«Αισθάνομαι ταπεινότητα». Αυτές ήταν από τις πρώτες λέξεις στην ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα. Και στην ορκωμοσία του Τζορτζ Μπους. Κλισέ, ίσως, όμως μια ένδειξη ότι ακόμα και άνθρωποι με μεγάλη αυτοπεποίθηση αναλογίζονται την τεράστια ευθύνη και αναρωτιούνται εάν θα τα καταφέρουν.
Πέρασε αυτό το ερώτημα από το μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ; αναρωτιέται ο αρθρογράφος των «New York Times» Φρανκ Μπρούνι. Και σπεύδει να απαντήσει: «Οχι. Παρακολουθώντας την ομιλία του μετά την ορκωμοσία και έχοντας πίσω του τέσσερις από τους τελευταίους έξι προέδρους της χώρας, τους κατηγόρησε μιλώντας για το κατεστημένο της Ουάσιγκτον που είναι τυφλό και κουφό στα βάσανα των απλών Αμερικανών». Χαρακτήρισε την εκλογή του μέρος ενός «ιστορικού κινήματος, που παρόμοιό του δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος». Κι ας έχασε στη λαϊκή ψήφο. Κι ας τον εγκρίνει μόνο το 40% των πολιτών. Κι ας ήταν το πλήθος ανεμικό.
Ο Τραμπ είναι τόσο εγωμανής, σχολιάζουν πολιτικοί αναλυτές, που συχνά ξεχνάμε πως είναι ο πιο καυχησιάρης πολιτικός –και αυτό αποκαλύπτει κάτι θλιβερό και απειλητικό για τη χώρα που τον εξέλεξε. «Με τον Τραμπ μπαίνουμε σε μια νέα εποχή αλαζονείας», γράφουν. Η πρώτη του στάση μετά την ορκωμοσία για έναν από τους επίσημους χορούς ήταν στο ξενοδοχείο του, στον χώρο όπου στεγαζόταν το παλιό ταχυδρομείο της αμερικανικής πρωτεύουσας. Η αίθουσα είναι «μαγευτική», είπε. «Μόνο μια ιδιοφυΐα θα μπορούσε να φτιάξει τόσο ωραία τον χώρο», πρόσθεσε. Φυσικά, αναφερόταν στον εαυτό του.
Μετά μίλησε για εκείνους που επέλεξε ως υπουργούς: «Διαθέτουμε μακράν τον υψηλότερο βαθμό ευφυΐας από οποιοδήποτε άλλο υπουργικό συμβούλιο». Κι ας είχε τρία συντακτικά λάθη στο tweet για την ορκωμοσία του η εκατομμυριούχος που επέλεξε ως υπουργό Παιδείας. «Ο Τραμπ καυχιέται καθώς αναπνέει», παρατήρησε δηκτικά ο Μπρούνι. Κι ένας άλλος παρέθεσε τις ανατριχιαστικές λέξεις που ακούστηκαν για πρώτη φορά σε ομιλία ορκωμοσίας. Μερικές εξ αυτών: αιμορραγώ, σφαγή, ρήμαγμα, ξεσκισμένο, ανεμοδαρμένο, ταφόπλακες.
