστό τι συνέβη στην περίπτωση των νυν κυβερνώντων. Πάγωσε –κάτι που είναι πλέον και μετεωρολογικώς επίκαιρο –το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Με αποτέλεσμα πολλοί να τους θεωρούν και πολιτικά –εκτός από δημοσκοπικά –τελειωμένους. Δεν είναι γνωστό τι θα γίνει με την επόμενη κυβέρνηση. Αυτό όμως που είναι ορατό –παρά τη χειμωνιάτικη καταχνιά –είναι ότι επαναλαμβάνονται σφάλματα του παρελθόντος. Δηλαδή ηρωικές υποσχέσεις που δίνονται με το άγχος της εκλογικής επικράτησης. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πραγματική θέση της χώρας που βρίσκεται υπό τον ζυγό των δανειστών –ορισμένοι εκ των οποίων δεν μας καλοβλέπουν έτσι ή αλλιώς.
Το άθροισμα υποσχέσεων –έστω και κοστολογημένο –δεν συνιστά στρατηγική πολιτικής ηγεμονίας –η οποία, στην εποχή του Μνημονίου, δεν ταυτίζεται με την εκλογική επικράτηση.
