Πάμε σινεμά

Μουσική απελευθέρωση

«Με τα μάτια ανοιχτά»: Τύνιδα, καλοκαίρι του 2010, μερικούς μήνες πριν από την επανάσταση, η δεκαοκτάχρονη Φαράχ παίρνει το απολυτήριό της και η οικογένειά της τη φαντάζεται ήδη γιατρό. Αλλά αυτή δεν βλέπει τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Είναι βλέπετε τραγουδίστρια σ’ ένα συγκρότημα στρατευμένου ροκ. Κρατώντας την αιχμή της μουσικής της, η ταινία γιγαντώνεται μέσα από έναν εξίσου «άτσαλο» καταγγελτικό τόνο, που όμως είναι αυτός ακριβώς που εκφράζει την ηρωίδα της. Αυτό το φιλμ της Λέιλα Μπουζίντ έχει στ’ αλήθεια «ψυχή».

Βαθμοί: 6

«Καλή σύζυγος»: Σκηνοθέτρια και πρωταγωνίστρια η Μιργιάνα Καράνοβιτς με εξέπληξε με την ωριμότητα της φιλμικής της γραφής αλλά και με την κεντρική της, σχεδόν «υπόγεια» ερμηνεία, ενσαρκώνοντας εδώ μια 50χρονη νοικοκυρά, που ζει μια τακτοποιημένη ζωή στα προάστια του Βελιγραδίου. Το σκοτεινό παρελθόν του συζύγου όμως και μία σειρά ιατρικών εξετάσεων που κρύβουν άσχημα νέα, διαταράσσουν τις ισορροπίες, σε ένα φιλμ που ασχολείται με την ανθρώπινη κατάσταση, δίχως να ακουμπά τον μελοδραματισμό. Στ’ αλήθεια, αξίζει τον κόπο.

Βαθμοί: 6

«Χαμένοι στο πουθενά»: Ενα ντοκιμαντέρ για τον εξάδελφο της σκηνοθέτριας Αλεξάνδρας Ανθονι, τον Λουκά, ο οποίος απήχθη σε ηλικία 5 ετών από την Ελλάδα και βρέθηκε λίγο από πριν τα 16α γενέθλιά του στις ΗΠΑ –μια εξιστόρηση γονικής απαγωγής με διεθνείς διαστάσεις, γυρισμένη κατά τη διάρκεια είκοσι πέντε χρόνων. Η ταινία καταγράφει την πορεία του Λουκά προς την ενηλικίωση και την αυτογνωσία, με αποκορύφωμα τη στιγμή που γίνεται ο ίδιος πατέρας –ένας κύκλος ζωής που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας με τέτοια επιδεξιότητα ώστε από ένα σημείο και μετά σχεδόν ξεχνάς πως παρακολουθείς μια ταινία τεκμηρίωσης. Βλέπετε, το εξαίσιο αυτό φιλμ αποτελεί και έναν στοχασμό πάνω στην παιδική ηλικία –αυτήν που χάνουμε κι αυτήν που βρίσκουμε. Του 2014.

Βαθμοί: 6

«Ετερος εγώ»: Σε σύγκριση με το προηγούμενο φιλμ του Σωτήρη Τσαφούλια (την κωμωδία «Κοινός παρονομαστής»), η πρόοδος αλλά και οι φιλοδοξίες φαντάζουν αρκετά ψηλότερες –και το θρίλερ είναι δύσκολο είδος. Εδώ πάντως καθηγητής εγκληματολογίας διερευνά πέντε φόνους, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με ρητά του Πυθαγόρα. Το πρόβλημα είναι πως η ταινία προσπαθεί να αντιγράψει ένα στυλ που όμως δεν μπορεί να ξεσηκωθεί «αυτούσιο». Αντιθέτως, πρέπει να προσαρμοστεί στη δική μας πραγματικότητα για να γίνει πιστευτό. Εδώ όμως όλα θυμίζουν κάτι που έχεις δει, σε καλύτερη μορφή, κάπου αλλού. Καλός ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, διακοσμητικός ο Φρανσουά Κλουζό.

Βαθμοί: 4

Τηλεοπτικό

«Αρνηση»: Η «Αρνηση» είναι ένα δικαστικό δράμα, βασισμένο σε μια από τις σπουδαιότερες διεθνείς νομικές υποθέσεις της σύγχρονης Ιστορίας. Οταν η ιστορικός Ντέμπορα Λίπσταντ εκδίδει το βιβλίο της «Denying the Holocaust» στη Βρετανία, μαθαίνει σοκαρισμένη ότι ο φιλοναζιστής συγγραφέας –και αρνητής του Ολοκαυτώματος –Ντέιβιντ Ιρβινγκ τη μηνύει για δυσφήμηση. Η δίκη που ακολουθεί έχει φαντάζομαι ενδιαφέρον ως προς το νομικό της κομμάτι, αλλά πέραν τούτου πρόκειται για μια άκρως «διδακτική» ταινία που θα στεκόταν καλύτερα στην τηλεόραση, κι ας προσπαθούν οι Τίμοθι Σπολ και Ρέιτσελ Βάις.

Βαθμοί: 4

Ο Βιν Ντίζελ τρέχει και δεν φτάνει στο «xXx: Επανεκκίνηση» (που δεν μας έδειξαν –φανταστείτε). Προβάλλεται επίσης το παιδικό φιλμ «Μάγια η μέλισσα». Ενώ στο «Υπόθεση Φριτς Μπάουερ: Μυστική ατζέντα» ένας καλός γερμανός εισαγγελέας συμμαχεί με τη Μοσάντ προκειμένου να συλλάβει έναν ναζί που κρύβεται στο Μπουένος Αϊρες. Μετά τον «Λαβύρινθο της σιωπής», λοιπόν, η γερμανική κινηματογραφία επανεξετάζει (μάλλον αργοπορημένα) τον βαθμό ενοχής της.

Βαθμοί: 4