«Επιτρέψτε μου να απευθυνθώ σ’ εσάς, τη γενιά αυτή που έρχεται –ανιδιοτελή, αλτρουιστική, δημιουργική, πατριωτική -, και να σας πω ότι σας βλέπω σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας. Πιστεύετε σε μια έντιμη και δίκαιη και ανοιχτή Αμερική. Γνωρίζετε ότι η διαρκής αλλαγή είναι το σήμα κατατεθέν της Αμερικής και ότι είναι κάτι που πρέπει να ασπάζεστε, όχι να φοβάστε. Είστε αποφασισμένοι να προωθήσετε αυτό το σκληρό έργο που λέγεται δημοκρατία. Κι επειδή σύντομα θα είστε περισσότεροι από εμάς, είμαι βέβαιος ότι το μέλλον βρίσκεται σε καλά χέρια».

Ετσι έκλεισε την περασμένη Τρίτη την αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο Σικάγο ένας πολιτικός που μπορεί να έκανε λάθη, αφήνει όμως πίσω του μια πλούσια και πολύτιμη κληρονομιά. Ενας πρόεδρος που μπορεί να μην άλλαξε την Αμερική, της έδειξε όμως τον δρόμο. Ενας άνθρωπος βαθύτατα αισιόδοξος, που με την αισιοδοξία του αυτή ενέπνευσε μια γενιά νέων ψηφοφόρων. Ο Μπαράκ Ομπάμα έδωσε χθες τη θέση του σε έναν ρατσιστή, σεξιστή και ξενόφοβο που, αφού εξαπάτησε το εκλογικό σώμα, θα επιδιώξει τώρα να κατεδαφίσει ό,τι έχτισαν οι προκάτοχοί του και να κλείσει την Αμερική στον εαυτό της. Αλλά η αντίσταση θα είναι σφοδρή και καθημερινή. Χίλιες τετρακόσιες εξήντα ημέρες είναι, θα περάσουν.

Οποιος παρακολουθεί την ελληνική επικαιρότητα μάλλον δεν βρίσκει λόγους να είναι αισιόδοξος. Μια ιδεοληπτική κυβέρνηση που πίστευε ότι θα αλλάξει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη διαπιστώνει ότι οι Ελληνες την εμπιστεύονται όλο και λιγότερο και οι Ευρωπαίοι στρέφονται προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που νόμιζε. Τελευταίο παράδειγμα, η παράδοση της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από έναν σοσιαλδημοκράτη σε έναν δεξιό. Και πώς αντιδρά αυτή η κυβέρνηση; Κατασκευάζοντας εχθρούς –το ΔΝΤ, τον Σόιμπλε, την «τρόικα εσωτερικού», τα μέσα ενημέρωσης –και προσπαθώντας μέσα από πραγματικούς διχασμούς και εικονικές ρήξεις να δώσει λύση στα αδιέξοδά της. Κάπως έτσι έφτασε να απειλείται ξανά η χώρα με Grexit. Είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί αυτή η απειλή; Είναι δυνατόν ύστερα απ’ όλες αυτές τις θυσίες να οδηγηθούμε ξανά σε τσαμπουκάδες, και ψεύτικα διλήμματα, και διχαστικά δημοψηφίσματα, και ηρωικές αντιευρωπαϊκές συγκεντρώσεις; Οχι, δεν το χωράει ο νους, ο Τσακαλώτος ήδη συντάσσει την επιστολή οπισθοχώρησης που θα βαφτιστεί συμβιβασμός, κάπως έτσι θα συρθούμε για μερικούς μήνες ακόμη και κάποια στιγμή θα βρούμε τον δρόμο που μας αξίζει με την κυβέρνηση που μας αξίζει.

Το ίδιο δικαίωμα στην αισιοδοξία διεκδικούμε κι εμείς εδώ, στη Μιχαλακοπούλου. Ολοι οι οιωνοί είναι εναντίον μας. Η κυβέρνηση μηχανορραφεί, οι τράπεζες φωνάζουν, οι επενδυτές δειλιάζουν κι έχεις και διάφορους αναγνώστες να σου λένε ότι τώρα που αλώθηκες θα πάψουν να σε διαβάζουν. Αλλά εμείς, πεισματάρηδες, παραμένουμε ζωντανοί. Και προσυπογράφουμε τη μνημειώδη ανοιχτή επιστολή που απηύθυναν αυτή την εβδομάδα οι αμερικανοί δημοσιογράφοι προς τον νέο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ιδίως, δε, το τέλος της: «Είμαστε εδώ από τότε που ιδρύθηκε η δημοκρατία και ο ρόλος μας έχει επιβεβαιωθεί και ενισχυθεί ξανά και ξανά και ξανά. Μας υποχρεώσατε να θέσουμε εκ νέου τα θεμελιώδη ερωτήματα για το ποιοι είμαστε και ποια είναι η αποστολή μας. Σας είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό».

Τελευταία Νέα