Προσέξτε με παρακαλώ: προ ημερών υφυπουργός Τσίπρα με αρμοδιότητες επί της νησιωτικής πολιτικής, ονόματι Σαντορινιός, εκ… Δωδεκανήσων ορμώμενος, ανακοινώνει περιχαρής και φουσκωμένος ως διάνος σε οίστρο ότι θα κάνει δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος για την κατασκευή μικρών έργων σε 28 νησίδες του Αιγαίου, με την υποσημείωση ότι αυτό το κάνει για να αποκτήσουν τα νησιά αυτά οικονομική δραστηριότητα.
Προς τι όλο αυτό; Διότι σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, νησιά που έχουν οικονομική δραστηριότητα ανήκουν στη χώρα της οποίας πολίτες αναπτύσσουν αυτή την οικονομική δραστηριότητα.
Καλό; Οχι και τόσο. Διότι οι Τούρκοι, που δεν είναι τίποτε κορόιδα, έστειλαν αυστηρό τελεσίγραφο του τύπου «κάτω τα χέρια από τα νησιά» γιατί είναι «γκρίζες» ζώνες. Και πάει άπατο ένα σχέδιο, το οποίο όπως και να το δεις ήταν θετικό για τη χώρα. Γιατί πάει; Διότι αυτός ο υφυπουργός αγνοεί μια βασική αρχή που λέει ότι «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται και άλλα που λέγονται αλλά δεν γίνονται»…
Να ενημερώσω πάντως αυτούς τους απίθανους τύπους που κυβερνούν τη χώρα με την επικινδυνότητα, εξαιτίας τους, να επικρέμαται συνεχώς πάνω από το κεφάλι της ότι το σχέδιό τους για την αξιοποίηση των νησιών αυτών δεν είναι καινούργιο. Εχει επιχειρηθεί προ 23 ετών και μάλιστα με επιτυχία. Τότε ήταν πρωθυπουργός ένας Ανδρέας Παπανδρέου και είχε αρμόδιο για αυτά τα θέματα υπουργό Αιγαίου τον Κώστα Σκανδαλίδη. Με συντονισμένες κινήσεις και με πρόγραμμα και πάνω απ’ όλα χωρίς τυμπανοκρουσίες, ο Σκανδαλίδης μαζί με τον τότε βουλευτή Λέσβου Νίκο Σηφουνάκη υλοποίησαν έργα αυτού του χαρακτήρα (οικονομικής δραστηριότητας) σε εννέα μικρά νησιά που βρίσκονται στα όρια των συνόρων με την Τουρκία –από το Βόρειο Αιγαίο έως τα Δωδεκάνησα. Κατασκευάστηκαν υδατοδεξαμενές, καταλύματα, λιμενοβραχίονες και οι Τούρκοι βρέθηκαν προ τετελεσμένων. Το αντίθετο δηλαδή από ό,τι συμβαίνει σήμερα.
Αλλά, είπαμε, είναι θέμα μεγεθών, είναι και θέμα χειρισμών. Τότε πρωθυπουργός ο Ανδρέας, σήμερα Πρωθυπουργός είναι ο Τσίπρας. Τι να λέμε τώρα και τι ακριβώς να συγκρίνουμε, δεν καταλαβαίνω…
Στο μεταξύ η στήλη επιθυμεί να επανέλθει σε ένα θέμα που «άγγιξε» προ ημερών, αλλά ο «πολλά βαρύς και όχι» υπουργός Πολάκης απέφυγε επιμελώς να απαντήσει. Αντιλαμβάνομαι ότι θα έχει τους λόγους του, αλλά επειδή –με ξέρετε –είμαι επίμονος τύπος, θα επανέλθω σήμερα. Αφορά την παράλειψη (το λέω όσο πιο κομψά γίνεται) της κυβέρνησης να δημοσιοποιήσει δελτίο τιμών των φαρμάκων επί σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο, το 2015.
Η «παράλειψη» αυτή, η οποία παρήγαγε ένα σοβαρό οικονομικό αποτέλεσμα όπως έχω προαναφέρει σε άλλο δημοσίευμά μου, γίνεται όλο και πιο περίεργη, διότι όπως με ενημέρωσε χθες μέλος της διοίκησης του ΕΟΦ (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων σημαίνουν τα αρχικά), ο Οργανισμός είχε καταρτίσει το σχετικό δελτίο, ως ώφειλε και υποχρεούνταν από τον νόμο, αλλά η ηγεσία του υπουργείου Υγείας δεν υπέγραφε για άγνωστους λόγους τυπικές αποφάσεις, ώστε το δελτίο τιμών να δημοσιευθεί σε ΦΕΚ και να ισχύσει.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα –για να αναφέρω μία μόνο παρενέργεια της «παράλειψης» των υπουργών –φάρμακα των οποίων το πατέντο έληγε εντός του 2015, και λογικά η τιμή τους θα έπρεπε να απομειωθεί σοβαρά, να εξακολουθούν να κυκλοφορούν στην αγορά με τις τιμές τους ως πρωτότυπα!
Το επισημαίνω ως θέμα, διότι τώρα οι Οικονομικοί Εισαγγελείς έχουν ανοίξει τον φάκελο της Novartis και ψάχνουν, ας ρίξουν και μια ματιά στην υπόθεση αυτή, που είναι κανονικά για εισαγγελέα! Κανονικά όμως…
Οριστικά και με τη βούλα τελείωσε η υπόθεση που ταλαιπώρησε τα media, τον δημοσιογραφικό κόσμο, τα κανάλια, τεχνικούς, διοικητικούς και ένα πλήθος ανθρώπων που βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη έρμαια των διαθέσεων του υπουργού Παππά να γίνει υπουργός-καναλάρχης και της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου να ελέγξουν την ενημέρωση στην Ελλάδα. Δημοσιοποιήθηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά και τώρα έρχονται τα δύσκολα για την κυβέρνηση: πρέπει να επιστρέψει τα χρήματα που πήρε από τους τέσσερις πλειοδότες του διαγωνισμού, να βρει ισοδύναμα για να καλύψει την τρύπα στον προϋπολογισμό και κάπου να… κρυφτεί από την ντροπή για την τεράστια πολιτική ήττα που υπέστη.
Φυσικά σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, όπου στην πολιτική εξακολουθούν να υπάρχουν αξίες όπως η ευθιξία, η αξιοπρέπεια, η ανάληψη πολιτικής ευθύνης, ο υπουργός Παππάς θα είχε δώσει μια ευπρεπή παραίτηση και θα είχε πάει σπίτι του. Εδώ εξακολουθεί να παραμένει υπουργός της κυβέρνησης σαν να μη συνέβη τίποτε.
Και εδώ που τα λέμε, τι συνέβη; Μόνο μια γιγαντιαία επιχείρηση αποπροσανατολισμού των πολιτών, οι οποίοι επί έξι και πλέον μήνες βομβαρδίστηκαν με επιμονή για να ξεχάσουν τη φτωχοποίησή τους που επέβαλλε η σκληρή λιτότητα της κυβέρνησης. Αυτό έγινε. Σιγά το πράγμα δηλαδή…
Ωραία τα είπε ο Γιώργος, ο global Γιώργος, χθες το πρωί στον Σκάι για την επανάκαμψή του στο ΠΑΣΟΚ, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκείνη που βρέθηκε να απολογείται επί χρόνια γιατί δήθεν ευθυνόταν που ο Γιώργος επέλεξε να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ φτιάχνοντας κόμμα, το οποίο το μόνο που κατάφερε ήταν να καθηλώσει το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας σε επίπεδα ντροπής.
Αυτή λοιπόν η πλευρά, που έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει όρθιο το ΠΑΣΟΚ σε πολύ δύσκολες συνθήκες, επί του παρόντος σιωπά. Είναι η πλευρά του Βαγγέλη Βενιζέλου. Θα μιλήσει; Θα μιλήσει! Αύριο στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Με παρρησία, με σαφήνεια και χωρίς υπεκφυγές.
Επικοινωνιακή διαχείριση
Η παρατεινόμενη καθυστέρηση στην επίτευξη της συμφωνίας για τη δεύτερη αξιολόγηση δεν προοιωνίζεται τίποτε θετικό για τη χώρα. Αντιθέτως, δημιουργεί συνθήκες και καταστάσεις οι οποίες τη σπρώχνουν προς τα πίσω, τότε δηλαδή που ακροβατούσε ανάμεσα στο Grexit και την παραμονή στην ευρωζώνη.
Δυστυχώς, κανένα από τα παθήματα του παρελθόντος δεν φαίνεται να έχει μετουσιωθεί σε μάθημα συμπεριφοράς και τακτικής για την κυβέρνηση Τσίπρα. Εξακολουθεί να πορεύεται στον ίδιο εκείνο ολισθηρό δρόμο που έφερε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού το καλοκαίρι του 2015 και ανέστειλε κάθε ευνοϊκή εξέλιξη, η οποία θα την οδηγούσε στην έξοδο από την κρίση.
Δεν χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να εντοπίσει κανείς τις αιτίες αυτής της προβληματικής στάσης απέναντι στο μείζον εθνικό θέμα: είναι η αδυναμία της κυβέρνησης Τσίπρα να υποτάσσει κάθε θέμα κάτω από επικοινωνική διαχείριση. Ακόμη και το πιο σοβαρό, και κυρίως το συγκεκριμένο από το οποίο εξαρτώνται κατά μείζονα λόγο η ζωή και η διαβίωση των πολιτών.
Ολα τα υπαγορεύει το πώς θα αποκομίσουν επικοινωνιακά οφέλη, σε μια υπόθεση την οποία θα έπρεπε να προσεγγίζουν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Είναι ίσως νωρίς να αποτιμήσει κανείς τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής πρακτικής. Θα γίνει και αυτό όταν η κυβέρνηση αυτή παραχωρήσει τη θέση της στην επόμενη. Αλλά είναι απόλυτα εμφανές πως αν λειτουργείς με βάση τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και δρας σαν τρίτος παρατηρητής που αρνείται να «λερώσει» τα χέρια του, δεν έχεις τίποτε καλό να περιμένεις.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τα πραγματικά στοιχεία τα οποία δεν αφήνουν περιθώρια ούτε για ελιγμούς ούτε για νταηλίκια απέναντι στους δανειστές: είναι αυτά που υπογραμμίζουν ότι τα ταμειακά αποθέματα της χώρας επαρκούν ώς τον Μάιο και πως αν δεν κλείσει η αξιολόγηση στο μεταξύ, κινδυνεύουμε το καλοκαίρι του 2017 να βρεθούμε αντιμέτωποι με καταστάσεις ανάλογες εκείνων προ διετίας.
Αυτό πότε θα το καταλάβει η κυβέρνηση για να αλλάξει ρότα; Αναρωτιέμαι…
