Προειδοποιώ εξαρχής αγαπητέ αναγνώστη μου ότι σήμερα παρουσιάζω μια υστέρηση στο ρεπορτάζ και παρακαλώ για την κατανόησή σου. Ενημερώνω ότι αυτό δεν οφείλεται σε φυγοπονία ούτε σε κάποιου είδους αδυναμία. Απλώς δεν είχα χρόνο. Διέθεσα σημαντικό μέρος της χθεσινής ημέρας στην αναζήτηση επενδυτή διότι επενδυτή ακούμε και επενδυτή δεν βλέπουμε. Μαύρισε το μάτι μας.
Εν αρχή έπιασα πόστο σε γνωστό καφέ της Πλατείας Κολωνακίου, το οποίο βρίθει «επενδυτών» (σε εισαγωγικά πάντα…) και όπου τα εκατομμύρια διέρχονται πάνω από τα κεφάλια των θαμώνων δίκην drones, μήπως και εντοπίσω τον ή τους ανθρώπους οι οποίοι θα ήθελαν να επενδύσουν στον πολύπλαγκτο ΔΟΛ. Πλην όμως, τίποτε. Το «επενδυτικό» κοινό αυτού του επιπέδου έχει στραμμένο αλλού το ενδιαφέρον του –σε καμιά καλή αρπαχτή εν μέσω της κρίσης. Οχι δηλαδή πως το άλλο «επενδυτικό» κοινό που φερόταν ώς προχθές να ενδιαφέρεται για τον ΔΟΛ ήταν καλύτερης ποιότητας, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους…
Εν συνεχεία μετακινήθηκα στο αγαπημένο Da Capo. Τα ίδια και χειρότερα και εκεί. Κάτι φιλαράκια μου από τα Δωδεκάνησα βρήκα, έναν άλλο φίλο από την Πάτρα που είχα καιρό να τον δω –επενδυτής, με ή χωρίς εισαγωγικά πουθενά.
Τούτων δοθέντων, και επειδή είδα και κάτι δηλώσεις στο Korinthostv (..!) του φίλου μου του Βασίλη του Μουλόπουλου, κεντρικό μήνυμα των οποίων είχαν έναν αφορισμό που μας έλεγε συχνά ο αείμνηστος Λέων Καραπαναγιώτης ότι «κανέναν δεν μπορείς να σώσεις αν δεν θέλει να σωθεί», διερωτώμαι μήπως θα ήταν προτιμότερο να αφήναμε (κι εγώ πρώτος!) αυτή την υπόθεση της αναζήτησης επενδυτή σε εκείνους που ξέρουν τη δουλειά, τις τράπεζες; Διότι ο καιρός περνάει και οι αντοχές (μας) εξαντλούνται δραματικά…
Κι άλλο!
Εως ότου συμβεί αυτό, προχωρώ σε μια ακόμη δήλωση (δηλωσίας κανονικός σήμερα!), την οποία αισθάνομαι υποχρεωμένος να κάνω: δεν έχω τίποτε με τη λατρεμένη πρόεδρο του Αρείου Πάγου κυρία Βασιλική Θάνου. Αντιθέτως δηλώνω (απεριόριστα, απέραντα, ανυπόκριτα, αβάδιστα –όχι, αυτό το τελευταίο είναι από άλλο πράγμα) θαυμαστής της. Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που ενεργεί, ο τρόπος που σκέφτεται. Και με εντυπωσιάζει επίσης -πεθαίνω! –το outfit της.
Και ευκαιρίας δοθείσης οφείλω να καταγγείλω τους αθλίους εκείνους που την στοχοποιούν, όπως με παράπονο εκφράστηκε χθες, έναντι όλων και εκείνων που αντιδρούν στην αγαθή πρόθεσή της να μείνει δυο – τρία χρονάκια ακόμη στη θέση της προέδρου του Αρείου Πάγου, από την οποία αποχωρεί λόγω υποχρεωτικής συνταξιοδότησης στις 30 Ιουνίου –σε πέντε μήνες, δηλαδή, γαμώτο!
Αντιγράφω σχετικά από χθεσινή της ανακοίνωση (απόσπασμα της οποίας μεταφέρω εδώ χωρίς να μου το ζητήσει): «το αίτημα αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης των δικαστών δεν είναι αίτημα προσωπικό, αλλά αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανώτατων και ανώτερων δικαστικών λειτουργών, οι οποίοι κατ’ επανάληψη είχαν απευθυνθεί και εξακολουθούν να απευθύνονται και στην Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ζητώντας να στηρίξει το δίκαιο και νόμιμο αίτημά τους».
Εννοείται ότι συνηγορώ ανεπιφύλακτα υπέρ του αιτήματος της λατρεμένης προέδρου για παράταση της θητείας της. Και όχι μόνο για τρία χρόνια, όπως εκείνη ως ολιγαρκής εισηγείται και διεκδικεί, αλλά για δεκατρία! Μισές δουλειές θα κάνουμε τώρα;
Ελπίδα για πολιτισμό
Αναφερόμενος στα του Αρείου Πάγου, δεν μπορώ να αφήσω να περάσει έτσι η αναβολή στην έκδοση απόφασης για τους οκτώ τούρκους αξιωματικούς. Θέλω να ελπίζω ότι αυτή δεν έχει να κάνει με τη δέσμευση Τσίπρα στον σουλτάνο Ερντογάν τότε, το καλοκαίρι, ότι να μην ανησυχεί, θα του τους στείλει «πακέτο», σαν αυτά που στέλνει κάθε εβδομάδα η φίλη μου η Βίκυ Χατζηβασιλείου.
Επίσης, ελπίζω να μη μασήσουν οι αρεοπαγίτες δικαστές από τα έγγραφα που έστειλε χθες η Τουρκία στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ότι θα δημιουργήσει επιτροπή η οποία θα εξετάζει τις… καταγγελίες συγγενών κρατουμένων για βασανισμούς και κακοποιήσεις κρατουμένων του πραξικοπήματος!!
Διάβασα χθες βράδυ τη σχετική είδηση στη «Χουριέτ» και είναι προφανές ότι πρόκειται για στάχτη στα μάτια των μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, να πιστέψουν ότι εκδημοκρατίζεται η Τουρκία.
Δεν εκδημοκρατίζεται. Και κάτι ακόμη: όπως με ενημέρωσε η φίλη Ντόρα (Μπακογιάννη) από το Στρασβούργο, η συζήτηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την κατάσταση στην Τουρκία αναβλήθηκε για τον Απρίλιο. Ας βγάλουν λοιπόν μεθαύριο την απόφαση που περιμένει όλος ο κόσμος, και η οποία δεν μπορεί παρά να είναι σύμφωνη με τον νομικό πολιτισμό της χώρας μας.
Εξω πάμε…
Στο μεταξύ ως χώρα πάμε από το καλό στο …καλύτερο! Χθεσινά στοιχεία της Eurostat η οποία, κυρία Ξένη (Δημητρίου) μου, καταγγέλλω ότι αντλεί στοιχεία και από το άντρο εκείνου του Γεωργίου, την ΕΛΣΤΑΤ, αναφέρουν ότι η Ελλάδα έχει τις χειρότερες επιδόσεις σε ό,τι αφορά την αναλογία χρέους – ΑΕΠ σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Συγκεκριμένα, κατά το γ’ τρίμηνο του 2016 το ελληνικό δημόσιο χρέος διαμορφώθηκε στο 179,6% του ΑΕΠ και ανήλθε σε 311,16 δισ. ευρώ. Αυτά όταν στην υπόλοιπη ευρωζώνη το χρέος υποχώρησε στο 90,1% του ΑΕΠ ή στα 9,61 τρισ. ευρώ, καταγράφοντας το χαμηλότερο ποσοστό από το 2012, ενώ το εποχικά προσαρμοσμένο έλλειμμα διαμορφώθηκε στο 1,7%. Κάτω από μας, στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Πορτογαλία, όπου το χρέος έφτασε στο 133,4% του ΑΕΠ, και στην τρίτη θέση έμεινε η Ιταλία, όπου το χρέος έχει ελαφρά καθοδική τάση και έπεσε στο 132,7% του ΑΕΠ.
Συγχαρητήρια σε όλους!
Αλλού γι’ αλλού
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση εξέδωσε non paper (ένα ακόμη) για την απόφαση του ESM, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, να εγκρίνει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα –κανονική ασπιρίνη… –για το χρέος. Οχι για να πανηγυρίσει, γιατί το πράγμα δεν είναι για πανηγυρισμούς, για κλάματα είναι (άμα μου λες ότι πέτυχες να μειωθεί το χρέος το 2060 …20 μονάδες του ΑΕΠ) αλλά για να βρίσει τον …Μητσοτάκη!
Τέσσερις φορές αναφέρεται σε αυτόν, σε ένα κείμενο περίπου 100 λέξεων, γεγονός το οποίο με οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τα παλικάρια δεκάρα δεν δίνουν για τη χώρα –το πώς θα παραμείνουν στην εξουσία τούς ενδιαφέρει…
Εδώ τριγύρω
Η εξουσία και τα (ωραία) παρεπόμενά της. Οπως τα ταξίδια. Ενημερώνω σχετικά ότι ο λαοφιλής πρόεδρος Αλέξης μεταβαίνει την προσεχή Παρασκευή Λισαβόνα όπου την επομένη που ο μήνας έχει 28 θα πραγματοποιηθεί διάσκεψη των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Η δεύτερη της σειράς, η πρώτη είχε πραγματοποιηθεί στην Αθήνα πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Αναμένεται να μετάσχουν, δε, πλην του δικού μας, ο οποίος δεν χάνει κάτι τέτοιες ευκαιρίες (πού θα τις ξαναβρεί σε λίγο, εδώ που τα λέμε) κορυφαίες προσωπικότητες από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Κύπρο και τη Μάλτα. Στη διάσκεψη της Λισαβόνας θα εξεταστούν τρόποι αντιμετώπισης της λιτότητας που επιβάλλουν οι χώρες του Βορρά ενόψει και της διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης που θα πραγματοποιηθεί στη Μάλτα στις αρχές Φεβρουαρίου. Ενδιάμεσα, πάντως, ο δικός μας θα πεταχτεί και μέχρι το Βελιγράδι όπου οι Σέρβοι κάνουν μετάνοιες που δεν μας υποστήριξαν στο παρελθόν για το θέμα των Σκοπίων και τώρα ζητούν από μας να τους υποστηρίξουμε στο θέμα του Κοσόβου.
Με μια βαλίτσα στο χέρι θα είναι ο πρόεδρος Αλέξης…
Τελευταία Νέα