[Ενοχοποιητικά στοιχεία] Ισοπεδώσεις – με δόσεις

Χαρά Ρίζου, Το κλείδωμα του χρόνου

Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις ανθρώπους χωρίς πρόσωπο, δίχως βλέμμα. Τους ζητάς ταυτότητα και δεν έχουν πιστοποιημένα χαρτιά επιβίωσης. Ελληνες και ξένοι ζούνε σε άλλη διάσταση. Δεν είναι καν «ό,τι δηλώσουν». Δεν δηλώνουν Τίποτα. Νιώθουν [ότι τους θεωρούν] Τίποτα.

Ετσι είμαστε λίγο – πολύ όλοι. Δηλώνουμε [απ]ελεύθεροι, αλλά δεν σκεφτόμαστε ούτε δρούμε ελεύθερα. Δηλώνουμε προβληματισμένοι με την κατάσταση της χώρας, αλλά κατά βάθος μόνο τα δικά μας προβλήματα μας ανησυχούν.

Πολλοί δεν αισθάνονται αναξιοπρεπείς, αλλά πώς να ζήσεις μέσα στην πολιτική λάσπη, την κοινωνική απάθεια και την οικονομική αιμορραγία χωρίς να χάσεις [λίγο από] την ψυχή σου;

Ούτε λογαριασμούς του 2016 μπορείς να κλείσεις ούτε απολογισμό των λαθών σου προλαβαίνεις να κάνεις. Είχαμε συνηθίσει, εκόντες/άκοντες, την εποχή του ελληνικού μετα-θαύματος [sic], του μετα-ψέματος, της μετα-πολιτευτικής αυταπάτης και εξακολουθούμε να μη θέλουμε να βλέπουμε καθαρά τη δική μας ευθύνη ως πραγματική και την ενοχή των πολιτικών μας φίλων ως ιδιοτελή.

Ζητάμε από ορισμένους να κόψουν τον γόρδιο δεσμό της πελατειακής Δημοκρατίας και την ίδια ώρα τούς περιβάλλουμε με νέους ιστούς φόβου και αποκλεισμού.

Κυνηγήσαμε το άπιαστο και πιαστήκαμε μόνοι μας στην παγίδα «του κυνηγημένου» ονείρου. Με τις αδιαπραγμάτευτες διαπραγματεύσεις κοντεύουμε να συγγράψουμε Πραγματεία περί της Σισύφειας χώρας [και Αριστεράς;].

Οι νεο-αχόρταγοι και οι παλαιο-χορτασμένοι αναζητούν ισορροπίες, ενώ κραυγάζουν για ρήξεις [sic]. Η ασυνεννοησία οφείλεται σε ψυχοσωματικές/άλογες αμοιβαίες καχυποψίες [για το ποιος θα «ρίξει» πρώτος τον άλλον] και όχι σε ανυπέρβλητα ιδεολογικά τείχη. Οι μύθοι πάντοτε επιβίωναν των ανθρώπων, αλλά δεν χρειάζεται να θυσιάζονται συνεχώς οι άνθρωποι για να συντηρούνται οι «χρήσιμοι μύθοι».

Πολλοί στην Αριστερά είναι πανέτοιμοι να θυσιάσουν τον Αρχηγό τους για να «σωθεί» το κομματικό ιερατείο. Πολλοί στη Δεξιά είναι προετοιμασμένοι για νέα φιλελεύθερη εφόρμηση. Πολλοί στην Κεντροαριστεροδεξιά είναι έτοιμοι να διασπάσουν τους υπόλοιπους [στο όνομα της Ενότητας].

Το ποιος φταίει περισσότερο για την κρίση δεν έχει αυτή τη στιγμή τόση σημασία όσο [ενδεχομένως] το να σωθεί η χώρα από την παράνοια. Η σχιζοφρένεια της ελληνικής κοινωνίας είναι έτσι κι αλλιώς δεδομένη. Η μαγκιά, η ανομία, η διαφθορά, η ατιμωρησία έχουν από καιρό ιδεολογοποιηθεί. Ολες οι προσωπικές ή πολιτικές [ηθικές;] «κόκκινες γραμμές» υπονομεύθηκαν από την έλλειψη αυτογνωσίας, τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις «ψευτο-μεγαλείου» και ξεπεράστηκαν από τη βαρβαρότητα του ένθεν/κακείθεν λαϊκισμού.

Ενα βήμα μπροστά = το κοινωνικό Χάος.

Χάος, μέσα/έξω.

Φόβος και ανασφάλεια, μέσα/έξω.

Ενα βήμα πίσω = η Δημοκρατία εν κινδύνω.

Ας κατανοήσουν αυτή την κρίσιμη εθνική στιγμή όλοι. Χωρίς εμπάθεια και ζήλο [sine ira et studio].

ΥΓ. Μερικοί υποστηρίζουν τον «ταυτ[οτ]ισμό», την ευρωπαϊκή [αν-εθνική]ταυτότητα. Καλή ιδέα, αλλά δεν πρέπει πρώτα να ορίσουμε την εθνική μας ταυτότητα και ύστερα να προσχωρήσουμε σε άλλα σχήματα; Δίχως αρχική ταυτότητα και οντότητα [ίσως και ενότητα] ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά;

Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός