Νάνσυ Νεραντζή, Αγγλία
Richard Alston Dance Company (RADC)
Πριν από ένα χρόνο ήταν υποψήφια στα Εθνικά Βραβεία Κριτικών Χορού της Αγγλίας δίπλα σε λαμπερά ονόματα της παγκόσμιας σκηνής. Για τη Νάνσυ Νεραντζή ήταν μια στιγμή αναγνώρισης των κόπων της και αν δει κανείς την πορεία της αυτό είναι μια φυσιολογική εξέλιξη. Το μεγάλο όνειρο της νεαρής χορεύτριας πραγματοποιείται τον ερχόμενο Ιούνιο. «Θα είμαι πλέον μέλος στη Rambert Dance Company, μία μεγάλη ομάδα ρεπερτορίου, η μεγαλύτερη για σύγχρονο χορό στην Αγγλία. Ενας χορογράφος με τον οποίο είχα συνεργαστεί στο παρελθόν, ενδέχεται να ξανασυνεργαστούμε στη “Rambert” και με έχει εμπνεύσει ιδιαίτερα, είναι ο Αντώνης Φωνιαδάκης». Και αυτό αποκτά ιδιαίτερη αξία αν σκεφτεί κανείς το πλήθος τον ονομάτων με τα οποία έχει συνεργαστεί η χορεύτρια: Guilherme Botelho, Nigel Charnock, Robert Cohan, Alexander Ekman, Martin Lawrance, Joseph Toonga, Ken Ossola. Είναι πράγματι τόσο σκληρός και ανταγωνιστικός ο χώρος της τέχνης που υπηρετεί; «Κάποτε το μπαλέτο ήταν ελίτ, πολλοί θέλανε να γίνουν κλασικοί χορευτές και οι ομάδες ήταν περιορισμένες. Αυτό δημιουργεί ένα δεδομένο ανταγωνισμό. Πολλές φορές αυτός ο ανταγωνισμός δυστυχώς γίνεται με τον ίδιο σου τον εαυτό επειδή ο χορός πηγάζει από κάτι βαθύ μέσα σου και γίνεται με αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα αγγίζοντας όρια που δεν είναι πλέον υγιή».
Ναντίν Ξηντάρα, ΗΠΑ
Martha Graham Dance Company
Είναι απόφοιτη της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης και τώρα λάμπει στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου εισπράττοντας εξαίρετες κριτικές. Η Ναντίν Ξηντάρα, μέλος της καταξιωμένης χορευτικής ομάδας Martha Graham Dance Company, είναι μια ακόμη απόδειξη ότι οι έλληνες χορευτές έχουν τη δική τους πορεία και λαμπρύνουν την τέχνη του χορού. «Η εμπειρία και η παιδεία των χορευτών όχι μόνο είναι ικανή να σταθεί στο εξωτερικό αλλά επικροτείται κιόλας». Πώς μπορεί να ξεχωρίσει κάποιος σε ένα πεδίο τόσο ανταγωνιστικό όπως είναι ο χορός, που η Ελλάδα δεν έχει κάποια παράδοση; Εχουν έρθει στο φως δημοσιεύματα τα οποία έκαναν λόγο ακόμη και για βιτριόλια: «Ο χορός απαιτεί μεγάλη εκπαίδευση και τεράστια πειθαρχία. Το μπαλέτο είναι αυστηρό, απαιτητικό και σκληρό διότι η τεχνική είναι πολύ συγκεκριμένη, με απόλυτους κανόνες. Από αυτήν την άποψη τότε, ναι, είναι πολύ σκληρός και ανταγωνιστικός ο χορός!»
Αιμίλιος Αράπογλου, Βέλγιο
Sidi Larbi Cherkaoui
Για τον Αιμίλιο το επίπεδο των συναδέλφων του στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό. Θεωρεί ότι υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι χορευτές, που έχουν εντυπωσιακή πορεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. «Είμαι απόφοιτος της ΚΣΟΤ όπου σπούδασα κλασικό,μοντέρνο και σύγχρονο χορό καθώς και ιστορία της τέχνης, της μουσικής και του χορού. Ζω πλέον στο εξωτερικό και συνεργάζομαι με διάφορους διεθνείς καλλιτέχνες κυρίως ως χορευτής – περφόρμερ. Οι σπουδέςμου στην ΚΣΟΤ είναι από τις πιο σημαντικές στιγμές της πορείας μου». Ενα από τα βασικά οράματα της ΚΣΟΤ, λέει ο Αιμίλιος είναι το χτίσιμο και η παραγωγή ικανών, έμπειρων, καταρτισμένων και συνεργάσιμων χορευτών. «Στα τρία χρόνια σπουδών μου απέκτησα τις απαιτούμενες γνώσεις, ικανότητες και εφόδια από σπουδαίουςδασκάλους – μέντορες και μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω σημαντικούς δημιουργούς από όλο τον κόσμο και να συνεργαστω μαζι τους».
Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου, Αγγλία
Ομάδα Ακραμ Καν
Είναι σχεδόν αστείο για την Κωνσταντίνα, απόφοιτη της ΚΣΟΤ, να τίθεται το ερώτημα αν υπάρχουν ίσοι όροι μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού. «Στην Ελλάδα του 2017 η όποια υποστήριξη της παιδείας στην τέχνη είναι μάλλον πολυτέλεια και η προσφορά εργασίας, ειδικά στον τομέα του χορού, είναι η ελάχιστη. Η πλειονότητα των χορευτών αναγκάζεται να δουλεύει σε άσχετους κλάδους για τα προς το ζην και τελικά να ασκεί το επάγγελμα για τα ελάχιστα χρήματα ή ακόμη ως υπερωρία εκεί που η μέρα για τον υπόλοιπο κόσμο τελειώνει». Ποιο είναι το βάσανο αλλά και η μαγεία της τέχνης αυτής; «Από τον χορό, τη μουσική, τη ζωγραφική, την ποίηση μέχρι και τη μαγειρική, είναι τα καρυκεύματα που κάνουν τη διαφορά. Αυτό που κάποιος θεωρεί λεπτομέρεια είναι στην πραγματικότητα βασικό συστατικό στοιχείο στη χημεία του έργου. Αλλιώς θα κάναμε όλοι αφηρημένη τέχνη, όπως λέγαμε τις ζωγραφιές μας όταν ήμασταν παιδιά».
Μαριλένα Δάρα, Αγγλία
Ομάδα Jasmin Vardimon
Παράλληλα με τις σπουδές της στην ΑΣΟΕΕ φοιτούσε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Μετά την αποφοίτησή της άρχισε να συνεργάζεται με σπουδαίες ομάδες χορού αλλά και χορογράφους: Martha Graham, Akram Khan, Christine Gouzelis & Paul Blackman, και Tono Lachky! Τώρα περιοδεύει ανά τον κόσμο με το έργο της Jasmin Vardimon «Tomorrow» (το είδαμε το καλοκαίρι στο Μέγαρο Μουσικής). «Οι έλληνες χορευτές δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνους του εξωτερικού. Υπάρχει άφθονο ταλέντο, άρτια τεχνική, όρεξη και πάθος ώστε να μπορούν να συναγωνιστούν καλλιτέχνες εκτός συνόρων και να διεκδικήσουν θέσεις δίπλα σε καταξιωμένους χορογράφους και σε διεθνείς ομάδες χορού. Είναι μεγάλο προτέρημα η ικανότητα ένος χορογράφου ή χορευτή να κρατάει τις ισορροπίες, ταυτόχρονα να καταφέρνει να καινοτομεί, να διευρύνει τη φαντασία του κοινού με τα έργα του και να προτείνει νέους κόσμους. Απαιτεί μαεστρία, καλαισθησία και επιμονή στις λεπτομέρειες».
Ντένης Αλαμάνος, Αγγλία
Ομάδα Ακραμ Καν
Είναι απόφοιτος της Kρατικής Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, έχει κερδίσει το βραβείο καλύτερουχορευτή στο Φεστιβάλ Ελλήνων Χορογράφων, συνεργάστηκε ως βοηθός χορογράφου του Tono Lachky με την Hellenic Dance Company και την Cocoon Dance Company (Γερμανία) και είναι χορευτής στην παραγωγή Chotto Desh του Aκραμ Καν. Ο Ντένης ανήκει στην ελίτ των χορευτών αποδεικνύοντας ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα πέρα από αυτή που σκιαγραφούν τα μέσα ενημέρωσης. Είναι ικανή άραγε η παιδεία των χορευτών να σταθεί επί ίσοις όροις στο εξωτερικό;«Μέχρι στιγμής στην πορεία μου μού έτυχε αρκετές φορές να κάνω οντισιόν για να βρω δουλειά. Στις ακροάσεις που είχα κάνει λοιπόν θυμάμαι πόσο πολύ με είχαν υποστηρίξει τα θεμέλια που είχα χτίσει δουλεύοντας με το σώμα μου από μικρό παιδί. Ο χορευτής – καλλιτέχνης χρειάζεται αρκετό σωματικό και ψυχολογικό σθένος».
Μαρία Μπούμπουλη, Γερμανία
Κρατική Οπερα Βερολίνου
Γεννήθηκε στη Λάρισα, σπούδασε χορό στη Δημοτική Σχολή Μπαλέτου της πόλης και συνέχισε τις σπουδές της στη Στουτγάρδη στην Κρατική Ακαδημία Μπαλέτου John-Cranko School. Η επαγγελματική της εκκίνηση έγινε στην Οπερα της Στουτγάρδης. «Επειτα συνεργάστηκα με την Οπερα της Δρέσδης και τα τελευταία 11 χρόνια βρίσκομαι στην Κρατική Οπερα του Βερολίνου με καλλιτεχνικό διευθυντή αρχικά τον Βλαντίμιρ Μαλακόφ και τώρα με τον Νάτσο Ντουάτο». «Στο μπαλέτο όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες. Είναι ένας διαρκής αγώνας για να κάνεις τη διαφορά. Από τον τρόπο που χρησιμοποιείς το σώμα και την εκφραστικότητά σου μέχρι τη γνώση και την κατάλληλη διάθεση. Από την άλλη, ο λόγος τού ότι εκτίθεσαι καθημερινά, σωματικά και συναισθηματικά, μπορεί να σε κάνει κάποιες στιγμές πιο ευάλωτο».
