Με το Λονδίνο και την Αγκυρα «να τα βρίσκουν» σε βασικά ζητήματα ως προς το κρίσιμο θέμα των εγγυήσεων (αφήνοντας κυριολεκτικά «στην απέξω» την ΕΕ,) επανενεργοποιούνται κατά τις επόμενες λίγες μέρες οι διαδικασίες για το Κυπριακό. Καθώς συνέρχονται (στο παγωμένο Μον Πελεράν) οι τεχνοκράτες που έχουν ορίσει τα πέντε μέρη –τρεις δηλαδή εγγυήτριες χώρες και οι δυο κοινότητες –προκειμένου να επεξεργαστούν συμβιβαστική φόρμουλα και να καταλήξουν. Οπόταν και θα διανοιγεί προοπτική επαναλήψεως των διεργασιών οριστικής επιλύσεως του προβλήματος.
Κι αυτό, ενώ τα Ηνωμένα Εθνη κινούνται και πάλι στο παρασκήνιο προκειμένου: Αφενός να προλάβουν παρενέργειες από ακραίες επανεκτιμήσεις θέσεων στις άλλες πτυχές του προβλήματος. Και αφετέρου να ξαναφέρουν τις δυο κοινότητες σε απόσταση συμφωνίας. Με την τουρκουπριακή να θέλει εξαργύρωση εδαφικών στοιχείων με την εκ περιτροπής προεδρία. Η οποία είναι για την ίδια «κόκκινη γραμμή». Και την ελληνική να θέλει διασφάλιση, όχι απλώς εδαφικών ποσοστών, αλλά επιστροφή συγκεκριμένων περιοχών που κρίνονται ζωτικής σημασίας.
Λευκωσία και Αθήνα βρίσκονται σε ανοικτή γραμμή συνεννοήσεως και συντονισμού ενεργειών ενόψει ακριβώς των νέων εξελίξεων, εκτιμώντας ότι: Και όσα συμβαίνουν με το Συριακό (στο οποίο εμπλέκεται άμεσα η Αγκυρα) και οι εσωτερικές διεργασίες πολιτειακών αλλαγών στη γείτονα επενεργούν αρνητικά στις διαδικασίες για το Κυπριακό. Με τον Ερντογάν να παίζει το πιο αδιάλλακτο χαρτί του ενόψει του δημοψηφίσματος που θα του δώσει απολυταρχικές εν πολλοίς εξουσίες. Και για τις οποίες έχει ανάγκη τη στήριξη των εθνικιστών στις επικείμενες κάλπες.
Αθήνα και Λευκωσία όμως εκτιμούν ότι: Η επιμονή του για εσαεί παρουσία τουρκικών δυνάμεων στο κυπριακό έδαφος δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί. Εκτός σε ό,τι αφορά τον όγκο τους. Και ως προς την τουρκική θέση, εκείνο που συζητείται είναι το μέγεθος και οι όροι αυτής της κηδεμονευτικής εγγυοδοσίας, την οποία η Αγκυρα επιδιώκει να επιβάλει ως θεσμικό μέρος της λύσεως.
Ο ρόλος των Βρετανών. Με τη Βρετανία να έχει το ένα πόδι εκτός ΕΕ να στηρίζει σε μεγάλο βαθμό την τουρκική απαίτηση, αποκλείοντας παρέμβαση των Βρυξελλών. Και το ίδιο το Λονδίνο να προειδοποιεί ότι:
Δεν θα ανεχθεί με οποιονδήποτε τρόπο αμφισβήτηση (ή κίνδυνο) για τα «βρετανικά κεκτημένα» στη μεγαλόνησο. Εδαφικά και άλλα. Παρά το γεγονός ότι: Επαναλαμβάνει δέσμευση επιστροφής μέρους «των εδαφών της» στην Κυπριακή Δημοκρατία «ως δέλεαρ» για να διευκολύνει λύση. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι: Οι Αγγλοι δεν ευνοούν –και το κατέστησαν σαφές –δημιουργία μόνιμης στρατιωτικής βάσεως της Τουρκίας στην Κύπρο, αν και συναινούν στην παραμονή τουρκικών δυνάμεων για ευρύ χρονοδιάγραμμα. Με την Αγκυρα όμως να προχωρά ουσιαστικά στην υποθεμελίωση στρατηγικής φύσεως εγκαταστάσεων, τόσο στον θύλακο Κοκκίνων (στο δυτικότατο άκρο των Κατεχομένων, ώστε να ελέγχει την κρίσιμη ΑΟΖ μέχρι το Καστελλόριζο) όσο και σε περιοχή της Καρπασίας.
Εναντι του Τζεϊχάν, όπου παρεμπιπτόντως βρίσκεται ο κόμβος των αγωγών φυσικού αερίου προς τη Δύση. Κι αυτό έχει τη σημασία του. Γιατί τελικά όλες αυτές οι εξελίξεις επιταχύνονται ακριβώς γιατί έχουν άμεση συνάρτηση προς τις εξελίξεις όσον αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και γενικότερα υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ.
ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ. Στο μεταξύ: Λευκωσία και Αθήνα ενεργοποιούν παρασκηνιακές διεργασίες εξομαλύνσεως κάποιων παρεξηγήσεων που ανέκυψαν στο ελλαδο-ελληνοκυπριακό πολιτικό μέτωπο στη διάρκεια της Διασκέψεως στη Γενεύη και ειδικότερα κατά την τελευταία και κρισιμότερή της φάση. Με τις ηγεσίες των δυο μεγαλύτερων κομματικών σχηματισμών (του κεντροδεξιού Δημοκρατικού Συναγερμού και του αριστερού ΑΚΕΛ) να επιρρίπτουν ευθύνες στον έλληνα υπουργό εξωτερικών για την κατάληξη των διαβουλεύσεων!
Ο κύπριος πρόεδρος (για τον οποίο επίσης ελέγετο μετ’ επιτάσεως ότι είχε τριβές με τον Νίκο Κοτζιά) διέψευσε τα περί διχοστασιών μεταξύ των δυο αδελφικών κρατικών κέντρων, ενώ προχώρησε και σε παρεμβάσεις για την άρση εντυπώσεων όσον αφορά τις βολές που αφέθησαν όντως από κάποιες πλευρές για τους χειρισμούς του έλληνα ΥΠΕΞ. Οι οποίες βολές υπό τύπον «κριτικών παρατηρήσεων» ενόχλησαν ιδιαίτερα τον Κοτζιά, που προχώρησε σε παραστάσεις προς Αναστασιάδη. Καθώς οι κυπριακές επικρίσεις προέρχονταν και από το κόμμα του ιδίου του κύπριου προέδρου. Κι αυτό ακριβώς όξυνε περισσότερο τα πράγματα. Κάτι που δημιούργησε την ανάγκη παροχής εξηγήσεων, προκειμένου να προληφθούν ρήξεις κι εν πάση περιπτώσει να μην αφεθούν περιθώρια υποτροπών στις σχέσεις των δυο κρατικών κέντρων του Ελληνισμού.
