Σήμερα δεν το λαμβάνει υπόψη σχεδόν κανείς. Αλλά στις πρώτες εκλογές του 2012, τον Μάιο, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ άθροιζαν ποσοστό πολύ μεγαλύτερο και από τη ΝΔ και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τοποθετούμενη γύρω στο 20%, η Κεντροαριστερά ήταν όχι κυβερνώσα, αλλά, πάντως, πλειοψηφούσα έστω και προσωρινά. Ολα αυτά όμως κράτησαν όσο ένας στεναγμός. Στις δεύτερες εκλογές του 2012, τον Ιούνιο, γεννήθηκε ο νέος διπολισμός ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Η σειρά αντεστράφη τρία χρόνια αργότερα, αλλά το νέο ζεύγος παρέμεινε κυρίαρχο.
Εκτοτε η Κεντροαριστερά μαζεύει τα κομμάτια της. Αυτό είναι το νόημα της χθεσινής συνάντησης της Φώφης Γεννηματά με τον Γιώργο Παπανδρέου. Αυτός είναι επίσης ο ειδικός ρόλος της προέδρου του ΠΑΣΟΚ –που λέγεται Δημοκρατική Συμπαράταξη για να χωρέσει τη συνιστώσα της ΔΗΜΑΡ. Η Γεννηματά καλείται να ανασυνθέσει πρόσωπα και τραυματισμένες σχέσεις. Περισσότερο όμως καλείται να δημιουργήσει το κλίμα εκείνο που θα δώσει στον χώρο το άνοιγμα πολιτικών αποχρώσεων που ήταν κάποτε η δύναμή του. Από αυτές έμειναν μόνο οι προσωπικές αδυναμίες και αντιπάθειες.
Ολοι οι καλοί –ή και λιγότερο καλοί –χωράνε διότι χωρούσαν κάποτε. Και χωρούσαν διότι ήταν απείρως μεγαλύτερος ο πολιτικός χώρος που το Κίνημα καταλάμβανε. Το μονοψήφιο ποσοστό είναι ασφυκτικό. Εκεί είναι το στοίχημα. Οσο μεγαλώνει το ΠΑΣΟΚ τόσο θα επαναπατρίζει μαζί με τους ψηφοφόρους και τους πρωταγωνιστές. Η Γεννηματά αντιπολιτεύεται επιτυχώς και διαχειρίζεται επαρκώς ό,τι παρέλαβε. Μένει τώρα να εμπνεύσει ώστε η Κεντροαριστερά να αναπνεύσει.
Τελευταία Νέα