Μιλήσατε για ψευδαισθήσεις.

Οι δικές σας ποιες ήταν;

Γιώργος Χρυσοστόμου: «Οταν έπαιζα στο σίριαλ “LAPD” είχα την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα κρατούσε για πάντα. Οτι θα ακολουθούσε ένα άλλο σίριαλ με αντίστοιχες αποδοχές. Ομως η πραγματικότητα με προσγείωσε, γιατί η επόμενη δουλειά δεν έγινε κι εγώ δεν διαχειρίστηκα σωστά τα λεφτά μου, με αποτέλεσμα να δημιουργήσω χρέη. Αυτή η ψευδαίσθηση σε μικρογραφία θεωρώ ότι είναι η διαδρομή της χώρας από το 1980 και έπειτα. Με έναν λοξό τρόπο το “Πέτρες στις τσέπες του” ακουμπάει σε αυτές τις πλασματικές εικόνες που κυριαρχούν. Από τη μια η απατηλή λάμψη του Χόλιγουντ, από την άλλη η πραγματικότητα, που στο έργο είναι ο θάνατος του παιδιού. Είναι φυσική ανάγκη των ανθρώπων να ζουν με ψευδαισθήσεις – επώδυνες τελικά – γιατί δεν την αντέχουν όλοι την πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή θεωρώ ότι ζούμε το τέλος των ψευδαισθήσεών μας που τελικά είναι επώδυνες. Η επαναφορά στη ρεαλιστική πλευρά της ζωής γίνεται με βίαιο και σοκαριστικό τρόπο».

Μάκης Παπαδημητρίου: «Εγώ τα βλέπω πιο ορθολογιστικά τα πράγματα. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με τελείως ευθύ τρόπο – μέρα με την ημέρα. Ή τη δέχεσαι ή δεν τη δέχεσαι. Προσωπικά δεν με ενοχλεί η πραγματικότητα. Τη δέχομαι και προσπαθώ να την αντιμετωπίσω. Είναι προσωπικός ο αγώνας αυτός. Αν δεν σου αρέσει η ζωή που κάνεις την αλλάζεις και βρίσκεις τρόπο να συνυπάρξεις με τους υπολοίπους γύρω σου. Το να παρακάμπτεις το πρόβλημα και να δημιουργείς μια διαστρεβλωμένη συνθήκη, κάτι άλλο  από αυτό που ισχύει, είναι μεγάλη παγίδα. Δεν σημαίνει ότι αν λύσεις τα προβλήματά σου θα είσαι χαρούμενος. Αλλά η προσπάθεια σε βάζει σε μια διαδικασία ώστε να ανταποκρίνεσαι στην πραγματικότητα με πιο ρεαλιστικό τρόπο».

Τελευταία Νέα