Ξεκινά αύριο –ύστερα από δύο αναβολές και εκτός απροόπτου –στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής η συζήτηση για τις αλλαγές που θα γίνουν στο εξεταστικό και την αναµόρφωση του Λυκείου. Χθες, παραµονές της συζήτησης, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) κατέθεσε την τελική του πρόταση «στρογγυλεύοντας» τις γωνίες των προηγούµενων καθώς είχαν εκδηλωθεί αντιδράσεις.
Κεντρικό χαρακτηριστικό της τελικής πρότασης αποτελεί η ενιαία αντιµετώπιση του Λυκείου, Γενικού και Επαγγελµατικού, και εποµένως ο προσανατολισµός προς µια σταδιακή εγκαθίδρυση «πολυκλαδικότητας». Προτείνεται ακόµα επέκταση της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης ώστε να συµπεριλάβει την Α’ Λυκείου. Για τη Γ’ Λυκείου προτείνονται εξάωρα µαθήµατα.
Η πρόταση αυτή στρογγυλεύει τις προηγούµενες αντί να τις εξειδικεύει και δεν περιγράφει ποια θα είναι τα µαθήµατα επιλογής (ανάµεσα στα οποία και τα Θρησκευτικά;) και αν η εισαγωγή στα ΑΕΙ θα γίνεται µε τον βαθµό του σχολείου να µετράει κατά 80% στο Εθνικό Απολυτήριο. Λέει απλά ότι στην τελευταία τάξη του Λυκείου τα υποχρεωτικά µαθήµατα θα είναι εξαιρετικά περιορισµένα, θα παίζουν όλα ρόλο στην πρόσβαση στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση (ώστε να µην υπάρχουν µαθήµατα δύο ταχυτήτων, κάτι που σήµερα διαλύει τη σχολική καθηµερινότητα), ενώ θα είναι έντονη η παρουσία των µαθηµάτων Κατεύθυνσης.
Μάλιστα η πρόταση του ΙΕΠ δέχθηκε χθες τα πυρά και του καθηγητή Αντώνη Λιάκου, που διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για τις αλλαγές και είχε καταθέσει τη δική του πρόταση για 4ετές Γυµνάσιο, διετές Λύκειο και επαναφορά της Τράπεζας Θεµάτων. Ο Λιάκος σε άρθρο του, ενώ αναγνωρίζει ότι η πρόταση του ΙΕΠ «κινείται στο πνεύµα των προτάσεων του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία», προσθέτει όµως ότι τα επιµέρους στοιχεία της ανατρέπουν αυτή τη διαπίστωση και την καθιστούν προβληµατική.
«Ιδιαίτερα οι πιέσεις των συνδικαλιστών και ορισµένων κοµµατικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όσες καλές προθέσεις και να τους αποδώσει κανείς, οδηγούν στις ράγες των παλιών τρένων» υπογραµµίζει ο Λιάκος.
Λόγω των αντιδράσεων που έχουν ενσκύψει λοιπόν, ο υπουργός (και πανεπιστηµιακός) Κώστας Γαβρόγλου έχει αντιληφθεί ότι αυτές οι προτάσεις, αν είναι οι µόνες, θα φέρουν συγκρούσεις παρά συναίνεση. Οπως µε την Εκκλησία για τα Θρησκευτικά αν θα πάψουν να είναι υποχρεωτικά, µε τους καθηγητές αν καλούνται να βαθµολογούν µε βαθµό που θα µετράει για τα πανεπιστήµια, µε το τι θα γίνει µε τα Επαγγελµατικά Λύκεια κ.λπ.
Ετσι αποφάσισε να ζητήσει τη συµβολή στη συζήτηση και παλαιότερων ειδικών, όπως ο εκ των προκατόχων του καθηγητής του Πανεπιστηµίου Αθηνών Γιώργος Μπαµπινιώτης, ο πρώην γενικός γραµµατέας του υπουργείου Παιδείας (επί κυβερνήσεων ΝΔ) καθηγητής του Πανεπιστηµίου Πειραιά Θανάσης Κυριαζής κ.ά.
Η αναζήτηση συναίνεσης στη σύνθεση προτάσεων είναι καλό πράγµα. Αρκεί να µην µπλοκάρει η κουβέντα και να υπάρξει ένα όσο το δυνατόν ευρύτερα αποδεκτό αποτέλεσµα και, κυρίως, µια σταθερότητα που τόσο χρειάζεται η παιδεία…
