Το αυριανό ραντεβού στη Λεωφόρο μοιάζει με αγώνα επιβίωσης για τον Ζοσέ Μοράις. Ηδη ο πορτογάλος τεχνικός σχοινοβατεί στην αβεβαιότητα, καθόσον τα μέχρι σήμερα αποτέλεσμά του στον πάγκο της ΑΕΚ πόρρω απέχουν από τις προσδοκίες.

Οταν αντικατέστησε τον Κετσπάγια ο Μοράις, όλοι τον πλασάρισαν ως τον «αναλυτή του Μουρίνιο», προφανώς γιατί δεν είχε κάποιο άλλο γαλόνι ως κόουτς. Τι να πει άλλωστε; Για την εργασία του στην άγονη γραμμή (Υεμένη και σία) του παγκόσμιου ποδοσφαίρου; Ωστόσο, οι αρχικές διαρροές αναφέρονταν σε άνθρωπο βαθύ γνώστη της τακτικής παιδείας, με έφεση στη σκληρή δουλειά και άκρως επαγγελματία. Οντως, η ΑΕΚ «τακτοποιήθηκε» στον αγωνιστικό χώρο και κάποιες φορές έβγαλε ποιότητα στο παιχνίδι της. Ηταν, όμως, ελάχιστες. Αποτέλεσμα; Η πλήρης κατάρρευση στη βαθμολογία, με δεδομένο ότι βλέπει με τα κιάλια τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, και παράλληλα η αδυναμία να φτάσει σε νίκες ακόμη και μέσα στο ΟΑΚΑ (που σίγουρα δεν αποτελεί έδρα – φόβητρο).

Τι απέμεινε; Ή τι ακολούθησε; Η πλήρης απαξίωση του Μοράις! Συμβαίνει αυτό αρκετές φορές στα μέρη μας, όταν από το ζενίθ πάει κάποιος στο ναδίρ. Κάπως έτσι το «μάτι του Μουρίνιο» μετατράπηκε σε στέλεχος χωρίς ισχυρή προσωπικότητα, σε κόουτς που κάνει λάθη στις αλλαγές, σε άνθρωπο που αδυνατεί να επιβληθεί στους ποδοσφαιριστές του. Και είναι, πλέον, σαφέστατα ευάλωτος. Το ντέρμπι, συνεπώς, πολλά θα κρίνει για τον τεχνικό, αν και για τους περισσότερους η απόφαση είναι ειλημμένη. Αρκεί κάποτε να μας εξηγήσουν αν τα «κάστρα πέφτουν από μέσα», γιατί η γκρίνια ξεπήδησε από τα Σπάτα για τον Μοράις, όπως από κει εκτοξεύονταν τα καλύτερα λόγια μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες. Σημεία των καιρών…

Μήπως, όμως, κάτι αντίστοιχο δεν παρατηρήσαμε και με τον Βίκτορ; Ο ισπανός κόουτς εν μία νυκτί και μόνη αντικατέστησε τον Μάρκο Σίλβα όταν ο Πορτογάλος είπε «αντίο» στον Πειραιά. Λες και ήταν έτοιμος από καιρό για το πόστο. Ελέχθη ότι θα πήγαινε στη Νότιγχαμ και τελικά ακολούθησε διαφορετικό δρόμο. Ηθελε πολύ να πετύχει για να αποδειχθεί στην πορεία ότι «άλλο το θέλω και άλλο το μπορώ». Το τιμόνι των αποδυτηρίων τρεμόπαιζε συνεχώς, ο αποκλεισμός από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ κόστισε σε χρήμα και πρεστίζ, οπότε ήταν ολότελα αδύνατο να συνεχίσει ο Βίκτορ στον Ολυμπιακό. Το πάθος, η θέληση, το μαχαίρι στα δόντια δεν αρκούν.