Ενα-ένα, τα παραμύθια ξοφλάνε. Η κυβέρνηση σχεδόν πανηγύριζε ότι φεύγει το ΔΝΤ. Αλλά ο καλός Γερμανός τα έκανε πιο λιανά διότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Τους είπε λοιπόν ότι υπάρχουν δυο δυνατότητες.
Είτε να μείνει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα και τότε η κυβέρνηση πρέπει να συμφωνήσει το «Μνημόνιο 3 plus» που ζητάει το ΔΝΤ για να μείνει.
Είτε να φύγει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα και τότε θα πρέπει η κυβέρνηση να συμφωνήσει ένα 4ο Μνημόνιο.
«Διαλιέχτε!!!».
Και στις δυο περιπτώσεις εμείς θα πληρώσουμε τον λογαριασμό. Εγώ πάντως δεν θα διάλεγα τη δεύτερη, πρόσθεσε ο Σόιμπλε. Υποθέτω κάτι θα ξέρει…
Πάει λοιπόν το παραμύθι με το ΔΝΤ. Πάει το άλλο με τους «αεροπειρατές» του Παππά. Πάει και το παραμύθι με την επαναφορά του εκλογικού νόμου.
Διότι είναι να απορείς με τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του.
Δηλαδή όταν σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ μιλάει για την ανάγκη «στρατηγικής ήττας» του ΣΥΡΙΖΑ, τι καταλαβαίνουν στο Μαξίμου; Οτι θέλουν την αναλογική για να κυβερνήσουν μαζί του και να πέσει στα μαλακά;
Ή μήπως νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν το βολεύει η αυτοδυναμία του Μητσοτάκη;
Μια χαρά το βολεύει. Και η χώρα θα έχει κυβέρνηση χωρίς να εμπλακούν οι ίδιοι. Και τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκοκαλίσουν στην αντιπολίτευση –θα προσπαθήσουν, τουλάχιστον…
Τα άλλα περί «αντιδεξιού DNA» είναι παπάρες ασήκωτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στρατηγικός αντίπαλος της Κεντροαριστεράς διότι αυτός διεκδικεί τον χώρο και τους ψηφοφόρους της. Τόσο απλό.
Οι μόνοι που έχουν λόγο να μη βολεύονται με την αυτοδυναμία της ΝΔ είναι οι συριζαίοι που θα ξημεροβραδιάζονται στα δικαστήρια –με την ευλογία και του ΠΑΣΟΚ….
Πάει λοιπόν το παραμύθι της αναλογικής.
Το καλύτερο παραμύθι όμως που τελείωσε ήταν «το τρίγωνο της διαπλοκής» που ενέπλεκε (υποτίθεται) πολιτικούς, τράπεζες και ΜΜΕ.
Κοτζάμ Εξεταστική έφτιαξαν, δεκάδες μάρτυρες παρέλασαν και πού κατέληξαν; Κατά την ομολογία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, ότι εμπλοκή πολιτικών προσώπων δεν υπήρξε.
Αρα το «τρίγωνο» ξέπεσε αμέσως σε ζευγάρι. Και η πολυτραγουδισμένη διαπλοκή ήταν ένα αλισβερίσι μεταξύ τραπεζών και ιδιωτών επιχειρηματιών –άλλοι αποδείχθηκαν συνεπείς κι άλλοι μπαταχτσήδες…
Οπως συμβαίνει δηλαδή παντού στην ελληνική κοινωνία. Και για ποσά που αποτελούν οριακά το 1,5% των κόκκινων δανείων ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Σιγά τον πολυέλαιο!
Τι παραμύθι έμεινε λοιπόν στην κυβέρνηση; Οχι πολλά. Κι επειδή δύσκολα θα κάνουν εκλογές με τον «Κήρυκα Χανίων», υποψιάζομαι ότι θα προτιμήσουν κάτι πιο διαχρονικό.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρία γουρουνάκια…».
