Αναζήτηση
Το θέατρο Αλμέιντα, δραστήριος πολιτιστικός οργανισμός του Λονδίνου, για μια ακόμα φορά δείχνει ότι όχι μόνο ξέρει να πιάνει τον παλμό της θεατρικής πρωτεύουσας ή να αφουγκράζεται τα μηνύματα της λονδρέζικης κοινωνίας αλλά και ότι πειραματίζεται κάθε φορά που αντιλαμβάνεται τους μετασχηματισμούς σε όλους τους τομείς. Γι’ αυτό και το αμέσως επόμενο διάστημα ο οργανισμός θα παρουσιάσει μια σειρά –μη αναμενόμενων –παραγωγών που αξιοποιούν την τέχνη της τηλεόρασης και της κινηματογραφίας συστήνοντας έναν κύκλο ομιλιών που θα παρουσιάσουν προσωπικότητες του θεάτρου και της πολιτικής και χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που προσφέρουν τα νέα ψηφιακά μέσα.
Το πρόγραμμα του Αλμέιντα για τη σεζόν περιλαμβάνει ένα θεατρικό έργο για τη σεξιστική προσέγγιση της δημοσιογραφίας που εγκαθίδρυσε ο Ρούπερτ Μέρντοκ στα μακρινά σίξτις με τη σκανδαλοθηρική εφημερίδα «Sun» και μια σειρά αναπαράστασης ιστορικών ομιλιών από ηθοποιούς, οι οποίες θα ανέβουν σε ειδικό μικροσάιτ αλλά και κατ’ αποκλειστικότητα από την ιστοσελίδα της «Guardian».
Το θεατρικό «ΙΝΚ» του Τζέιμς Γκράχαμ, χάρη στο οποίο επανέρχεται στη θεατρική σκηνή ο Μπεν Γουίσο (ο Q των τελευταίων ταινιών Τζέιμς Μποντ, επίσης γνωστός από την ταινία «Το άρωμα: η ιστορία ενός δολοφόνου» και τον «Αστακό» του Λάνθιμου), είναι η τολμηρή πρόταση του Αλμέιντα με θέμα τη δημιουργία της εφημερίδας «Sun» και τον διαρκή αντίκτυπο που ασκεί η σεξιστική προσέγγιση της δημοσιογραφίας από τον αυστραλό μεγιστάνα του Τύπου. Το έργο σκηνοθετημένο από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεατρικού οργανισμού Ρούπερτ Γουλντ περιγράφεται από τον ίδιο ως κωμωδία «πολύ αναρχική και πολύ νοσταλγική για τις χαμένες παραδόσεις της οδού Φλιτ» (σ.σ. έδρα του δημοσιογραφικού – εκδοτικού οργανισμού Ρούπερτ Μέρντοκ).
Είναι μια εξερεύνηση που εξελίσσεται σε δύο επίπεδα: στη φωνή του λαϊκισμού –ειδικότερα στη φωνή έκφρασης των περιθωριοποιημένων, των στερημένων από πολιτικά δικαιώματα και σε μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης, μέσα από την εφημερίδα του Μέρντοκ, και στον τρόπο που «τα μίντια, με διαφορετικές εκφάνσεις, ιεραρχούν ιστορίες και αφηγήσεις πάνω σε γεγονότα και αλήθειες». Ο Γουλντ λέει ότι οι δραστηριότητες του νεαρού τότε Μέρντοκ προσφέρουν πλούσιο δραματικό υλικό, «βούτυρο στο ψωμί» του Γκράχαμ, χαρακτηρίζοντας τον ρόλο «εξαιρετικό και πολύ αστείο».
Στο μεταξύ το Αλμέιντα πειραματίζεται με ίσως το μεγαλύτερο ψηφιακό εγχείρημα που έχει σχεδιάσει μέχρι σήμερα. Ξεφεύγοντας από το πλαίσιο της θεατρικής συνθήκης εξερευνά τον σκεπτικισμό ως προς το πολιτικό χάρισμα και τον δημόσιο λόγο που προσφάτως έχει προκαλέσει αναστάτωση στον κόσμο παγκοσμίως.
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ. Στον κύκλο «Μορφές του λόγου» οι Λονδρέζοι θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μερικά από τα πιο αξιοσέβαστα ονόματα του θεάτρου και της πολιτικής να διαβάζουν διάσημες ομιλίες της Ιστορίας: όπως του Μάο Τσετούνγκ ή των φεμινιστριών της Βρετανίας μέχρι του πρώην ηγέτη των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ ή του πρώην αμερικανού προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον.
Οι παρουσιάσεις αυτές, τις οποίες κάθε περφόρμερ φυλάει σαν έκπληξη, θα κινηματογραφηθούν και θα ανέβουν σε ειδικό για τον κύκλο των αναγνώσεων μικροσάιτ αλλά και από το website της «Guardian».
Στο πρώτο φιλμ, για παράδειγμα, η Βανέσα Ρεντγκρέιβ διάβασε το κείμενο «Words on Words» του Βάτσλαβ Χάβελ, με το οποίο εξέταζε ο επιδραστικός τσέχος συγγραφέας και πολιτικός τη σχέση μεταξύ γλώσσας και ειρήνης. Η ομιλία σαν από σύμπτωση (;) παρουσιάστηκε όταν στις ΗΠΑ ορκιζόταν πρόεδρος ο Ντόναλντ Τράμπ.
Οπως ο κινηματογράφος και η τηλεόραση προσαρμόστηκαν στις αλλαγές της τεχνολογίας και στις τηλεοπτικές συνήθειες, έτσι και το Αλμέιντα θα πρέπει να κάνει το ίδιο ως ζωντανός θεατρικός οργανισμός, θεωρεί ο Γκουλντ. Με αυτή τη λογική θα κινηματογραφείται ένα έργο την εβδομάδα για ένα έτος και η θεματολογία θα διαμορφώνεται από ειδήσεις και επετείους.
