Ως ο μεγαλύτερος αιμοδότης των ισχυρών ανά την επικράτεια έχει χαρακτηριστεί ο Πανιώνιος. Δεν πρόκειται για «ατάκα του αέρα». Η βάση της είναι στέρεη, καθόσον τα πλείστα παραδείγματα σε βάθος χρόνου το επιβεβαιώνουν. Οταν στους δυνατούς η διάγνωση είναι «σιδηροπενία», ο Πανιώνιος είναι εκεί να τους προσφέρει σιδερένιους ποδοσφαιριστές και όχι μόνο.
Ποιον να πρωτοθυμηθούμε; Τους παλαιότερους θρύλους, τον Νεστορίδη, τον Μαύρο, τον Σαραβάκο, τον Αναστόπουλο; Τα ηχηρά ονόματα της εποχής όπως ήταν ο Σκρέκης, ο Δέδες, ο Θεοφιλόπουλος; Ή τους νεότερους, τον Μανιάτη, τον Τζιόλη, τον Σάμαρη, τον Τζιμπούρ, τον Φύσσα, τον Σιόβα, τον Αραβίδη; Ακόμη και παίκτες όπως οι Ενσαλίβα, Μπουμάλ και Ζίζι Ρόμπερτς, δηλαδή παιδιά που δεν τα γνώριζε κανείς και έρχονταν από το πουθενά, έφτασαν σε καλή μεταγραφή. Και πόσους άλλους που δεν αναφέραμε. Ωστόσο, το ζητούμενο εδώ δεν είναι μόνο μια απλή καταγραφή ποδοσφαιριστών, αλλά να δείξουμε ότι ακόμη και σήμερα, αυτόν τον χειμώνα, στελέχη του Πανιωνίου πείθουν πως το εργοστάσιο της Νέας Σμύρνης δουλεύει σε φουλ ρυθμούς.
Ας δούμε την περίπτωση του Μαρίνου Ουζουνίδη. Ο κόουτς βρέθηκε στους πάγκους αρκετών ομάδων και η θητεία του παντού ήταν μεστή, χωρίς πάντως να κάνει το μεγάλο μπαμ. Στον Πανιώνιο ξεπετάχτηκε! Με αποτέλεσμα μετά το διαζύγιο που βγήκε το περασμένο καλοκαίρι, να γίνει μήλον της Εριδος για τις ΠΑΕ και τελικά να καταλήξει στον Παναθηναϊκό. Ηδη, ο Μαρίνος αφήνει το στίγμα του ή τουλάχιστον προσπαθεί να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Μάζεψε την ομάδα, η άμυνα έσφιξε και χωρίς να εντυπωσιάζει ο ΠΑΟ, κάποια σημάδια ανάκαμψης είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού.
Ο Καρίμ Ανσαριφάρντ αποτελεί το δεύτερο παράδειγμά μας, διότι ο φορ από το Ιράν έσβησε με μιας την κακή του θητεία στην Ισπανία και σε πείσμα όσων ελάχιστα τον πίστευαν, έκανε δυναμικό comeback. Σε μιάμιση σεζόν με τον Πανιώνιο υλοποίησε την υπόσχεσή του ότι θα φύγει και θα φέρει χρήματα στην ομάδα. Τα 400 χιλιάρικα της ρήτρας πληρώθηκαν από τον Ολυμπιακό, ο κεντρικός κυνηγός μετακόμισε στο Λιμάνι και έκανε απόσβεση. Ας είμαστε ειλικρινείς και ας πατάμε στη γη: από τον Πανιώνιο δύσκολα θα μπορούσε να εκτοξευθεί στο εξωτερικό, όπως έκανε κάποτε ο μεγάλος Πάντιτς που έγινε άγαλμα έξω από το Βιθέντε Καλντερόν.
Θέλετε κι άλλο; Ως άσος, φύλαξε την εστία του Πανιωνίου ο Δημήτρης Μπαρμπαλιάς, χωρίς βέβαια να φτάσει στο επίπεδο ενός Φίλη ή ενός Κάκκαρη. Το πάλεψε, επιμορφώθηκε, απέκτησε διπλώματα και κυρίως γνώση της αγοράς, με αποτέλεσμα να εργαστεί επί εννέα έτη στον Ολυμπιακό, στο τμήμα σκάουτερ. Τώρα, ένα ακόμη τέκνο της Πλατείας κατέληξε στην ΑΕΚ για να ανακαλύψει λαβράκια στη Λατινική Αμερική.
Επειδή όμως η εξέλιξη στελεχών δεν αφορά μόνο τις ανωτέρω κατηγορίες, στο πρόσωπο του Χρήστου Δάρα βλέπουμε ένα ακόμη «θέμα»: γιατρός ήταν στον Ολυμπιακό και μάλιστα επιτυχημένος, προτού φύγει και δοκιμάσει τις ικανότητές του ως παράγοντας, αρχικά στο Μοσχάτο. Από τα μικρά στα μεγάλα αργότερα, στον Πανιώνιο, και από τη θέση του προέδρου αποδεικνύει πόσο οξυδερκής, επιτυχημένος και συνετός μπορεί να είναι ένας παράγοντας του καιρού μας.
