Στο κόκκινο λειτουργούν εδώ και καιρό φορείς και οργανώσεις προστασίας ανηλίκων σε όλη τη χώρα. Η δυνατότητα να φιλοξενηθούν στις δομές τους κι άλλα παιδιά τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο είναι πλέον ανύπαρκτη, ενώ το σύνθετο παζλ συμπληρώνεται με την υποχρηματοδότηση των φορέων αλλά και τη δυσβάστακτη φορολογία που είναι αναγκασμένοι πολλοί από αυτούς να πληρώνουν. Την ίδια στιγμή, δε, το βάρος του Προσφυγικού και των ασυνόδευτων παιδιών, που έχει πέσει και στις πλάτες τους, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Μόλις στα τέλη του περασμένου μήνα το Χαμόγελο του Παιδιού κλήθηκε να πληρώσει –όπως και έκανε –περισσότερα από 23.800 ευρώ για τα τέλη κυκλοφορίας των ασθενοφόρων και των οχημάτων του. Αυτό το ποσό έρχεται να προστεθεί στα υπόλοιπα έξοδα φορολογίας, αλλά και στα 57.000 ευρώ του ΕΝΦΙΑ που φτάνουν τα γραφεία του. Από την άλλη, τα προγράμματα του οργανισμού, όπως είναι η φιλοξενία παιδιών τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη και κίνδυνο αλλά και η στήριξη χιλιάδων αδύναμων οικονομικά οικογενειών, συνεχίζουν να τρέχουν.

Στο μεταξύ, τα αιτήματα για φιλοξενία στα σπίτια του οργανισμού εξακολουθούν να πέφτουν βροχή. «Καθημερινά δεχόμαστε αιτήματα για φιλοξενία παιδιών σε κίνδυνο, κυρίως από την Εισαγγελία Ανηλίκων και τις Εισαγγελίες Πρωτοδικών. Σαφώς και δεν μπορούμε να απαντήσουμε θετικά σε πολλά από αυτά λόγω έλλειψης χώρου, αλλά και επειδή συχνά δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ειδικές ανάγκες –όπως προβλήματα ψυχικής υγείας –των παιδιών αυτών» επισημαίνει η υπεύθυνη της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Χαμόγελου του Παιδιού Χαρά Γροσδάνη. Αυτή τη στιγμή στα 10 σπίτια του οργανισμού ζουν περίπου 300 παιδιά όλων των ηλικιών –που είναι και ο μέγιστος αριθμός που μπορεί να φιλοξενήσει. Οπως προσθέτει, μόνο πέρυσι ο αριθμός των παιδιών που δέχθηκαν είναι τέτοιος «σαν να ανοίγαμε ένα καινούριο σπίτι, αν αναλογιστεί κανείς πως κατά μέσον όρο σε κάθε σπίτι διαμένουν 25-30 παιδιά».

Τα Παιδικά Χωριά. Δυστυχώς, όμως, η περίπτωσή του Χαμόγελου του Παιδιού δεν είναι η μοναδική. Σε μια κοινωνία όπου περισσότερα από 424.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με τα στοιχεία της UNICEF για την παιδική φτώχεια στην Ελλάδα, υπάρχουν φορείς και οργανώσεις παιδικής προστασίας και φιλοξενίας που εδώ και καιρό παλεύουν μόνες τους.

«Συνεχίζουμε το δύσκολο έργο μας παρά τα έξοδα και τη φορολογία που είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε. Σε όλο αυτό το σκηνικό θα πρέπει να προστεθούν και τα μειωμένα έσοδα που έχουμε –ακόμα και σε δωρεές σε είδος -, που είναι αποτέλεσμα της γενικότερης οικονομικής κατάστασης της κοινωνίας» εξηγεί ο διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και Ερευνας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδας Στέργιος Σιφνιός.

Τα τρία Χωριά της οργάνωσης έχουν φτάσει στα όρια της χωρητικότητάς τους. «Πρόκειται για 250 παιδιά στα τρία Χωριά μας αλλά και στον ξενώνα κακοποιημένων βρεφών. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αιτημάτων είναι για παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο και απομακρύνονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον έπειτα από εισαγγελική εντολή. Και δυστυχώς τα αιτήματα συνεχίζονται να καταφθάνουν στα γραφεία μας και εμείς πολύ συχνά, πλέον, βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να αρνηθούμε τη φιλοξενία λόγω των κορεσμένων δομών μας» σημειώνει ο Στέργιος Σιφνιός. Αυτό, βέβαια, έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει ένας αριθμός παιδιών –καθόλου αμελητέος –που βρίσκονται σε αναμονή στα νοσοκομεία παίδων της χώρας, μέχρι να βρεθεί χώρος φιλοξενίας γι’ αυτά.

«Η αναβάθμιση των δημόσιων φορέων που φροντίζουν παιδιά σε κίνδυνο χρειάζεται να γίνει άμεσα. Το γεγονός ότι λείπουν στο πλαίσιο της παιδικής φροντίδας θεσμοθετημένες προδιαγραφές είναι ένας από τους λόγους που οι οργανώσεις δουλεύουν στο κόκκινο. Παράλληλα, αυτό που είναι απαραίτητο να συμβεί είναι η επέκταση του θέματος της αναδοχής. Να μπορούν, δηλαδή, οικογένειες να μεγαλώνουν τα παιδιά με τη βοήθειά μας. Κι αυτό παρόλο που υπάρχουν οργανώσεις που προσφέρουν οικογενειακού τύπου φροντίδα, όπως τα Παιδικά Χωριά SOS, είναι πάντα καλύτερο να μεγαλώνει ένα παιδί μέσα στην οικογένεια» δηλώνει ο Στέργιος Σιφνιός.

Τελευταία Νέα