Ψάχνουν για κορόιδα μού φαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχω την εντύπωση ότι τζάμπα ψάχνουν! Αναφέρομαι στην ευγενική πρωτοβουλία του κόμματος της χαράς να ψηφίσει και δεύτερο (!) εκλογικό νόμο μέσα σε ένα εξάμηνο, με στοιχεία που παραπέμπουν ευθέως σε απάτη επιπέδου παπατζήδων στην Ομόνοια. «Εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς, πού ‘ναι ο παπάς;» και τέτοια. Διότι μέχρι να εντοπίσουν οι άλλοι πού είναι ο παπάς (των παπατζήδων, όχι ο άλλος….), η κυβέρνηση έχει έτοιμο το δόλωμα: προσφέρει μείωση του ποσοστού εισόδου στη Βουλή στο 2% (άρα, να τσιμπήσει ο επικεφαλής ηγέτης Σταύρος και να υπερψηφίσει), προσφέρει κατάτμηση της Β’ Αθήνας και κατάργηση της εκλογής υποψήφιων ευρωβουλευτών (για να τσιμπήσει και το ΠΑΣΟΚ) και, με δεδομένο ότι την έχει… δεδομένη και τη Χρυσή Αυγή, να καταφέρει να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 200 ψήφους ώστε να ισχύσει η απλή αναλογική από τις προσεχείς εκλογές.
Αλλά το μεν ΠΑΣΟΚ, με τη φόρα που έχει πάρει από τις προσχωρήσεις, δεν ψηφίζει –σήμερα, μου είπαν, θα οριστικοποιήσουν και επισήμως την «πόρτα» στον ΣΥΡΙΖΑ. Το δε Ποτάμι, διά στόματος του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου, συμφωνεί με την κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών και ειδικά της Β’ Αθήνας (επ’ αυτού φαίνεται να συμφωνεί και το ΠΑΣΟΚ) και αναμένει από την κυβέρνηση, αφού κάνει που κάνει τη θυσία, να αλλάξει εκ νέου τον εκλογικό νόμο, να φέρει ρύθμιση που να δίνει bonus 20 εδρών σε όποιο κόμμα συγκεντρώσει τουλάχιστον 40%.
Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, τι δείχνει αυτή η… πιλάλα (παραλείπω το πρώτο συνθετικό του όρου, διότι δεν το επιτρέπει η πανθομολογούμενη αγωγή μου…) της κυβέρνησης; Οτι βλέπουν να πλησιάζουν βαριά τα σύννεφα της μεγάλης μπόρας και κάνουν ό,τι μπορούν μήπως και την αποφύγουν.

Χαλασμένη πυξίδα
Από την άλλη, οι άνθρωποι εμφανίζουν φαινόμενα Ιανού (αυτός δεν εξηγώ τι ήταν, το αφήνω ως κίνητρο να ανοίξουμε και κανένα βιβλίο). Από τη μια πλευρά γνωρίζουν ότι χωρίς τις 18, πλέον, ψήφους του ΠΑΣΟΚ (που αύριο, μεθαύριο θα γίνουν 20) δεν πρόκειται να περάσει από τη Βουλή το κόλπο και από την άλλη, το καθυβρίζουν με όρους που παραπέμπουν στην πιο άθλια πολεμική που είχε εξαπολύσει κατά το παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος του ΠΑΣΟΚ.
Προσέξτε παρακαλώ τακτική για γέλια. Συνεντευξιάζεται ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τον νέο εκλογικό νόμο υπουργός Σκουρλέτης στο ραδιόφωνο του Χατζηνίκου. Και αφού λέει όσα λέει για το νέο «παπατζιλίκι» της κυβέρνησης με τον εκλογικό νόμο, και το επιβεβαιώνει, ερωτάται για την επανάκαμψη στο ΠΑΣΟΚ στελεχών που είχαν αποχωρήσει. Και απαντάει:
«Είναι πολύ φθαρμένα αυτά τα υλικά, είναι πολύ θαμπά, για να μπορούν να έχουν μία απήχηση, να είναι ελκυστικά μέσα στην κοινωνία (…), είναι περισσότερο μία εσωτερική υπόθεση ανθρώπων οι οποίοι έχουν διανύσει μία διαδρομή και έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες, αλλά αυτό δεν αφορά ευρύτερα τον ελληνικό λαό και τον ίδιο τον κόσμο που παλαιότερα παρακολουθούσε τον χώρο του ΠΑΣΟΚ».
Και σαν να μην έφτανε αυτό το φτύσιμο, το συνεχίζει και παρακάτω, όταν, απαντώντας σε ερώτηση για το αν υπάρχει δυνατότητα συνεργασίας της κυβέρνησης με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, λέει: «Για να καταστεί ένας αξιόπιστος συνομιλητής με τη δική μας Αριστερά θα πρέπει με σαφήνεια να οριοθετηθεί απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Αυτό είναι το πρώτο αναγκαίο που πρέπει να κάνει από μεριάς της, για να μπορούμε πλέον να έχουμε έναν φερέγγυο πολιτικό συνομιλητή»!!
Προφανώς για τη μορφή αυτή που ακούει στο όνομα Σκουρλέτης «αξιόπιστος συνομιλητής με τη δική του Αριστερά» είναι ο Καμμένος, οπότε τι να (του) λέει το ΠΑΣΟΚ και η Συμπαράταξη, τώρα…

Δείγμα των καιρών
Τα «άλλα» κόλπα με τον εκλογικό νόμο είναι, με ενημέρωσαν, ένα έργο που φέρει την υπογραφή μιας άλλης μορφής του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ που ακούει στο όνομα Βερναρδάκης. Υποδύεται και αυτός τον υπουργό, είναι Επικρατείας αυτό το διάστημα, φιλοδοξεί να πάρει τη θέση Παππά παρά τω Τσίπρα, και γενικώς έχει ωραίες ιδέες. Ορισμένες από τις οποίες τις συμπεριλαμβάνει στα non paper, αυτά με τα οποία η κυβέρνηση κατακλύζει κάθε μέρα τα μέσα ενημέρωσης και είναι πραγματικά υποδείγματα …αλήθειας και ευπρέπειας.
Εμμονικός με τον Τύπο, ο οποίος συνωμοτεί διαρκώς κατά της λαοφιλούς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μερικές φορές «αφήνεται» (μην πω και «ξεφεύγει» εντελώς) σε σημείο που, όπως μου λένε, έχει παρέμβει και ο ίδιος ο Τσίπρας διορθώνοντας ή στρογγυλεύοντας ακρότητες…
Κλασικό δείγμα των καιρών.

Εξ ανάγκης
Αντιθέτως, δεν θα θεωρήσω δείγμα των καιρών τον Νίκο Κοτζιά, τον υπουργό των Εξωτερικών. Ερχεται από πολύ μακριά, έχει διανύσει μια μεγάλη διαδρομή, και τώρα που του έτυχε να είναι αυτός που θα χειριστεί την κρισιμότερη ίσως φάση του Κυπριακού, λογικό είναι να θεωρεί ότι «η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα».
Αλλά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχαριστημένος από τον τρόπο που τον αντιμετωπίζει το Μέγαρο Μαξίμου.
Και μην ακούτε τι λένε στα ραδιόφωνα ή τι γράφουν στα non paper, ο Κοτζιάς έχει θέμα διότι νιώθει πως δεν τον εμπιστεύεται ο Τσίπρας. Δεν είναι που του έστειλε δυο «παρατηρητές», θα τους ονομάσω (για να μην πω τίποτε βαρύτερο), στη Γενεύη –τον Καλπαδάκη, διπλωματικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και τον Τζανακόπουλο, αδελφό του υπουργού –να κόβουν κίνηση τι κάνει και τι λέει. Είναι ότι πιστεύει πως τα δημοσιεύματα που σκάνε εδώ κι εκεί, σαν νάρκες, εναντίον του εκπορεύονται από συγκεκριμένο κέντρο της κυβέρνησης που τον θεωρεί εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού.
Επίσης, πληροφορίες που του έρχονται από την Κύπρο τον έχουν πείσει ότι ο Τσίπρας με τον Αναστασιάδη μπορεί να λένε και πράγματα των οποίων λογικά θα έπρεπε να είναι κοινωνός και ο ίδιος.
Προσθέτω δε ότι παρά τη σκληρή διάψευση του δημοσιεύματος του Politico που έριχνε στον Κοτζιά τις ευθύνες για τη διακοπή των συνομιλιών της Γενεύης, με non paper, ο υπουργός Εξωτερικών έχει την ευφυΐα να αντιλαμβάνεται ότι το non paper εκδόθηκε από ανάγκη, διότι οτιδήποτε άλλο θα δημιουργούσε μείζονα πολιτική κρίση στην Αθήνα.
Εγώ από την πλευρά μου να τον ενημερώσω ότι ο Τσίπρας θα ήταν πολύ ευτυχής να μην τον είχε στα πόδια του αυτήν την περίοδο, αλλά επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς εξαναγκάζεται να τον στηρίξει…

Καμία σωτηρία…
Στα καλά νέα της ημέρας θα κατατάξω την εξαγγελία ενός ακόμη πολιτικού φορέα ο οποίος φιλοδοξεί να μας διασώσει. Τα νέα λαμβάνουν υπερθετικό βαθμό από την ακόλουθη παράμετρο: ότι η πρωτοβουλία ανήκει στη λατρεμένη Rachel Μακρή, η οποία, όπως δήλωσε χθες στον φίλο μου τον Χαρδαβέλλα, είναι έτοιμη για το μεγάλο βήμα.
«Θα δημιουργήσω –του είπε –έναν πολιτικό φορέα, τον οποίο προσπαθώ να είναι διαφορετικός από τα παλαιοκομματικά σχήματα που έχουμε συνηθίσει, όπου θα έχει τα χαρακτηριστικά που έχω εγώ ως πολιτικός και ως άνθρωπος. Δηλαδή, που δεν βάζω πολιτικές ταμπέλες ή ιδεολογικούς φραγμούς πάνω από την πολιτική και η πολιτική η οποία θα πρέπει να ασκείται είναι για τον άνθρωπο, για τον πολίτη, και όχι για τον αν είναι αριστερός η δεξιός».
Πάει και τελείωσε, δεν υπάρχει σωτηρία!..

Τελευταία Νέα