Στην περσινή σύναξη στο Νταβός, οι οικονομικοί εγκέφαλοι που διευθύνουν τις τύχες μας «προέβλεψαν» ότι οι Βρετανοί δεν επρόκειτο να ψηφίσουν Brexit κι ότι ο Τραμπ δεν θα ήταν ούτε καν υποψήφιος στις προεδρικές των ΗΠΑ! Τέλεια! Αυτοσχεδίαζαν αυτάρεσκα με μπούσουλα τη σιγουριά και πλεονεξία ενός ακραίου χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου το τοτέμ της ελεύθερης αγοράς αυτορυθμίζεται! Τώρα «την πάτησαν» όχι από τους προοδευτικούς, αλλά από τους δικούς τους ακραίους συντηρητικούς –και έπεται (επικίνδυνη) συνέχεια.
Στα δικά μας τώρα. Στριφογυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας, την ώρα που πρέπει να τρέξουμε μπροστά. Η κάθε αξιολόγηση, είναι σαφές, δεν μας αρέσει. Κάνουμε το παν να την αποφύγουμε. Νιώθουμε αλλεργία ακόμα και στο άκουσμά της. Δεν τη δέχτηκαν στην παιδεία καθηγητές και φοιτητές. Ο κ. Τσίπρας κάτι ξέρει. Δεν τη δεχόμαστε πουθενά! Είμαστε υπεράνω!
Τώρα η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να την περάσει καθότι αποτελεί όρο του Μνημονίου. Κι όμως, κωλυσιεργεί, δολιχοδρομεί. Το πικρό ποτήρι ή το πίνεις ή σε πάει σε εκλογές. Φοβάμαι ότι η κυβέρνηση οδηγεί (ξανά) τη χώρα στα άκρα, σα να μην ξέρει ποιος υποχωρεί στο τέλος. Αρκείται στο γνωστό «εμείς διαπραγματευόμαστε σκληρά»! Η καθυστέρηση όμως κάνει το ποτήρι πικρότερο για τον ελληνικό λαό! Δεν ξέρω πώς λέγεται η τακτική αυτή, αυτοχειριασμός ίσως;
Μας λένε ότι χωρίς ΔΝΤ Μνημόνιο δεν υπάρχει, άρα ούτε δανεικά! Το σπουδαιότερο, χωρίς το ΔΝΤ, που αποτελεί εγγύηση, δεν θα βγούμε ποτέ στις αγορές!
Αυτό που γνωρίζει κάθε νουνεχής πολίτης είναι ότι αν δεν μεγαλώσει η οικονομική πίτα, προκοπή δεν πρόκειται να δούμε. Παραγωγή δεν έχουμε, ούτε ανάπτυξη, απομένουν οι επενδύσεις. Επενδύσεις δεν γίνονται, ούτε φαίνεται ανάλογη βούληση.
Μήπως χρειάζεται συνεργασία, συνδυασμός προσπαθειών, κοινός στόχος;
Εκτός κι αν ξέρουν κάποια εναλλακτική που εμείς δεν ξέρουμε. Η Ευρώπη κλίνει προς τα δεξιά. Δεν μας αρέσει. Ορθώς. Μπορούμε όμως να φύγουμε; Τελευταία πολλαπλασιάζονται οι οπαδοί του δρόμου της δραχμής, αν διολισθήσουμε προς τα εκεί, θα φταίνε όλοι οι πολιτικοί με αντίστοιχες συνέπειες που φέρνει μια καταστροφή!
Ας επανέλθουμε γρήγορα στον πραγματικό κόσμο (που γίνεται κάθε μέρα δυσκολότερος) κι ας μη κάνουμε τα πράγματα χειρότερα απ’ ό,τι είναι. Η Ελλάδα δίνει αγώνα επιβίωσης! Δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να το αντιληφθούμε;
Ο αραμπάς που διαλέξαμε σαν όχημα μας οδηγεί αργά αργά, αλλά σταθερά, στην πλήρη υποταγή και στην ανυπαρξία!
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
