Με τους χαμηλότερους ρυθμούς των τελευταίων 25 ετών αναπτύχθηκε το 2016 η οικονομία της Κίνας. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει πλέον η χώρα είναι μεγάλες, αφού πολλά θα κριθούν φέτος από τις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις της με τις ΗΠΑ.
Στόχος του Πεκίνου είναι να μειωθεί σημαντικά η εξάρτηση της οικονομίας από τις εξαγωγές και τις κρατικές επενδύσεις και να αλλάξει το οικονομικό μοντέλο ώστε το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης να προέρχεται από την εσωτερική κατανάλωση. Ομως η μετάβαση αυτή έχει αποδειχθεί δύσκολη, καθώς οι βιομηχανίες της χώρας αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα από τα αναμενόμενα, λόγω της μείωσης της παγκόσμιας ζήτησης. Επίσης, μετά τη μεγάλη βιομηχανική ανάπτυξη των προηγούμενων ετών, υπάρχουν σήμερα πολλές εταιρείες που παράγουν πολύ περισσότερα προϊόντα από όσα μπορούν να εξάγουν. Τα προβλήματα αυτά οδήγησαν σε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στο 6,7% για το 2016, που είναι το χαμηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί από το 1990. Η ανάπτυξη το 2015 είχε διαμορφωθεί στο 6,9%. Για το 2016 η κυβέρνηση είχε θέση ως στόχο να πετύχει ανάπτυξη της τάξης του 6,5% με 7%.
Θετικό στοιχείο για την Κίνα είναι ότι το τέταρτο τρίμηνο του 2016 η ανάπτυξη έφτασε το 6,8%. Η στατιστική υπηρεσία της χώρας θεωρεί ότι αυτά είναι καλά νέα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να πετύχει για φέτος και για κάθε χρονιά μέχρι το 2020 ετήσια ανάπτυξη της τάξης του 6,5%. Η βελτίωση της οικονομίας που καταγράφηκε το τέταρτο τρίμηνο αποδίδεται κατά κύριο λόγο στη χαλαρή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που ακολουθεί πλέον το Πεκίνο. Τις εξαγωγές έχει βοηθήσει επίσης η υποχώρηση που έχει σημειώσει το τελευταίο διάστημα η ισοτιμία του γουάν. Στην αβεβαιότητα όμως που εξακολουθεί να υπάρχει συνεισφέρει η συνεχής φυγή κεφαλαίων. Αυτό οφείλεται σε νέες αναμενόμενες αυξήσεις επιτοκίων από τις ΗΠΑ που προσελκύουν εκεί τα κεφάλαια.