Είναι καλό να έχουμε βουλευτές με επιστημονική κατάρτιση; Ναι, είναι καλό να έχουμε βουλευτές με επιστημονική κατάρτιση. Είναι καλά τα διπλώματα στον άνθρωπο; Ναι, είναι καλά τα διπλώματα στον άνθρωπο. Σε γενικές γραμμές. Σε πολύ γενικές. Γιατί η αγορά εργασίας χέστηκε πόσα μεταπτυχιακά έχεις για να κουβαλάς καφάσια στις αποθήκες του σουπερμάρκετ.

Ομως στο Κοινοβούλιο, όσο να πεις, ένα άλφα δίπλωμα ενδείκνυται. Ο δικηγόρος, ο γιατρός, ο μηχανικός, όσο να πεις ένα prestige το σέρνουν. Κι ας έλεγε η γιαγιά μου, που δεν το έλεγε, «τι του λείπει του ψωριάρη, δίπλωμα απ’ το Yale να πάρει». Που αυτό και το Harvard εμείς οι Ελληνες τα ‘χουμε γειτονοπούλες στις πάνω ρούγες. Τέτοια εξοικείωση το ακριτικό χωριό με το γνωστικό αντικείμενο.

Κι έτσι, όσο πιο πολλά τα διδακτορικά τόσο πιο καλά γι’ αυτή τη χώρα. Λένε. Ασχέτως που οι περισσότεροι συγχέουν τη μόρφωση με την κατάρτιση –κι ας τις χωρίζουν αυτές τις δύο των Περσών οι παρασάγγες. Ενα πτυχίο Νομικής δεν σε κάνει καλά και ντε καλό δικηγόρο. Οι αμέλειες που κοστίζουν ζωές από κάποιους γιατρούς γίνονται. Τα κτίρια που καταρρέουν κάποιοι μηχανικοί τα έχουν χτίσει. Αυτό τώρα αν γίνει θέσφατο να τραβάει μια μούντζα συλλήβδην σε όλους τους επιστήμονες αυτών των κλάδων, δεν είν’ καλό. Καθόλου καλό.

Οποτε μπαίνει –ή πρόκειται να μπει –υποψήφιος κάποιος επιτυχημένος επαγγελματίας αλλά ουχί διπλωματούχος γίνεται γύρω μας ο χαμός της ιερής αγελάδας. Ολοι οι γκουρού της πολιτικής ορθότητας, μορφωμένοι, ημιμαθείς ή ντιπ αδαείς, γίνονται θηρία ανήμερα. Από τα βάθη των εμμονών τους, κουνάνε αυστηρά το δάχτυλο στον όποιον δεν είναι διπλωματούχος από μια σχολή έστω Προσθετικής Βλεφαρίδων και Ημιμόνιμου Μανικιούρ-Πεντικιούρ. Να ‘χεις ένα χαρτί στα χέρια σου κι ας είναι και κουζίνας.

Με αυτή τη λογική, τα 300 έδρανα της Βουλής είναι ρεζερβέ μόνο από τους πτυχιούχους της εύφορης κοιλάδας. Ολοι οι άλλοι δεν έχουν θέση, όλοι οι άλλοι είναι πολιτικοί παρίες που απλά μαγαρίζουν την Κοινοβουλευτική Μεγάλη Ιδέα.

Ολα αυτά με αφορμή το ενδεχόμενο ο Σάκης Ρουβάς και ο Αντώνης Ρέμος να κατέβουν υποψήφιοι με τη ΝΔ. Πάντα, όταν ακούμε για τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές –οι ηθοποιοί έχουν βγάλει μια ανώτερη σχολή –γινόμαστε, θηρία γινόμαστε.

Από πού κι ώς πού και με τι φόντα, τι προσόντα θα με εκπροσωπήσει αυτός -ή; Ο αμόρφωτος, ο άσχετος, ο έτσι, ο γιουβέτσι. Λες κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι διακτινίστηκαν από τον πλανήτη Κρύπτον. Λες και δεν έχουν εμπειρίες, τραύματα, βιώματα σ’ αυτή τη χώρα. Λες κι επιτυχημένο καλλιτέχνη ή αθλητή σε κάνει μόνο το ταλέντο και όχι ο συνδυασμός του με το μυαλό, την κρίση και το ένστικτο.

Αρα; Ο «επιστήμων άνθρωπος» στη Βουλή θα μεγαλουργήσει, ενώ αυτός που διακρίθηκε σε άλλους τομείς θα ξεφτιλιστεί; Λαϊκισμός του αισχίστου. Κανείς δεν λέει πως όλοι οι «κοινοβουλευτικοί επιστήμονες» για τα μπάζα και όλα τα αγνά παιδιά του μικροφώνου ή της μπάλας οι επίδοξοι σωτήρες.

Ομως εμείς –εμείς ο λαός που δίνει ευκαιρίες στον κάθε μαλάκα –κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, δεν μπορεί, κάτι κάνουμε λάθος. Το μυαλό μας κινείται σε ένα στενό χολάκι εισόδου και ποτέ μα ποτέ δεν λοξοδρομεί.

Στη χώρα αυτή μπορεί να καταρρέουν ιδεολογίες, αρχές, αξιακά συστήματα, αλλά τα στερεότυπα δεν καταρρέουν ποτέ. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνουμε πως καλός, χρήσιμος, άξιος είναι εκείνος που αγαπάει τον τόπο του και θέλει να δουλέψει γι’ αυτόν.

Σε ένα Κοινοβούλιο πρέπει να εκπροσωπούνται όλες οι κοινωνικές ομάδες. Οι επιστήμονες –κυρίως οι τεχνοκράτες –οι έμποροι, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, οι νοικοκυρές, οι αθλητές, οι καλλιτέχνες. Φτάνει να νοιάζονται, να δουλεύουν σκληρά, να παράγουν έργο, να είναι έντιμοι.

Φτάνει να μας αγαπάνε. Και να μας το δείχνουν.