«Ανιστόρητος» και «αγεωγράφητος». Είναι οι χαρακτηρισμοί που επεφύλαξαν οι έλληνες ευρωβουλευτές στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι επειδή εκείνος πριν από μερικούς μήνες, και ως ευρωβουλευτής που ήταν τότε, δήλωσε σε μια επίσκεψή του στα Σκόπια ότι η «Μακεδονία είναι γνωστή χώρα επειδή χωρίς τον Μέγα Αλέξανδρο δεν θα υπήρχε Ευρώπη», αφού ο μακεδόνας πρόγονος «σταμάτησε την εισβολή από το Ιράν και από εκείνες τις χώρες». Συμπέρασμα; «Τον λένε Μέγα επειδή ενδυνάμωσε τα ευρωπαϊκά σύνορα».
Μήπως είπαν και λίγα για τον Ταγιάνι; Μήπως ο πρόεδρος είναι και άλλα εκτός από ανιστόρητος και αγεωγράφητος που του επιδαψίλευσαν οι έλληνες ευρωβουλευτές, πιθανότατα ως φωστήρες της ιστορίας και της γεωγραφίας; Μπορεί. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι ότι η ελληνική πολιτική τάξη δεν έχει πει τίποτε όλα αυτά τα χρόνια για τον εαυτό της. Για την απέραντη εθνική μοναξιά στην οποία καταδίκασε τη χώρα της υποχρεώνοντάς την να αποκαλεί μια άλλη χώρα με διαφορετικό όνομα από αυτό που την αποκαλεί όλος ο υπόλοιπος πλανήτης. Για τη στρατηγική της να αναζητήσει τον θρίαμβο μιας εύκολης μάχης με το «κρατίδιο», για να ζήσει τελικά τη συντριβή ενός οδυνηρού πολέμου.
Πριν από τις ανιστόρητες δηλώσεις του προέδρου Ταγιάνι είχαν πολιτευτεί ανιστόρητα πολλοί έλληνες πολιτικοί –από τον Αντώνη Σαμαρά και τον ορμητικό αλυτρωτισμό του έως τον Ανδρέα Παπανδρέου και το τρύπιο εμπάργκο του. Οι πολιτικοί τους επίγονοι σπεύδουν τώρα να κάνουν μαθήματα ιστορίας και γεωγραφίας. Αλλά ας μην πιστέψουν ότι ο Ταγιάνι είναι ο μοναδικός ανεπίδεκτος μαθήσεως. Γιατί στα χρόνια που έρχονται δεν θα βαρεθούν να ανακαλύπτουν ανιστόρητους και αγεωγράφητους.
