Αν οι μάχες που δίνονται για τα σύμβολα στην Ελλάδα της χρεοκοπίας δίνονταν για την ουσία, πολλές από τις μεγάλες διαμάχες της καθημερινότητας θα ήταν ό,τι τους αξίζει: σκιαμαχίες. Αλλά στη χώρα όπου έχουμε ξεμάθει να συζητούμε σοβαρά και ψύχραιμα ό,τι συμβαίνει, η φλυαρία και ο φανατισμός για ήσσονος σημασίας γεγονότα κυριαρχεί.
Πριν από μερικές μέρες, επτά νεαροί στρατιώτες, αλβανικής καταγωγής αλλά ελληνικής ιθαγένειας, γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Ελλάδα δηλαδή από γονείς αλβανούς μετανάστες, φωτογραφίστηκαν κάνοντας με τα χέρια τους ένα σήμα, κάτι σαν «μια ωραία πεταλούδα» –και η φωτογραφία τους αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο. Εκ των υστέρων κυκλοφόρησε ότι τα παιδιά αυτά είναι έλληνες πολίτες αλβανικής καταγωγής –και διάφοροι έξαλλοι κύκλοι θεώρησαν ότι η χειρονομία ήταν έκφραση αλβανικού εθνικισμού. Τα φανταράκια βαφτίστηκαν από τον υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο εκπρόσωποι του αλβανικού εθνικισμού, ο θόρυβος που ξεσήκωσε το περιστατικό οδηγεί μέρος των δημόσιων επικρίσεων να παρουσιάζει τους νεαρούς ως οιονεί προδότες και διάφοροι έξαλλοι ζητούν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς: να πάνε στρατοδικείο έως και να απελαθούν οι οικογένειές τους.
Καμία ψυχραιμία για ένα θέμα που θα μπορούσε να είναι αστείο. Επτά παιδιά που επιλέγουν την ελληνική ιθαγένεια, που ζουν ανάμεσά μας, που επέλεξαν να τιμήσουν την υποχρέωσή τους προς τη νέα τους πατρίδα, επικρίνονται για μια πράξη που είτε ως επιπολαιότητα είτε ως παιχνίδι θα μπορούσε (όπως σημείωσε σε σχετικό σημείωμα ο Νίκος Σαραντάκος) να είναι ένδειξη εθνικής ταυτότητας και τίποτα παραπάνω. Αν ήταν συνωμότες θα εξέθεταν τη συνωμοσία τους στο Διαδίκτυο;
Ο στρατός έχει πειθαρχικές ποινές για να τιμωρήσει την απειθαρχία, ακόμα και την επιπολαιότητα. Νομίζω ότι εκεί έπρεπε να τελειώσει το θέμα. Το ότι συνεχίζεται αποδεικνύει δύο πράγματα. Εθνική ανασφάλεια. Και αναζήτηση πάση θυσία εχθρών –ανίσχυρων εχθρών, ανυπεράσπιστων, εύκολων θυμάτων μιας δήθεν εθνικής ανωτερότητας.
Οντως, ο εθνικισμός είναι μεγάλη ζημιά. Πρωτίστως μάλιστα ο δικός μας εθνικισμός.
Τελευταία Νέα