Η επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου –με όχημα την ένταξη του ΚΙΔΗΣΟ στην ομπρέλα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης –καθιστά πλέον τη Συμπαράταξη τον ισχυρό παίκτη στη διαδικασία ενοποίησης, διεύρυνσης ή ομογενοποίησης στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό δεν προκύπτει τόσο από τη δύναμη που εκπέμπει το ΠΑΣΟΚ plus όσο από την αδυναμία των λοιπών κινήσεων, κυρίως του Ποταμιού, να αποτελέσουν πόλο έλξης γύρω από τον οποίο θα συσπειρωθούν οι υπόλοιποι. Η Συμπαράταξη αποτελεί πλέον το ασφαλέστερο όχημα επανεκλογής για τους περισσότερους κεντρογενείς βουλευτές και αυτό αποτυπώνεται στη συνεχή αιμορραγία του Ποταμιού και στην απορρόφηση των ανεξάρτητων από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Συμπαράταξης.
Η δημοσκοπική καθίζηση του χώρου ενεργεί τελικά ως καταλύτης για την ενεργοποίηση των συνεργασιών. Για την πλευρά Παπανδρέου –που συνεχίζει ενεργά στη διεθνή σκηνή –είναι σημαντική η διατήρηση της προεδρίας στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Σε συμβολικό επίπεδο, είναι προτιμότερο για τον Παπανδρέου να βρίσκεται ενθυλακωμένος σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με κοινοβουλευτική παρουσία, παρά επικεφαλής ενός κόμματος εκτός Βουλής και πολιτικών ραντάρ. Πέρα από τα τυπικά, κανένα από τα στελέχη που ακολούθησαν τον ΓΑΠ δεν εισηγούνταν την αυτόνομη πορεία του Κινήματος που όπως έλεγαν οι δημοσκόποι, δεν ανιχνευόταν στις έρευνες κοινής γνώμης. Γνώστες του παρασκηνίου έλεγαν στα «ΝΕΑ» ότι βασικό κομμάτι του ντιλ ήταν η υπόσχεση, από την πλευρά Παπανδρέου, ότι δεν θα διεκδικήσει την ηγεσία της Συμπαράταξης όταν το θέμα τεθεί σε επίπεδο βάσης. Ο Παπανδρέου μπορεί επίσης να διεκδικήσει την επανεκλογή του στη Βουλή χωρίς σταυροδοσία, ως πρώην Πρωθυπουργός.
Για την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, η επιστροφή Παπανδρέου συμπίπτει με το κάλεσμα πανστρατιάς που επιχειρεί η Φώφη Γεννηματά. Στελέχη κοντά στην πρόεδρο του κόμματος επιμένουν να υποστηρίζουν ότι η αναμενόμενη αντίδραση από την πλευρά Βενιζέλου θα είναι χαμηλής έντασης. Αλλωστε, λένε, ο πρώην πρωθυπουργός δεν επιστρέφει στο ΠΑΣΟΚ, αλλά εντάσσεται σε ένα ευρύτερο όχημα επανασύστασης του χώρου. Πίσω από τις γραμμές υπάρχει βέβαια μια ισορροπία του τρόμου: όλοι έχουν ανάγκη όλους –για λόγους εκλογικής επιβίωσης και επανεκλογής.
Στο τέλος της ημέρας, το βασικό ζητούμενο για τη Συμπαράταξη θα είναι ο ρόλος που θα κληθεί να διαδραματίσει στο διπολικό σύστημα μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Η προσπάθεια επαναπατρισμού ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία η επιστροφή Παπανδρέου μπορεί να λειτουργήσει ως δέλεαρ, δεν φαίνεται προς το παρόν να λειτουργεί: το επιβεβαιώνουν δημοσκόποι που υποστηρίζουν ότι παρά τη διαφαινόμενη ήττα ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ρεύμα επιστροφής προς το ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν δηλαδή περισσότερο παγιωμένες απευθείας μεταφορές ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ προς τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ ή άλλα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, παρά προς το ΠΑΣΟΚ. Η Γεννηματά πιστώνεται προφανώς την ενότητα και τη σταδιακή επανασύνδεση του χώρου. Το στοίχημα είναι να βρει και το στίγμα του.
