Το έργο «Φοβάσαι;» γράφτηκε πριν από δύο χρόνια από τον τριαντάρη συγγραφέα Άνταμ Σάιντλ και ανέβηκε πέρυσι στο Μπροντγουέι και σ’ ένα μικρό θέατρο στο Λος Άντζελες. Φέτος, παίζεται στο θέατρο Ιλίσια-Βολανάκη όπου σε λίγες μέρες ολοκληρώνει τις παραστάσεις του. Ο Νίκος Ψαρράς υποδύεται έναν κατά συρροήν δολοφόνο, ο οποίος ναρκώνει και μεταφέρει στο υπόγειο του σπιτιού του το θύμα του και η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη την απρόβλεπτη γειτόνισσα που αποκτά καταλυτικό ρόλο.

«Ο Κώστας Ξενόπουλος και η Παναγιώτα Παρασκευοπούλουπου έχουν αναλάβει το θέατρο Ιλίσια-Βολανάκη εδώ και ένα χρόνο, μέσα όλη την ανακαίνιση που έχουν κάνει στο χώρο και στα χρήματα που έχουν διαθέσει –που είναι συγκινητικό στις εποχές μας- έχουν μια αγωνία για να βρουν καινούργια έργα, άπαιχτα και να φέρνουν τους συγγραφείς εδώ. Μέσα σε αυτό το ψάξιμο η Παναγιώτα Παρασκευοπούλου βρήκε αυτό το έργο» λέει ο Νίκος Ψαρράς.

«Η Νάνσυ και ο Μπιλ που υποδύομαι, πάσχουν από μια ασθένεια λίγο άγνωστη σε εμάς στην Ελλάδα, πιο γνωστή στις Η.Π.Α., η οποία λέγεται Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, έχουν έντονη συναισθηματική αστάθεια, συμπεριφέρονται παρορμητικά χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τις συνέπειες. Η διάθεσή τους είναι πολύ απρόβλεπτη και άστατη και έχουν πολύ συχνές συναισθηματικές εκρήξεις τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν. Για παράδειγμα, ένας φυσιολογικός άνθρωπος βλέπει όλα τα χρώματα, ενώ αυτοί βλέπουν άσπρο και μαύρο. Έχουν συνεχώς ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ασταθή αυτοεικόνα, έντονες ασταθής προσωπικές σχέσεις, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, κ.τ.λ.»

«Ο δικός μου χαρακτήρας στην προσπάθειά του να νοιώσει κάτι, μιας και δεν ένοιωθε τίποτε παρά μόνο φόβο, σκοτώνει» συνεχίζει ο Νίκος Ψαρράς. «Η Αλεξία Καλτσίκη υποδύεται έναν χαρακτήρα που ψάχνει με τον θάνατο να αισθανθεί κάτι. Πηγαίνει στο πάρκο που αυτός ο κατά συρροήν δολοφόνος συχνάζει και βρίσκει τα θύματά του. Αυτά τα δύο άτομα λοιπόν συναντιούνται. Υπάρχει το θύμα και ο θύτης, υπάρχει ένα υπόγειο, αρχίζει η τελετουργία και ο θύτης δεν μπορεί να προχωρήσει γιατί το θύμα δεν έχει όλα αυτά τα ατού που πρέπει να το κάνουν θύμα. Δεν φοβάται, κάνει πολλές ερωτήσεις, μιλάει συνέχεια με αποτέλεσμα να τον ξενερώνει. Στην πορεία ανακαλύπτουν και οι δύο τους ότι έχουν το ίδιο πρόβλημα: δεν νοιώθουν τίποτα. Ο ένας τιμωρεί άλλους και η άλλη αυτοτιμωρείται, προκειμένου να νοιώσουν κάτι. Και σε αυτό το διήμερο έχουν αρχίσει να αισθάνονται κάτι πρωτόγνωρο και για τους δύο που είναι μια έλξη. Και το ονομάζουν αγάπη. Και αποφασίζουν να ζήσουν μια κανονική ζωή με στόχο να αποδείξουν στους άλλους, ότι αυτό που οι άλλοι θεωρούν άσχημο, μπορεί να γίνει όμορφο».

Η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη ερμηνεύει την Τζοάν, η οποία είναι η γειτόνισσα του ζευγαριού. «Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έργο και εξαιρετικά καλογραμμένο. Αυτοί οι τρεις χαρακτήρες είναι σε βάθος σχεδιασμένοι» λέει η ηθοποιός. «Ο συγγραφέας είχε ιδιαίτερο κέφι όταν έγραφε τον ρόλο της Τζοάν. Είναι μια γυναίκα παντρεμένη με έναν αστυνομικό, δεν έχει παιδιά, ασχολείται με οργανώσεις και συλλόγους και είναι ένας άνθρωπος που κάθε λεπτό του χρόνου της πρέπει να το διαθέσει σε έναν κοινωφελές σκοπό. Είναι μια γυναίκα η οποία μπαίνει στο σπίτι και θέλει να γνωρίσει τους γείτονές της, να τους προσφέρει ένα κέικ και μέσα από αυτήν βλέπουν μια ολόκληρη κοινωνία. Η Τζοάν βλέπει τον εαυτό της σαν μια ηρωίδα της καθημερινότητας, έχει μάθει να παίρνει τα πράγματα στα χέρια της. Και επειδή το έργο θέτει και το θέμα άνδρας-γυναίκα, δηλαδή τη θέση της γυναίκα στην κοινωνία, εκείνη είναι μια γυναίκα που είναι περήφανη που είναι γυναίκα και μπορεί μέσα σε αυτόν τον ανδροκρατούμενο κόσμο να βάζει τους δικούς της κανόνες».

Σασπένς μέχρι το τέλος

«Είναι πολύ ωραίοι οι χαρακτήρες και δύσκολοι. Αλλά αυτό είναι που μας έκανε να το αγαπήσουμε περισσότερο, γιατί όσο άγνωστα είναι κάποια πράγματα τόσο μπαίνεις στη διαδικασία του ψαξίματος και της έρευνας» λέει ο Ψαρράς. «Και αυτό που έχει και το ξέρουν πολύ καλά οι Αμερικάνοι συγγραφείς βέβαια, είναι ότι υπάρχει σασπένς μέχρι το τέλος. Δεν ξέρεις τι θα γίνει, πού το πάνε. Εμείς όταν διαβάζουμε ένα κείμενο και μας αφορά σαφέστατα αν θα το παίξουμε ή όχι, μπαίνουμε πάντα στη θέση των θεατών. Ως θεατής το διαβάζεις στην πρώτη ανάγνωση. Και εμένα ή θα με κερδίσει ένα κείμενο από την αρχή ή όχι. Αυτό μας κέρδισε όλους αμέσως».

Ταυτότητα της παράστασης

«Φοβάσαι;» του Άνταμ Σάιντλ

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη

Σκηνικά-κοστούμια: Εύα Γουλάκου

Μουσική: Κώστας Ξενόπουλος

Επιμέλεια κίνησης, βοηθός σκηνοθέτη: Φαίδρα Σούτου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Παίζουν: Νίκος Ψαρράς, Αλεξία Καλτσίκη, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη

Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης (Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια, τηλ. 210-7223.010).

Τετάρτη στις 21.00, Παρασκευή στις 22.30, Σάββατο στις 19.00 και Κυριακή στις 18.00.

Τελευταία Παράσταση: Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

.

Τελευταία Νέα