Η επιλογή ενός πανεπιστημιακού για τα ηνία του στρατηγικού και πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ δημιουργεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Αυτό ενδεχομένως επιδίωξε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποντάροντας στον 43χρονο καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Χρήστο Ταραντίλη –και μεταφέροντας, παράλληλα, το μήνυμα ότι στον κύκλο των εξ απορρήτων συνεργατών και συμβούλων βρίσκονται πρόσωπα που κινούνται έξω από το (παλαιο)κομματικό σύστημα και μακριά από τους προβολείς.
Η κίνηση προκάλεσε έκπληξη ακόμη και σε στελέχη του ευρύτερου προεδρικού κύκλου, καθώς δεν πρόκειται απλώς για θέση που βρίσκεται στην κομματική βιτρίνα. Ο στρατηγικός σχεδιασμός ήταν διαχρονικά ένα επίζηλο πολιτικό πόστο στη ΝΔ –ενίοτε λειτουργούσε και ως Νο 2 θέση στο κομματικό οργανόγραμμα, μετά τον γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής -, δημιουργούσε προοπτικές και επέτρεπε φιλοδοξίες για μια πολιτική εκτόξευση. Από τον Δημήτρη Σιούφα έως τον Γιώργο Σουφλιά, τον Νίκο Καραχάλιο, ακόμη και τον τελευταίο κάτοχο της θέσης Γιάννη Οικονόμου, το στίγμα ήταν πρωτίστως πολιτικό. Ο πολιτικός σχεδιασμός στην κομματική έδρα δεν προσφερόταν για τεχνοκρατικές προσεγγίσεις, αντιθέτως ήταν πλήρως ενταγμένος στην κομματική ζύμωση, ενώ κατά περιόδους υπηρετούσε και την προσπάθεια της ηγεσίας για τη διατήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών.
Ο Μητσοτάκης είναι πρόδηλο ότι δεν ενδιαφέρεται για όλα αυτά –εξού και προώθησε στον στρατηγικό σχεδιασμό έναν καθηγητή που μέχρι πρότινος δεν είχε καμιά σχέση με την οργανωτική δομή του κόμματος. Ακόμη περισσότερο, δεν ήταν καν μέλος της ΝΔ –η σχέση του με το κόμμα ήταν φιλική, με αφετηρία ένα πέρασμα από την ΔΑΠ στα φοιτητικά του χρόνια. Ο Ταραντίλης είναι μια ανακάλυψη του Κυριάκου που σηματοδοτεί, περισσότερο από άλλες επιλογές, το σχέδιο ανανέωσης της ΝΔ από τη βάση έως το ρετιρέ της Πειραιώς –με πρόσωπα που μπορούν να αναζωογονήσουν την εικόνα ενός πολιτικού προϊόντος που δείχνει παρωχημένο. Η συνταγή προβλέπει την εμφάνιση νέων, άφθαρτων στελεχών που περνούν στην πολιτική με ένα εξειδικευμένο προφίλ και έχοντας διαγράψει μια αναγνωρισμένη επαγγελματική διαδρομή χωρίς συστατικές επιστολές από κομματικά γραφεία. Υπό αυτή την έννοια, η επιλογή Ταραντίλη αποτελεί κι ένα πολιτικό στοίχημα για τον πρόεδρο της ΝΔ.
Ο νέος γραμματέας Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της ΝΔ, σύμφωνα με τη μετάλλαξη του τίτλου, δεν είναι ένας διαχρονικός μητσοτακικός. Απεναντίας, η προσωπική σχέση του με τον πρόεδρο του κόμματος Κυριάκο Μητσοτάκη μετρά μόλις δυο – τρία χρόνια και δημιουργήθηκε την περίοδο που ο Μητατάκη ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Κάποια άρθρα του Ταραντίλη που αναδείκνυαν μια φρέσκια ματιά για την οικονομία, τη διοίκηση και εν γένει την πολιτική, είχαν εντυπωθεί στο μυαλό του Κυριάκου και στάθηκαν αφορμή για την πρώτη γνωριμία. Με εντολή προέδρου, για τη στελέχωση της γαλάζιας ακαδημίας πολιτικών στελεχών, ο Ταραντίλης ήταν από τους πρώτους που κινητοποίησε η ΝΔ –και έκτοτε η επικοινωνία του με τον Μητσοτάκη είναι σχεδόν καθημερινή. Τους προηγούμενους μήνες στελέχη και παράγοντες που βρέθηκαν στα κομματικά θρανία εκπαιδεύτηκαν από τον Ταραντίλη στη στρατηγική λήψης αποφάσεων και την «ηγετική συμπεριφορά» –βάζοντας ιδιαίτερα υψηλή βαθμολογία κατά τη δική τους αξιολόγηση στον μειλίχιο καθηγητή. Οι πόρτες της Πειραιώς άνοιξαν ακόμη περισσότερο, ενώ ο Μητσοτάκης είχε ήδη αρχίσει από τους φθινοπωρινούς μήνες να αναζητεί τον επόμενο ρόλο του Ταραντίλη.
Με οικογενειακές ρίζες στα Εξάρχεια και μεταπτυχικές σπουδές στη London School of Economics, ο καθηγητής Διοικητικής Επιστήμης και Συστημάτων Λήψης Αποφάσεων στο Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι ωστόσο αμφίβολο εάν προτίθεται να βουτήξει ακόμη πιο βαθιά στα πολιτικά νερά. Η απομάκρυνση του Οικονόμου από τον στρατηγικό σχεδιασμό με το επιχείρημα ότι η κίνηση συνδέεται με την απόφαση να πολιτευθεί εκ νέου, επιτρέπει την εκτίμηση ότι η προώθηση Ταραντίλη είναι αποσυνδεδεμένη από μια υποψηφιότητα στις προσεχείς κάλπες. Την εικόνα αυτή ενισχύει και ο ίδιος, αλλά είναι προφανές ότι μια διαφορετική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη θα μπορούσε να αλλάξει την κατεύθυνση.
Ο Ταραντίλης, ωστόσο, αλλάζει πλέον καθημερινό πρόγραμμα, συμμετέχοντας στον «πρωινό καφέ» της Πειραιώς και τη χάραξη της γενικότερης κομματικής στρατηγικής. Ο κεντρικός συντονιστικός ρόλος του Τάκη Θεοδωρικάκου στον πολιτικό σχεδιασμό μπορεί να λειτουργεί σαν ασπίδα προστασίας για τον καθηγητή, αλλά στο εξής ο λόγος του και οι παρεμβάσεις τους θα ζυγίζονται και με πολιτικά μέτρα και σταθμά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ίδιος πιστεύει στο πολιτικό πλαίσιο και το «άστρο» του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον οποίο έχει κτίσει τους τελευταίους μήνες μια βαθύτερη σχέση εμπιστοσύνης. Και είναι πρωτίστως αυτή η εμπιστοσύνη που τον ώθησε να εμπλακεί σε έναν κομματικό μηχανισμό που μέχρι πρότινος δεν ήθελε να πλησιάσει. Ο έντονος προβληματισμός για τη πορεία της χώρας, λειτουργεί επιπρόσθετα, διαμορφώνοντας τους πολιτικούς λόγους για τη «μετακόμιση» στην Πειραίως –εάν δεν υπήρχε η απαιτούμενη χημεία προσωπικά με τον Μητσοτάκη, οι αποφάσεις θα ήταν μάλλον διαφορετικές. Και από την πλευρά του, ωστόσο, έχει ήδη αρχίσει να κινείται εντός πολιτικού πλαισίου: «Είναι μια στιγμή εξαιρετικά δύσκολη για τη χώρα. Δεν μπορείς να αφήνεις την ουρά σου απέξω και να παραμένεις σε έναν ρόλο θεατή» είναι το επιχείρημα που καταγράφουν οι φοιτητές του σχετικά με τη νέα προσθήκη στην ταυτότητα του καθηγητή.
Τελευταία Νέα