Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ξεσπαθώνει, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τη στάση του στις συνομιλίες για το Κυπριακό στη Γενεύη. Προσερχόμενος προχθές στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις Βρυξέλλες και ερωτηθείς για δημοσιεύματα που τον επικρίνουν, ο κ. Κοτζιάς τα χαρακτήρισε «αθλιότητες και πληρωμένα δημοσιεύματα βρώμικου Τύπου».
Μου κάνει εντύπωση η απάντηση του υπουργού, επειδή φαίνεται να υιοθετεί μια κατηγορία συνωμοσιολογικού χαρακτήρα, από εκείνες που διακινεί συστηματικά ο λούμπεν πατριωτισμός και ο ριζοσπαστικός εθνικισμός, και μάλιστα χωρίς να κάνει τον κόπο να την αποδείξει. Ποιος πληρώνει τους εχθρούς του; Οι Τούρκοι; Οι Ευρωπαίοι; Μήπως οι Νεφελίμ;
Η ουσιαστική κριτική στον κ. Κοτζιά και τις κινήσεις του στη διαπραγμάτευση επικαλείται πηγές, μαρτυρίες, εκτιμήσεις. Αρθρώνει επιχειρήματα. Στα επιχειρήματα, κάθε πολιτικός που σέβεται το κύρος του, απαντά με επιχειρήματα και όχι με αφορισμούς ή κατάρες. Οι αφορισμοί δεν απευθύνονται σε ένα κοινό καλά πληροφορημένο, αλλά σε φανατικούς που χρειάζονται αντιπάλους, εχθρούς.
Μπορώ, βεβαίως, να κατανοήσω την οξύτητα του υπουργού. Στη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση παίζει ένα παιχνίδι υπονόμευσης μιας διαδικασίας επίλυσης την οποία προχώρησαν και έφεραν σε σημείο που να γεννά αισιοδοξία και ελπίδες οι δύο κύπριοι ηγέτες, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί. Την περασμένη Πέμπτη, χωρίς να έχει ειδοποιήσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη, ανακοίνωσε ο ίδιος την καταρχήν συμφωνία των εγγυητριών δυνάμεων ορίζοντας και ημερομηνία συνάντησης την 23η Ιανουαρίου (βγάζοντας απ’ έξω τα δύο άμεσα ενδιαφερόμενα μέρη). Την εξέλιξη αυτή ο κ. Αναστασιάδης την έμαθε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπό του Νίκο Χριστοδουλίδη και, στη συνέχεια της διαπραγμάτευσης, δήλωσε ότι δεν αποδέχεται διαδικασία που δεν συμπεριλαμβάνει Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Αργότερα, πάλι ο έλληνας υπουργός ζήτησε δεκαήμερη αναβολή συζητήσεων της ομάδας εργασίας «για να προετοιμαστεί», προκαλώντας τις ειρωνείες του βρετανού ομολόγου του.
Αυτά συνέβησαν. Και αντί να απαντήσει επί της ουσίας σε όσους παραθέτουν τα γεγονότα, ο υπουργός φτιάχνει θεωρίες συνωμοσίας.