Αναζήτηση
Ο Αμπντουλάχ Τζανγκίλ έμενε στην Πάφο από τις αρχές της δεκαετίας του ’50. Μετά τα γεγονότα του 1974 όμως, και την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε, αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Μόρφου. Εκείνος έπιασε το σπίτι μιας ελληνοκυπριακής οικογένειας, ενώ μια άλλη ελληνοκυπριακή οικογένεια εγκαταστάθηκε στο δικό του σπίτι, στην Πάφο. Εκτοτε βλέπονται συχνά, έχουν γίνει φίλοι. Κι όπως λέει ο 66χρονος Τζανγκίλ στο BBC, είναι έτοιμος να παραδώσει και πάλι το σπίτι όπου μένει στους νόμιμους ιδιοκτήτες του. «Το μέλλον των εγγονών μου είναι σημαντικότερο από το σπίτι» τονίζει. «Η ειρήνη είναι σημαντικότερη από τις μετακομίσεις».
O Πάνος Τσιρίδης έφυγε από την Κύπρο για την Ελλάδα μετά την εισβολή, μεγάλωσε και σπούδασε εδώ, τώρα έχει επιστρέψει. Σχολιάζοντας την ιστορικής σημασίας κατάθεση των χαρτών στη Γενεύη, έγραφε τις προάλλες για τους «δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που περνούν τα τελευταία χρόνια τα οδοφράγματα, φτάνουν μέχρι τα κατεχόμενα χωριά τους και δειλά, σιωπηλά και αμήχανα, με την αίσθηση του ταπεινωμένου, του χαμένου από τον πόλεμο, επισκέπτονται κλεφτά το πατρικό σπίτι, το χωράφι της οικογένειας, την κατεστραμμένη εκκλησία της γειτονιάς, το νεκροταφείο των προγόνων». Αν όλα πάνε καλά, πρoσέθετε, «μπορεί τα σπίτια αυτά να τα ξανακατοικήσουν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους. Και έτσι να μπουν στο περιθώριο της Iστορίας όσοι βιάζονται να τα εκχωρήσουν οριστικά στους Τούρκους με την εθνικά καταστροφική πολιτική της διαρκούς αναβλητικότητας».
Ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί επεξεργάστηκαν αυτή την εβδομάδα το περίγραμμα μιας λύσης, την οποία επιθυμούν πολλές πλευρές: ανάμεσά τους, ένα μεγάλο μέρος των Κυπρίων, σαν τον Αμπντουλάχ και τον Πάνο, και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Υπάρχουν όμως και οι «συνήθεις ύποπτοι» που θα μπορούσαν να την τορπιλίσουν. Ο ένας είναι η Αγκυρα, με την επιμονή της στο θέμα των εγγυήσεων. Μέχρι τώρα, πάντως, η στάση της τουρκικής πλευράς στη Γενεύη δεν είναι αρνητική. Ο Ερντογάν έχει άλλωστε αρκετούς λόγους, τόσο οικονομικούς όσο και γεωπολιτικούς, να επιθυμεί μια καλή εξέλιξη. Και η «εξάρτησή» του από τους ακροδεξιούς του ΜΗΡ ενόψει και του δημοψηφίσματος για τη συνταγματική μεταρρύθμιση είναι ασήμαντη, εδώ πέρασε ολόκληρη συμφωνία με το Ισραήλ.
Ο δεύτερος συνήθης ύποπτος είναι η Ρωσία, που δεν βλέπει με καλό μάτι μια συμφωνία, αφού θα απομακρύνει την Τουρκία από την επιρροή της, θα φέρει πιο κοντά την Κύπρο στο ΝΑΤΟ και θα χαρίσει μια επιτυχία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν η Μόσχα επηρέασε αποφασιστικά τις αμερικανικές εκλογές, το Κυπριακό μπορεί να το κάνει μια χαψιά. Και η τρίτη πλευρά που βάζει εμπόδια είναι η «σκληρή» ομάδα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Το έκανε στο Μοντ Πελεράν, με τους εκβιασμούς και τα non-paper. Το ξαναέκανε προχθές το βράδυ στη Γενεύη, με την αιφνιδιαστική και μονομερή δήλωση του έλληνα υπουργού Εξωτερικών για διακοπή των συνομιλιών και παραπομπή των προβλημάτων σε ομάδα τεχνοκρατών. «Συνέχεια ήθελε ο γ.γ., όχι όμως ο Κοτζιάς» ήταν ο χθεσινός τίτλος του «Πολίτη», σύμφωνα με τον οποίο «η Αθήνα επιθυμεί την ανάληψη των καθηκόντων της νέας αμερικανικής διοίκησης πριν από το επόμενο ουσιαστικό βήμα». Ετσι είναι; Συμφωνεί και ο Πρωθυπουργός με την πολιτική της διαρκούς αναβλητικότητας;
