Αν ποτέ κατέγραφα τις μακρόχρονες (λόγω καταγωγής) εμπειρίες μου από τα ταξίδια με τα ακτοπλοϊκά των Κυκλάδων θα αφιέρωνα ένα κεφάλαιο στις Τσιγγάνες επιβάτισσες. Συνήθως ο τελικός προορισμός τους είναι η Τήνος λόγω Μεγαλόχαρης· αλλά η ευλάβεια του προσκυνηματικού τουρισμού πάει περίπατο όταν αναδύεται η έμμονη ιδέα ότι κάποιος τούς παίρνει τη θέση στην ουρά στα μπαρ. Τότε αρχίζουν, επί δικαίους και αδίκους, τα ανάθεμα, τα «κακό χρόνο να ‘χεις», τα «τη φάουσα να βγάλεις», τις απειλές για μαγιολίκια. Αυτός ο παροξυσμός κατάρας μπορεί και να έχει μια έθνικ χαριτωμενιά όταν καταλαμβάνει τις πολύχρωμες και πολύβουες Ρομά, γίνεται τουλάχιστον γελοίος όμως διά στόματος Πόλας Ρούπας.
Η «καπετάνισσα» του Επαναστατικού Αγώνα διατράνωσε τον επαναστατικό της λόγο με κάτι από Φάουστ αναψυκτηρίου Παλλήνης απειλώντας τους εισαγγελείς πως θα τους ξεριζώσει την ψυχή (ούτε καν την καρδιά που, τέλος πάντων, ένας μυς είναι) γι’ αυτό που έκαναν στο παιδί της. Που, δηλαδή, τι έκαναν στο παιδί της; Επισπεύσανε τις διαδικασίες ώστε να πάει όσο το δυνατόν συντομότερο στη γιαγιά του. Οπως περίπου ο Νίκος Ρωμανός, αναπαράγοντας μία σκηνή με τον Πάνο Μιχαλόπουλο, από τα «Τσακάλια» του Δαλιανίδη νομίζω, έριχνε ροχάλες στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν. Για να μη θυμηθώ τον Χριστόδουλο Ξηρό με τα πορτοκαλί μαλλιά, φτυστός ο Ξανθός Γίγαντας. Αν τώρα λάβουμε υπόψη μας και το ολίγον από Σώρρα στις δηλώσεις της, ότι αν δεν ήταν στη φυλακή δεν θα είχαμε Μνημόνιο, ε, κάθε χώρα έχει την τρομοκρατία που της αξίζει.
