Η καταγωγή του δεν έλκεται από τη Ρώμη. Αντέδρασε όμως όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι όταν κατέθεταν στα δικαστήρια. Ο Ντιμίτρι Παγιέ ορκίστηκε στα γεννητικά του όργανα πως δεν πρόκειται να φορέσει ξανά τη φανέλα της ομάδας του Γουέστ Χαμ και θα αυτοτραυματιστεί αν οι Λονδρέζοι δεν του επιτρέψουν να γυρίσει στην πρώην ομάδα του, τη Μαρσέιγ.
Ο γάλλος ποδοσφαιριστής επικαλέστηκε το δικαίωμά του να ορίζει αυτός το μέλλον της ζωής του και απαιτεί την άμεση απελευθέρωσή του από τα Σφυριά.
Στην περίπτωση του Παγιέ η δύναμη της συνήθειας αποδεικνύεται ισχυρότερη από οποιοδήποτε συμβόλαιο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γάλλος δεν σέβεται τις συμφωνίες. Εξις δευτέρα φύσις.
Το ζήτημα που προκύπτει από τον τρόπο που θέτει το αίτημά του ο Παγιέ είναι το κατά πόσο έχει δικαίωμα η Γουέστ Χαμ να τον κρατήσει παρά τη θέλησή του. Πρόκειται για μία διελκυστίνδα του ποδοσφαίρου από την οποία νικητής βγαίνει σχεδόν πάντα ο αθλητής στη μετά Μπόσμαν εποχή.
Στην προκειμένη περίπτωση ο ρόλος των συμβολαίων είναι τυπικός καθώς ακυρώνεται μονομερώς από τη θέληση του ποδοσφαιριστή να αλλάξει περιβάλλον.
Στην προ Μπόσμαν εποχή οι σύλλογοι είχαν τη δύναμη να κρατούν σιδεροδέσμιους τους παίκτες οδηγώντας τους ακόμα και στο ποδοσφαιρικό απονενοημένο, στην απόσυρσή τους από την ενεργό δράση. Αλλες εποχές, άλλα ήθη.