Ο Γεράσιμος Γιακουμάτος δεν είναι η πρώτη φορά που λέει τέρατα. Αυτό το τελευταίο που είπε για την ομοφυλοφιλία, ωστόσο, δεν ήταν ακριβώς τερατολογία. Από σαφώς ομοφοβική θέση (κι ας ισχυρίστηκε ότι δεν είναι ομοφοβικός), υποστήριξε ότι η επιλογή σεξουαλικής ταυτότητας μπορεί να είναι αποτέλεσμα μίμησης από πρότυπα τα οποία μπορεί να προτείνουν τα ΜΜΕ και πρωτίστως η τηλεόραση. «Αν δεις τηλεόραση, όλα τα παραδείγματα είναι, το 90% είναι ομοφυλοφιλικά. Οταν το παιδί βλέπει ότι ανεβαίνει, ανεβαίνει, ε… κολλάει. Είναι κολλητική αρρώστια» –αυτά είναι ακριβώς τα λόγια του. Ο τρόπος με τον οποίο μεταδόθηκε ιδίως από κάποια ηλεκτρονικά ΜΜΕ, η μεταφορά του παραδείγματός του από την κοινωνιολογία στη δήθεν ιατρική, μετέτρεψε τα λόγια του σε έναν αναχρονισμό: ότι δήθεν δεν μιλάει περιγράφοντας ένα κοινωνικό φαινόμενο που ο ίδιος το προσεγγίζει από τη σκοπιά όσων ζουν με προκαταλήψεις, αλλά ως γιατρός που μεταφέρει μια αντίληψη σχεδόν περί ευγονικής. Καπως έτσι είχε παρεξηγηθεί και ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης, που του αποδόθηκε η φράση ότι «τα Μνημόνια αυξάνουν την ομοφυλοφιλία».

Για να είμαστε ειλικρινείς, πάντως, έχουν ειπωθεί πολύ χειρότερα από κυβερνητικούς εταίρους –μάλιστα όχι στο όνομα μιας ψευδοκοινωνιολογίας, αλλά απολύτως στο όνομα της προκατάληψης. Ακόμα είναι νωπή η μνήμη των δηλώσεων του βουλευτή Πατρών, Νίκου Νικολόπουλου (κατά καιρούς παρέχει κοινοβουλευτικές υπηρεσίες στην κυβέρνηση), που αναφερόμενος στον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου Ξαβιέ Μπετέλ τον αποκάλεσε π@#$&^ριό –για να διευκρινίσει στη συνέχεια ότι κάποιοι στην Ευρώπη επιχειρούν «να “φυτέψουν” στο συλλογικό μας υποσυνείδητο την αρσενοκοιτία ως φυσιολογική». Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος (η φράση του «στα τέσσερα εσείς» θα μείνει παροιμιώδης για να εκφράζει την κυβερνητική περίοδο της πρώτη και δεύτερη φορά Αριστεράς) έχει ταυτίσει κτηνοβάτες με ομοφυλοφίλους. Η ριζοσπαστική Αριστερά, ωστόσο, είναι απορροφημένη από τη διακυβέρνηση (και πολλοί διανοούμενοί της από τις «σπουδές φύλου») ώστε να μην τρέχει τίποτα. Η κόλαση είναι οι άλλοι άλλωστε –όπως διατυμπάνιζε ένας γάλλος διανοούμενος που ανεχόταν τον Στάλιν επειδή μοιράζονταν χιλιάδες αντίτυπα των βιβλίων του στη Σοβιετική Ενωση.

Από τις περιπτώσεις ομοφοβικών που προανέφερα, αποδοκιμάστηκε μόνο ο Γιακουμάτος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον οποίο πολλοί επέκριναν επειδή θεώρησαν ότι, στο όνομα μιας ιδεολογικής καθαρότητας, θα έπρεπε να τον διαγράψει.

Προφανώς, βεβαίως, ο Μητσοτάκης δεν θα το έκανε. Η ΝΔ είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Η ηγεσία του (και κάποια προβεβλημένα στελέχη του) δίνουν το στίγμα της πολιτικής που ασκεί, αλλά στη μεγάλη κομματική χοάνη κυκλοφορούν απόψεις και επίπεδα που, προφανώς, η ιδεολογική καθαρότητα δεν τα χωρά. Ο Μητσοτάκης είναι ευπρεπής, αλλά δεν είναι κορόιδο. Γι’ αυτόν προέχει να κυβερνήσει, όχι να πλακώνεται με τα στέλεχη του και τη βάση του για ιδεολογικοπολιτικές διαφορές ή για την πολιτική ορθότητα.

Οσο για τον Γιακουμάτο, προφανώς, επειδή ήξερε τι είπε, δεν τραβάει ζόρι με τον θόρυβο. Φασαρία να γίνεται. Ανέκαθεν την επιδίωκε. Στο παρελθόν, π.χ., όπως με βεβαιώνουν περισσότεροι του ενός φίλοι, είχε εκμυστηρευτεί σε ομήγυρη ότι λέει ακρότητες επειδή το κοινό του θέλει να ακούσει ακρότητες –και αν δεν τις πει αυτός, θα τις έλεγε κάποιος άλλος εσωκομματικός αντίπαλός του (τότε κοντραριζόταν με τον Απόστολο Ανδρεουλάκο). Η λαϊκή Β’ Αθήνας είναι, ούτως ή άλλως, μια ζούγκλα –και δεν είναι τυχαίο ότι εκεί κερδίζουν πολλοί Ταρζάν των προκαταλήψεων και των αρχαϊσμών.

Τελευταία Νέα