Ζούμε τη συμπίεση του μεσαίου και του φτωχού. Eτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η κατάσταση, στο φόντο του τέλματος της αγοράς και του εν γένει τοπίου. Σχεδόν κάθε πολίτης σήμερα χρωστάει είτε στις τράπεζες, είτε στα ασφαλιστικά ταμεία, είτε στην Εφορία. Είτε το χειρότερο: και στα τρία. Το δε, δυσμενέστερο, είναι πως όσο δεν αχνοφαίνεται ανάπτυξη για τη χώρα, οι πολίτες απλώς ξεζουμίζονται από φορολαίλαπα χωρίς αύριο και το χειρότερο είναι πως πια δεν ανταποκρίνονται από αδυναμία στις υποχρεώσεις τους. Η χθεσινή υπουργική απόφαση του υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αναστάσιου Πετρόπουλου, που διαβιβάζει τις ασφαλιστικές οφειλές στο ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών) μπορεί να επιχειρήθηκε να επικοινωνηθεί ως αυτονόητη ή ακόμη και προστατευτική από την κυβέρνηση, όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Από χθες, ακόμη και για ένα μικρό ποσό για χρέη προς Ταμεία, κάτω μάλιστα των 5.000 ευρώ, ο πολίτης μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο. Βεβαίως, το υπουργείο Εργασίας ξεκαθαρίζει πως η παραπάνω πράξη δεν αφορά κατασχέσεις για φτωχούς, αλλά για όσους μπορούν να πληρώσουν βάσει αποδεδειγμένης περιουσίας. Να θυμίσουμε πως οι οφειλέτες σε Ταμεία είναι πάνω από 630.000. Να θυμίσουμε επίσης πως το πρόβλημα των Ταμείων δεν είναι η αύξηση των εισφορών, αλλά η ανεργία. Και τέλος, πως οι κατασχέσεις από αδυνάμους δεν ανασυγκροτούν την κοινωνία. Αναπαράγουν απλώς τα αδιέξοδα και αποκαλύπτουν τα ψέματα των κυβερνώντων.