[Ενοχοποιητικά στοιχεία] Τζεντάι και Τσε-νταήδες

Πηνελόπη Γιώσα, «Ο Πολύφημος»

Οπως ο Κυνισμός –ελέγετο ότι –είναι τρόπος Ζωής έτσι και ο Αριστεροκυβερνητισμός –μοιάζει να –αποτελεί «Σχολή σκέψης εκτός λογικής και αστικής έννομης τάξης».

Μη μπορώντας να επιλύσει τα εκκρεμή προβλήματα που η ζωή ή και ο ίδιος δημιούργησε, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εφαρμόσει το γνωστό «στρίβειν… διά της Αριστεράς» και να τα χρεώσει όλα στο ιδεολόγημα ότι «ο κόσμος είναι κακός και η Αριστερά είναι η μόνη καλή, γι’ αυτό δεν τα βρίσκουμε» [με άλλα λόγια, πρέπει να υποχωρούν πάντοτε οι άλλοι στην επιχειρηματολογία του Τίποτα].

Αυτοσχεδιάζουν, αλλά και αυτοηδονίζονται με την κατά –αμάχητο; –τεκμήριο «ανώτερη ηθική και απόλυτο δίκαιο» που ιστορικά κατέχουν, προσπαθώντας έτσι να υπερβούν τα αδιέξοδα της πραγματικότητας.

Η ευθεία γραμμή και η ειλικρινής σχέση υποχωρούν προ της τεθλασμένης υπεκφυγής και της απλουστευτικής «κορόνας» αιώνιας μαρξικής πίστης.

Χωρίς ταυτότητα λόγου και κοινότητα απόψεων, εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε «δηλωμένους εχθρούς», σε στρατόπεδα εκστρατείας και σε μέτωπα μάχης, φοράνε κάθε φορά άλλη στολή παρ-αλλαγής για να μην τους αναγνωρίζουν[κυρίως οι πρώην σύντροφοι].

Αναρωτιέμαι τι σε αυτή τη χώρα δεν είναι «φούσκα» και φρέσκος [αριστερός ή δεξιός] αέρας.

Οι οσφυοκάμπτες πολιτικοί, οι δια[γ]νοούμενοι του Κολωνακίου, οι επιχειρηματίες των αγύριστων δανείων, οι μιντιάρχες των παιγνίων;

Κι εντέλει «ποιοι μάχονται ποιους»;

Το παλιό με το νέο; Αυτός ο αγώνας αναβάλλεται επ’ αόριστον, καθώς αρκετά πολιτικά τζάκια «θερμαίνουν» και τους πρόσφατους νοικιάρηδες της εξουσίας.

Οι αριστεροί με τους δεξιούς; Η κυβερνητικοσυμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ολίγοι Κεντρώοι-ορισμένοι Ανεξάρτητοι ακυρώνει αυτομάτως και αυτοδικαίως το επιχείρημα.

Οι ευρωπαίοι με τους εθνολαϊκιστές; Θα μπορούσε, αλλά επειδή οι περισσότεροι σε αυτή τη χώρα είμαστε «κένταυροι» [ολίγον το ένα και ολίγον το αντίθετό του] μάλλον σύγχυση προκαλούν οι κατά περίπτωση/περίσταση τοποθετήσεις.

Οι έχοντες με τους μη έχοντες; Αυτή η διάκριση θα είχε αξία αν διέθετε η Πολιτεία πλήρη και σε βάθος εικόνα των πλούσιων και των φτωχών. Φοβάμαι όμως ότι η φοροδιαφυγή και τα αδήλωτα μάλλον θολώνουν το τοπίο με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει ο δεξιός πόσα κατέχει ο αριστερός.

Ποιος θα κερδίσει από αυτή την ανομική κατάσταση; Ουδείς μπορεί να απαντήσει για το τώρα ή να προβλέψει για το μέλλον. Ισως και να μην ενδιαφέρεται κάποιος ειδικότερα αφού όλοι ζούμε με τη σήμερον ημέρα και όχι με το αύριο.

Αρα, τι απο-μένει;

Απλώς να περιμένουμε, μοιραίοι κι άβουλοι, ποιος θα επικρατήσει στον πόλεμο των [κ]άστρων. Οι Τζεντάι του Φιλελευθερισμού ή οι Τσε-νταήδες της sui generis Κυβερνητικο-δεξιο-αριστεράς;

ΥΓ: «Οποιος ξερίζωσε τη γενειάδα ενός άρχοντα να του κοπεί το ένα χέρι» [Στέφανος Δουσάν, Ο Κώδικας Νόμων, 96] [οποιαδήποτε ομοιότητα με σημερινά φαινόμενα αυταρχικότητας είναι εντελώς συμπτωματική].

Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός