Η ιστορία του Κυπριακού είναι μια υπόθεση χαμένων ευκαιριών όπου κάθε σχέδιο λύσης το οποίο παρουσιάζεται είναι «χειρότερο» από το προηγούμενο. Τα τελευταία γεγονότα και ιδίως η συζήτηση που έγινε την Τετάρτη επί των χαρτών, για πρώτη φορά μετά το 1974, κατέδειξαν ότι έχουν γίνει μεγάλα βήματα και ότι είναι εφικτή η προοπτικής της λύσης. Η Αθήνα και τα κόμματα είναι σε πλήρη συνεννόηση. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης είναι σε θετική γραμμή, ενώ υπάρχει ταύτιση Δημοκρατικού Συναγερμού και ΑΚΕΛ. Οπότε, από ελληνικής και ελληνοκυπριακής πλευράς όλες οι συνθήκες είναι ιδανικές. Ή, μάλλον, όχι όλες, διότι ένοικος στη Βασιλίσσης Σοφίας είναι ο κ. Κοτζιάς. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες που έρχονται από τη Γενεύη και δημοσιεύτηκαν κυρίως στον κυπριακό Τύπο, ο υπουργός Εξωτερικών ήταν αυτός που τορπίλισε από τη δική μας πλευρά τις συζητήσεις «αιφνιδιάζοντας» με τις δηλώσεις του την ελληνοκυπριακή ηγεσία. Το ρεπορτάζ λέει ότι ο κ. Κοτζιάς σε αγαστή σύμπραξη με τον κ. Καμμένο θέλουν, πρώτον, να κερδίσουν χρόνο, προκειμένου να αναλάβει επισήμως καθήκοντα ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και, δεύτερον, να μη δυσαρεστήσουν τον ρωσικό παράγοντα. Τα δύο αυτά στοιχεία εκ των πραγμάτων δυσκολεύουν κάθε προσπάθεια στην κατεύθυνση της λύσης. Εκτός και αν ο έλληνας Πρωθυπουργός αποφασίσει για πρώτη φορά να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να αλλάξει υπουργό Εξωτερικών την ώρα που είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις. Ομως, κατά την άποψη πολλών, είναι αδιανόητο πως έχει εκχωρήσει τόσο σημαντικές αρμοδιότητες σε δύο πρόσωπα με τα οποία θεωρητικά θα έπρεπε να τον χωρίζει άβυσσος.

Θα μπορούσε το Κυπριακό να αποτελέσει την πιο σημαντική στιγμή στην πολιτική ζωή του κ. Τσίπρα. Οσο υπάρχει χρόνος πρέπει να αντιληφθεί ότι προσωπικά έχει μια ιστορική ευκαιρία την οποία δεν πρέπει να χάσει εξαιτίας των κυρίων Κοτζιά και Καμμένου. Ιδίως, δε, από τη στιγμή που και ο ίδιος είναι διαπρύσιος υποστηρικτής της λύσης του Κυπριακού.

Επιπροσθέτως, ο Πρωθυπουργός πρέπει να καταλάβει ότι ο υπουργός Αμυνας τον εκθέτει ανεπανόρθωτα με τις πρακτικές του. Αυτά που έχουν γίνει με τις συλλήψεις και τις διώξεις δημοσιογράφων πλέον δεν αφορούν τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ αλλά τον κ. Τσίπρα. Αν δεν κάνει κάτι δραστικό θα περάσει στην Ιστορία ως ο πρώτος Πρωθυπουργός μετά το 1974 που ανέχθηκε πρακτικές οι οποίες παραπέμπουν σε άλλα καθεστώτα αλλά και που δεν επέλυσε το Κυπριακό λόγω κάποιων μοιραίων προσώπων. Στο χέρι του είναι να αποφασίσει τι θέλει.