Το ποδόσφαιρο δεν έχει μνήμη. Επομένως είναι ορφανό σοφίας. Θα το γράφω κάθε φορά που πρώην ξοφλημένοι επανακάμπτουν ως μεσσίες.

Μανόλο Χιμένεθ λοιπόν, ο εκλεκτός της ΑΕΚ. Ο άλλοτε «Παπατζής», κατά τον ελληνικό Τύπο, που κρατούσε αιχμάλωτη την Ενωση γιατί δεν μπορούσε να πληρώσει την αποζημίωσή του και να απαλλαγεί από την παρουσία του, επανέρχεται δριμύτερος.

Περασμένα ξεχασμένα, βρε αδερφέ. Αλλωστε υπάρχουν τόσα άλλα για να επικαλούνται οι φίλοι αεκτζήδες. Οπως την υποδοχή που του επεφύλαξαν στο Ελευθέριος Βενιζέλος τον Οκτώβριο του 2010 κάνοντας ακόμα και τον ίδιο να αναρωτηθεί μήπως είναι τελικά ο Ζοζέ Μουρίνιο και δεν το έχει αντιληφθεί. Εχουν βεβαίως να θυμούνται και τη νίκη στο Κύπελλο, το οποίο έχει αναχθεί στη συνείδηση των φίλων της ομάδας ως το πολυτιμότερο τρόπαιο, αποδεχόμενοι την αδυναμία της ΑΕΚ να διεκδικήσει τίτλο στο πρωτάθλημα.

Παρά τέσσερις ημέρες ο Χιμένεθ δεν συμπλήρωσε χρόνο στην ΑΕΚ. Πρόλαβε όμως σ’ αυτό το διάστημα να προκαλέσει ψυχολογικό πρόβλημα στην Ενωση γιατί κάθε φορά που άκουγε «Ολυμπιακός» το έβαζε στα πόδια. Είτε αν είχε τοπικό προσδιορισμό τον Βόλο, ο οποίος την υποχρέωσε σε ιστορική εντός έδρας ήττα με 4-0, είτε τον Πειραιά, που τη φιλοδώρησε με δέκα γκολ σε δύο παιχνίδια.

Οπως έλεγε και ο Ναπολέων, κεφάλι χωρίς μνήμη είναι θέση αφρούρητη.

Τελευταία Νέα