Αναζήτηση
Οπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι εκτιμήσεις διαφέρουν. Στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», για παράδειγμα, το πρώτο πράγμα που επισημαίνει ο Ντέιβιντ Αλεν Γκριν είναι ότι για κάτι που δεν ήταν υποχρεωτικό να γίνει, η ομιλία της Τερίζα Μέι ήταν σημαντική. Το δεύτερο, ότι δεν ήταν κακή. Πρώτον, επειδή η βρετανίδα πρωθυπουργός είπε όσα περίμενε να ακούσει κανείς σε αυτή τη φάση. Κι έπειτα, επειδή έδωσε και μερικές νέες πληροφορίες –όπως για παράδειγμα ότι το βρετανικό Κοινοβούλιο θα εκφραστεί, όποια και να είναι η τελική συμφωνία για το Brexit. Σημαντική ήταν και η τοποθέτησή της για την τελωνειακή ένωση. Αλλά εκείνη που έχει ακόμη περισσότερη σημασία είναι η αναφορά στις «φάσεις της διαδικασίας». Η Μέι απέφυγε να αναφερθεί σε «ημερομηνία λήξης» της διαδικασίας. Είπε μόνο ότι δεν θα κρατήσει για πάντα. Κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να κρατήσει για πάντα μείον μία ημέρα. «Δεν υπάρχει τρόπος να αποχωρήσει πλήρως η Βρετανία από την ΕΕ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Και δεν υπάρχει λόγος να οδηγηθούμε σε ένα σκληρό Brexit άμεσα» γράφει ο αναλυτής των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».
Στην «Γκάρντιαν», πάλι, ο Μάθιου ντ’ Ανκόνα εντόπισε ένα «θατσερικό κεντρί στην ουρά της ομιλίας». Είναι κάτι και από Δον Κορλεόνε: σαν η Τερίζα Μέι να έκανε μια προσφορά στην Ευρώπη που δεν θα μπορέσει να αρνηθεί. Αλλά πέρα από αυτούς τους παραλληλισμούς, στην ουσία το Λονδίνο της Μέι δείχνει να θέλει τα πάντα: και να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους αλλά και να διαπραγματευτεί ειδικές συμφωνίες με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς –τη «μεγαλύτερη δυνατή πρόσβαση» στην ενιαία αγορά, μια νέα σχέση με την τελωνειακή ένωση, συνεργασία σε θέματα ασφάλειας, άμυνας και αντικατασκοπίας. Ο αναλυτής της «Γκάρντιαν» κλείνει με μια άλλη παρομοίωση: η βρετανίδα πρωθυπουργός, γράφει, εμφανίστηκε και σε αυτή την ομιλία σαν παίκτης του πόκερ. Αλλά το ερώτημα τώρα είναι πώς θα παίξουν τα δικά τους χαρτιά οι υπόλοιποι 27 παίκτες.
Στην ίδια εφημερίδα η αρθρογράφος Πόλι Τόινμπι βλέπει σε αυτό το σκληρό, καθαρό Brexit που ευαγγελίζεται η Μέι μια εν δυνάμει απειλή για την ίδια τη Βρετανία. Η Τερίζα Μέι «ζαχάρωσε τη σκληρή αλήθεια κάνοντας λόγο για μια “πιο δυνατή, πιο δίκαιη και πιο παγκόσμια Βρετανία”, λες και αυτό το “μεγάλο παγκόσμιο εμπορικό έθνος” μπορεί να συνεχίσει να δαμάζει τα κύματα με αυτό το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα», γράφει η Πόλι Τόινμπι. Ο συνάδελφός της Τζον Χάρις, τέλος, θυμίζει μια ιστορική στιγμή: πριν από 29 χρόνια, όταν το Τείχος του Βερολίνου ήταν ακόμη στη θέση του, η Μάργκαρετ Θάτσερ εκφωνούσε μια ομιλία με την οποία υμνούσε τα καλά της ευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς –«μιας ενιαίας αγοράς χωρίς σύνορα ορατά ή αόρατα». Αυτή η αγορά, έλεγε η Θάτσερ, θα έδινε στις βρετανικές επιχειρήσεις πρόσβαση στην αγοραστική δύναμη 300 εκατομμυρίων καταναλωτών. Τώρα, γράφει ο Τζον Χάρις, θα πρέπει να πούμε αντίο σε όλα αυτά.
