Με την ετικέτα των στρατηγών ήρθαν αμφότεροι στην Ελλάδα για να πιάσουν δουλειά και να οδηγήσουν τα στρατεύματα Παναθηναϊκού και ΑΕΚ σε κατακτήσεις (αγωνιστικών) εδαφών και τίτλων. Κατέληξαν να αποχωρούν ντροπιασμένοι, χωρίς καν στρατιώτες να τους υποστηρίζουν και με ένα «γιατί» να πλανάται αναφορικά με τη θητεία τους.
Ο Αντρέα Στραματσόνι, επιλογή 100% του Γιάννη Αλαφούζου, έχτισε τον Παναθηναϊκό το περασμένο καλοκαίρι σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες. Δεν βρήκε στην αγορά έλληνες παίκτες επαρκείς για το πλάνο του και οδηγήθηκε σε ξένους που είτε ήταν αροντάριστοι για καιρό είτε ήθελαν να ξαναφτιάξουν μια καριέρα σε κατιούσα πορεία. Τους ενέπνευσε και, άλλωστε, σταδιακά ο Ιταλός με την πειθώ του εξελίχθηκε σε τύποις τεχνικό διευθυντή. Λεντέσμα, Ιμπάρμπο, Σάμπα ήταν κάποιες από τις μεταγραφικές επιλογές του Στραματσόνι ο οποίος οραματίστηκε ομάδα να χορεύει σε ρυθμούς λάτιν στη Λεωφόρο. Τα αποτελέσματα δεν τον δικαίωσαν. Ο σχεδιασμός ήταν λανθασμένος. Προπόνηση σε χαλαρούς ρυθμούς που ουδέποτε βελτίωσε τη φυσική κατάσταση, σχέσεις οι οποίες βασίστηκαν περισσότερο στην ανάγκη συμβίωσης παρά στον αναγκαίο σεβασμό και αυτό έφερε ένα πράσινο παζλ που δύσκολα κάποιος μπορούσε να το λύσει. Οσες προσπάθειες κι αν έκαναν οι διοικητικοί να αντιστρέψουν την κατάσταση, το καραβάνι του Παναθηναϊκού έφτασε μέχρι την έρημο της απογοήτευσης και εκεί χάθηκε. Οπως χάθηκαν και οι ελπίδες του Στραματσόνι να κάνει καριέρα στην Ελλάδα.
Για τον Τιμούρ Κετσπάγια οι απόψεις διίστανται. Οσοι θέλουν να βλέπουν τη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού θυμούνται ότι στον Ολυμπιακό έφτιαξε δυνατή άμυνα και αποχώρησε αήττητος, πληρώνοντας ίσως τις κακές του σχέσεις με την εξέδρα μαζί με την όποια προκατάληψη. Κάτι ανάλογο έγινε και στην ΑΕΚ, εδώ όμως ο κόσμος έσπευσε να τον στηρίξει στην αρχή γιατί ήταν «ένας από εμάς».
Επικράτησε η λογική να βρει η ΑΕΚ προπονητή από τα σπλάγχνα της. Οσοι δεν τον παραδέχονται μιλούν για έναν κόουτς ξεροκέφαλο από τη Γεωργία, χωρίς ποικιλία στις προπονήσεις και μονότονη γυμναστική μιας άλλης, περασμένης εποχής. Η δε αδυναμία του να διδάξει στοιχειωδώς οτιδήποτε στην τακτική ήταν παροιμιώδης. Σύντομα έχασε και τους παίκτες, γιατί αντιλαμβάνονταν πως δεν γίνεται κάτι το φοβερό στη δουλειά, έμεναν στάσιμοι, ενώ ο Τιμούρ πλήρωσε και τα ξεσπάσματά του, τον τόνο της φωνής που συχνά ανέβαζε για να περάσει το δικό του. Ηταν, όμως, βαθμολογικά κοντά στον Ολυμπιακό, άσχετα αν ηττήθηκε κατά κράτος στο ντέρμπι βγάζοντας εικόνα που δεν άρμοζε στην ΑΕΚ.
Ο Ιγκόρ Τούντορ ήταν βαρύ όνομα ως μπακ της Γιουβέντους, ποιος όμως βεβαιώνει ότι οι επαρκέστατοι ποδοσφαιριστές μπορούν να σταδιοδρομήσουν ως τεχνικοί; Ο ΠΑΟΚ τον επέλεξε για να βάλει τάξη στα αποδυτήρια, δεν έμεινε όμως μέχρι το φινάλε και κούνησε μαντίλι την περασμένη άνοιξη. Κακές σχέσεις, άσχημα αποτελέσματα, δύο ικανοί λόγοι για να δώσουν οι έλληνες προπονητοφάγοι παράγοντες το φύλλο πορείας σε έναν προπονητή. Και να τον κάνουν από εκκολαπτόμενο στρατηγό απλό στρατιώτη.
