Αναζήτηση
Με ένα μανιφέστο από την Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη άνοιξε η αυλαία της δευτεροβάθμιας δίκης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα που διεξάγεται στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού.
Τον πρώτο λόγο στην τοποθέτηση της Πόλας Ρούπα είχε το κεφάλαιο για τη σύλληψή της προ ημερών και όσα ακολούθησαν με επίκεντρο το ανήλικο παιδί της μέχρις ότου δοθεί η άδεια από τις αρχές για να παραδοθεί στο οικογενειακό της περιβάλλον και να μην παραμένει σε Ψυχιατρείο.
«Γνωρίζω ότι δεν είστε αρμόδιοι γι αυτό που θα πω», ξεκίνησε η Πόλα Ρούπα, «θα ήθελα, όμως να ήμουν κατηγορούμενη γι αυτά που συνέβησαν στην αντιτρομοκρατική όταν με συνέλαβαν με το παιδί…έγινε σειρά παραβάσεων και συνέχεια τους έβριζα για όσα έκαναν στο παιδί…Βιαιοπράγησα ενώπιον αστυνομικών όταν είδα να διαλύουν το χέρι της συγκρατούμενης μου…Χτύπησα αστυνομικό, έκανα απόπειρα να χτυπήσω και τον επικεφαλής, απείλησα και την αρμόδια εισαγγελέα και τους είπα ότι όσα χρόνια κι αν περάσω στη φυλακή θα βγω και θα τους ξεριζώσω την καρδιά γι αυτό που έκαναν στο παιδί μου…
Αν δεν είχαμε κάνει απεργία πείνας, και η Αθανασοπούλου κι είναι τιμή της, με χαρά μου θα πέθαινα για το παιδί για να μην καθίσει μια μέρα παραπάνω στο ψυχιατρείο ένα υγιές παιδί που μια μέρα παραπάνω να καθόταν θα κατέληγε σε ίδρυμα. Ήταν η κορύφωση του πολέμου που κάνω με το κράτος. Εγώ δεν θα το έκανα στο δικό σας παιδί.
Οι πόλεμοι έχουν αξίες. Ο πόλεμος που κάνουν αυτοί δεν έχει καμία αξία. Οι βρισιές που χρησιμοποιούσα είχαν αντληθεί από το καθεστωτικό λεξιλόγιο. Είπα π… τον Χαρδαλιά είπα καρ…τη Νικολού, τους είπα καθάρματα, σκουλήκια.
Τους έβριζα συστηματικά από την πρώτη στιγμή που με έπιασαν και βιαιοπραγούσαν συστηματικά . Και δεν έκαναν τίποτε γιατί αυτή δεν ήταν η αντιτρομοκρατική που ξέραμε. Αυτή ήταν μια διαλυμένη αντιτρομοκρατική.
Την αντιτρομοκρατική αυτή εγώ τη διάλυσα. Ήμουν στα χέρια τους άοπλη και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε, γνώριζαν πολύ καλά με ποια είχαν να κάνουν…Γνώριζαν ότι μπορώ να πάω μέχρι το θάνατο, ότι η δράση μου είχε μεγάλο κοινωνικό έρεισμα.
Παρ’όλο που δεν μπορεί να εκδηλωθεί γιατί απουσιάζει ένα επαναστατικό κίνημα, γιατί πάντα η δράση του επαναστατικού αγώνα ήταν βαθιά κοινωνική κι ο κόσμος το εισέπραττε.
Και πρόσθεσε πως:
< Για μένα και τον Μαζιώτη και τον ΕΑ, ένοπλος αγώνας δεν είναι μόνο τα όπλα, αυτό είναι απλά εργαλεία… Ο πυρήνας της δράσης μας είναι η στρατηγική που αφορά και τον σαφή εντοπισμό για το που είναι πιο ευάλωτο το σύστημα, αυτά που σχεδίαζα αφορούσαν νευραλγικά σημεία του συστήματος , που είναι ήδη αποσταθεροποιημένο από την κρίση.
Γνωρίζαμε ότι θα δημιουργούσαμε ισχυρές αντανακλάσεις διεθνώς που θα τους έπαιρνε ο διάολος …γι αυτό μπορώ να πω ότι ήταν επιτυχία που με έπιασαν, μπαίνουν εμπόδιο σ αυτό που θέλω να κάνω, γι αυτό και η ιστορία με το παιδί να μην υπήρχε πάλι θα τους έβριζα και θα τους χτυπούσα…Κάθονται τώρα επάνω τα κλιμάκια και ψάχνουν να βγάλουν άκρη τι θα έκανα. Δεν θα το βρουν γιατί δεν έχουν μυαλό, δεν θα το βρουν το σχέδιο αν δεν το πω εγώ ….Το βασικό ζητούμενο για την επανάσταση δεν είναι μόνο να τους αποσταθεροποιήσεις , αλλά να κεφαλαιοποιήσεις την επιτυχία σου δημιουργώντας ένα κίνημα … Ο επαναστατικός αγώνας δεν τελειώνει …Αν δεν με πιάνατε και την αποσταθεροποίηση θα είχαμε καταφέρει κι όλα θα τα είχαμε κάνει… Βγήκαμε στην παρανομία για να κάνουμε πράξη αυτό που είχαμε δηλώσει με την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, γι αυτό που προοριζόμαστε, εγώ γι αυτό ζω και αναπνέω, αλλιώς δεν υπάρχω, δεν θα το παρατήσουμε για κανένα λόγο, αυτή είναι η ιστορική μας αποστολή».
Ο Νικ. Μαζιώτης, δήλωσε: «Ο πόλεμος μας με το κράτος δεν πρόκειται να τελειώσει, οι συλλήψεις δεν σημαίνουν τίποτε, θα συνεχίσουμε με άλλο τρόπο και κάποια στιγμή θα βγούμε, ο καθένας σε αυτό τον πόλεμο δείχνει τις αξίες του…όταν κλείστηκε στο ψυχιατρείο γιος μου μίλησα για τα παιδιά των ανταρτών του εμφυλίου …ότι γίνοταν τότε έγινε και τώρα, το καθεστώς σας είναι απόγονος αυτών των τακτικών να αρπάζουν τα παιδιά των αντιπάλων…ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να πεθάνουμε βιολογικά, πολιτικά δεν ήμαστε ηττημένοι ο αγώνας συνεχίζεται.
