Ο χρόνος είναι μεγάλος εχθρός των δρομέων. Οχι μόνο γιατί τρέχουν εναντίον του παλεύοντας για μια καλύτερη επίδοση, αλλά και γιατί κάθε μέρα που περνά επηρεάζει την απόδοσή τους στους στίβους. Κι όμως, υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν καταφέρει να τον κερδίσουν. Ενας από αυτούς είναι και ο 85χρονος Εντ Γουίτλοκ, ενεργός δρομέας που δεν σταματά να σαρώνει τα ρεκόρ στους αγώνες που συμμετέχει, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον της επιστήμης με τα κατορθώματά του.
Ο πιο πρόσφατος τίτλος στο παλμαρέ του μπήκε τον περασμένο Οκτώβριο, όταν μετά τον τερματισμό του στον Μαραθώνιο του Τορόντο, με 3 ώρες, 56 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα, έγινε ο γηραιότερος άνθρωπος που έκανε τα 42,195 χλμ. σε λιγότερο από τέσσερις ώρες. Το επίτευγμά του αυτό τον έβαλε για τα καλά στην πρώτη γραμμή των ώριμων δρομέων που αρνούνται να κρεμάσουν τα αθλητικά παπούτσια τους και βήμα βήμα γίνονται η εξαίρεση στον κανόνα της γήρανσης και της μείωσης της απόδοσης, που ενστερνίζονται οι ειδικοί.
Σχεδόν τα πάντα πάνω στον Γουίτλοκ είναι παράδοξα. Από την προπονητική ρουτίνα του μέχρι τις σωματικές λειτουργίες του. Ο Βρετανός, που μετανάστευσε στα νιάτα του στον Καναδά, συνηθίζει να προπονείται μόνος και να τρέχει κοντά στο σπίτι του, έξω από το Τορόντο και γύρω από το νεκροταφείο του Μίλτον Εβεργκριν. Τρέχει για τρεις με τρεισήμισι ώρες τη φορά, χωρίς να φοράει γκάτζετ που καταγράφουν τα δεδομένα του. Δεν έχει προπονητή να τον συμβουλεύει ούτε ακολουθεί ειδική διατροφή. Δεν κρατάει αρχείο με τις επιδόσεις του ούτε φοράει μόνιτορ καταγραφής καρδιακών παλμών. Στον Μαραθώνιο του Τορόντο κατέβηκε με παπούτσια 15ετίας και φανέλα που είναι στην ντουλάπα του 20-30 χρόνια. Για αποκατάσταση δεν κάνει κρύα μπάνια ούτε μασάζ. Μόνο φτυαρίζει το χιόνι από τον κήπο του. Γι’ αυτόν τα πουσάπς είναι άγνωστη διαδικασία όπως και οι διατάσεις, που τις κάνει μόνο την ημέρα των αγώνων. Δεν παίρνει φάρμακα παρά μόνο ένα συμπλήρωμα διατροφής.
Αυτό που σίγουρα έχει είναι ελαφρύ σκελετό. Εχει ύψος 1,70 μ. και ζυγίζει 50 κιλά. Αλλά η ικανότητά του να οξυγονώνεται είναι εντυπωσιακά μεγάλη, όπως και η συντήρηση της μυϊκής του μάζας παρά την ηλικία του. Ο βηματισμός του είναι σταθερός και η αφοσίωσή του στη μάχη κόντρα στο χρονόμετρο συγκεκριμένη. Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο Γουίτλοκ ήταν 81 ετών, πέρασε από μια σειρά φυσιολογικών και νοητικών τεστ στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ του Μόντρεαλ. Σε ένα από αυτά διαπίστωσαν ότι ο ηλικιωμένος άνδρας καταναλώνει σημαντική ποσότητα οξυγόνου που χρησιμοποιούν οι μύες του κατά τη διάρκεια της άσκησης. Το σκορ του ήταν 54 ml/k, αντίστοιχο με επίδοση εξελισσόμενου αθλητή σε κολέγιο, όπως ανέφερε στους «New York Times» ο Ράσελ Χεπλ, εργοφυσιολόγος που έκανε στο πανεπιστήμιο τους ελέγχους.
Εκεί, έλεγξαν επίσης τους μυς του και διαπίστωσαν ότι ο οργανισμός του Γουίτλοκ έχει διατηρήσει σχεδόν το σύνολο των νευρώνων του. «Συνήθως οι άνθρωποι στην ηλικία του Εντ μπορεί να χάσουν έως και το 40% της μυϊκής τους μάζας στην πορεία του χρόνου. Εκείνος έχει λίγο-πολύ την ίδια που είχε στα 20 του» ανέφερε ο ερευνητής. Πέρα όμως από τα σωματικά του στοιχεία, σημαντικό ρόλο παίζει στη δρομική πορεία τού γεννημένου στο Λονδίνο δρομέα και η θέλησή του να παραμένει δραστήριος. Παρ’ όλα αυτά, παραδέχεται ότι υπάρχουν στιγμές που η πίεση του γήρατος του επιφέρει πλήγματα, με τον τωρινό του Μαραθώνιο να είναι πιο αργός κατά μία ώρα από τον αντίστοιχο μιας δεκαετίας νωρίτερα. «Οταν φτάνεις στην ηλικία μου, ο βαθμός της επιδείνωσης επιβραδύνεται. Είμαι σίγουρος ότι κάθε χρόνο, κάθε έξι μήνες, κάνουν τη διαφορά. Δεν μοιάζω να είμαι ικανός να προπονούμαι συστηματικά για πάντα» παραδέχθηκε ο ίδιος. Αλλωστε, αν και ξεκίνησε να τρέχει στη γενέτειρά του ως μαθητής και αργότερα φοιτητής, έβαλε τέλος στις φιλοδοξίες του για καριέρα εξαιτίας ενός τραυματισμού στον αχίλλειο τένοντα του δεξιού ποδιού του.
Μετά τη μετακόμισή του στον Καναδά, το τρέξιμο μπήκε και πάλι στη ζωή του το 1975 στα 44 του, όταν ο γιος του εξέφρασε την επιθυμία του να τρέξει Μαραθώνιο. Οι δυο τους έτρεξαν παρέα με χρόνο 3 ώρες και 9 λεπτά και τέσσερα χρόνια αργότερα ο πατέρας Γουίτλοκ έκανε ατομικό ρεκόρ στη διαδρομή με 2 ώρες και 31 λεπτά. Το μικρόβιο του αθλήματος τον κατέλαβε, άρχισε συστηματικές προπονήσεις και έκτοτε ξεκίνησε τα ρεκόρ. Εγινε ο πρώτος και μέχρι σήμερα μοναδικός 70χρονος άνδρας που κατάφερε να τρέξει τα 41,196 χλμ. σε λιγότερο από τρεις ώρες, ενώ φιλοδοξεί να κάνει το ίδιο μόλις σβήσει τα 90 κεράκια στην τούρτα του, αφού όπως παραδέχθηκε η προσοχή των άλλων και τα ρεκόρ τον κρατούν στους στίβους.
