Κατά το γνωστό… ανέκδοτο «σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι» οι υπουργοί δεν πολυκυκλοφορούν. Ανάλογα από ποια πολιτική σκοπιά το βλέπεις, δίνεις τη δική σου ερμηνεία. Και ενώ, όπως ίσως μάθατε, σχεδιάζεται εξόρμηση κορυφαίων υπουργών και στελεχών προς τον λαό με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων στην κυβέρνηση, υπάρχουν υπουργοί που εξαιρούνται του κανόνα.
Προσωπικό παράδειγμα, γιατί τον έχω δει, ο bon viveur –όπως λάθος λέμε –Γιώργος Κατρούγκαλος που δεν έχει εγκαταλείψει τις γκουρμέ συνήθειες ενός μεγαλοδικηγόρου. Εφευγα νωρίς πριν από λίγο καιρό από το αγαπημένο μας Αγάνι στον Παράδεισο Αμαρουσίου, οπότε δεν είδα αν για κυρίως πιάτο παρήγγειλε τη θαυμάσια ταλιάτα τόνου φρικασέ, αλλά τον είχα προλάβει να απολαμβάνει τη γευστική εμπειρία ενός ταρτάρ τσιπούρας πάνω σε σαλάτα με φακές, καθώς και χέλι καπνιστό επίσης με όσπρια.
Αλλά και ο διάδοχος του Κατρούγκαλου στην Ευρωβουλή, ο Στέλιος Κούλογλου, βρέθηκε κι αυτός την Παρασκευή στο ίδιο εστιατόριο δημιουργικής ψαροφαγίας και παραδόθηκε σε μια λιγκουινάδα με φρέσκο (αχνισμένο) βακαλάο που ετοίμασε ο σεφ και ιδιοκτήτης Στάθης Κουτέρης.
Οσο πιο διακριτικά μπορούσε, ο φίλος πληροφοριοδότης μου προσπάθησε να ακούσει τι κουβέντιαζε η ομήγυρη, βέβαιος ότι θα μου μεταφέρει λαβράκι: για την αξιολόγηση ή έστω τον ΔΟΛ! Κι όμως. Μιλούσαν για ταλαντούχους μετανάστες ποδοσφαιριστές που μπορεί να κάνουν λαμπρή καριέρα στην Ευρώπη. Μου δόθηκε έτσι η αφορμή να μάθω μετά ότι ήδη στην Αθήνα, ή τον Πειραιά νομίζω, δημιουργήθηκε η Αθλητική Ελπίδα Προσφύγων, η οποία θα έχει τη διεθνή ονομασία Hope Refugees Football Club, με επιλογή 25 προσφύγων από Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ και Ιράν.
