Ο απινιδωτής ανήκει στις μεγαλύτερες κατακτήσεις του ανθρώπου αφού μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να επαναφέρει στη ζωή με ένα ηλεκτρικό σοκ τον άνθρωπο του οποίου η καρδιά σταμάτησε απότομα να λειτουργεί, κυρίως λόγω θανατηφόρων αρρυθμιών.
Είναι τόσο μεγάλη η συμβολή των απινιδωτών στην επαναφορά των ανθρώπων από τον θάνατο στη ζωή, που ανεπιφύλακτα συνιστάται η εμφύτευσή τους. Πρόκειται για μία συσκευή βάρους ολίγων γραμμαρίων που εμφυτεύεται στον θώρακα.
Ηδη τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ευρωπαϊκές καρδιολογικές κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν την εμφύτευση απινιδωτή στις περιπτώσεις όπου η λειτουργική ικανότητα της καρδιάς έχει σημαντικά ελαττωθεί (κλάσμα εξώθησης <30%).
Πριν από λίγους μήνες, στο τελευταίο καρδιολογικό πανευρωπαϊκό συνέδριο ανακοινώθηκε, και ταυτόχρονα δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine, η τυχαιοποιημένη μελέτη Danish. Στη μελέτη αυτή περιλήφθηκαν 1.116 ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια οι οποίοι ελάμβαναν την κλασική θεραπεία και στους οποίους οι μισοί είχαν εμφυτευμένο απινιδωτή. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για περίπου 5 χρόνια (67 μήνες) χωρίς να διαπιστωθεί διαφορά στατιστικά σημαντική στη θνητότητά τους.
Στη μελέτη αυτή δεν συμπεριλήφθηκαν ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ισχαιμικής αιτιολογίας γιατί αναμφισβήτητα η ισχαιμία του μυοκαρδίου μπορεί να προκαλέσει αιφνίδιο αρρυθμιολογικό θάνατο που αντιμετωπίζεται στο 70% των περιπτώσεων με επιτυχία εάν υπάρχει εμφυτευμένος απινιδωτής.
Οι άρρωστοι με καρδιακή ανεπάρκεια χωρίς ισχαιμία στις περισσότερες περιπτώσεις κινδυνεύουν και καταλήγουν από διάφορες άλλες καταστάσεις που επιβαρύνουν την καρδιακή ανεπάρκεια (π.χ. λοιμώξεις, νεφρική ανεπάρκεια κ.λπ.) και όχι από αιφνίδιο αρρυθμιολογικό θάνατο.
Ετσι, τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής δεν φαίνεται να αλλάζουν τις κατευθυντήριες οδηγίες των αμερικανικών και ευρωπαϊκών καρδιολογικών εταιρειών, που συμπεριλαμβάνουν και τους αρρώστους με καρδιακή ανεπάρκεια ισχαιμικής αιτιολογίας.
Τα δεδομένα αυτά πρέπει να καθιστούν προσωπικά υπεύθυνους τους καρδιολόγους στην απόφασή τους να εμφυτεύουν απινιδωτές. Ηδη πολλές χώρες δεν εγκρίνουν την εμφύτευση απινιδωτών σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια που έχουν προσδόκιμο επιβίωσης μικρότερο του ενός χρόνου λόγω συνυπαρχουσών άλλων σοβαρών παθήσεων (π.χ. καρκίνος, σοβαρές εγκεφαλικές βλάβες κ.λπ.).
Κατά συνέπεια ο εμφυτευμένος απινιδωτής εξακολουθεί να κατέχει την πρέπουσα θέση στη φαρέτρα του γιατρού για την αντιμετώπιση του αιφνιδίου καρδιακού θανάτου, υπό τη βασική προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν οι απαραίτητες ενδείξεις.
