Η σκηνή σού δίνει μεγάλες χαρές. Είναι πολύ κρίμα που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν νιώθουν την απέραντη ηδονή που αισθάνεται ένας ηθοποιός επί σκηνής όταν η παράσταση λειτουργεί. Συγκρίνεται με τις άλλες πολύ μεγάλες ηδονές των αισθήσεων.
Πολλές φορές το κοινό έχει απορία σε σχέση με το πότε ένας ηθοποιός είναι ειλικρινής: πάνω ή κάτω από τη σκηνή. Το θέμα δεν είναι ότι οι ηθοποιοί υποκρίνονται επί σκηνής, αλλά αν αυτό που διακρίνει ο θεατής σε μια ερμηνεία που του αρέσει είναι κάτι πολύ ειλικρινές και μπορεί να τον συνδέσει με τον ίδιο μέσα του. Οι σπουδαίοι ερμηνευτές διακρίνονται όχι από την ανειλικρίνειά τους εκτός σκηνής –αυτό είναι θέμα χαρακτήρα –αλλά από την ειλικρίνειά τους επί σκηνής.
Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία, θα επέλεγα τη σκηνοθεσία διότι με ενδιαφέρει περισσότερο και με ευχαριστεί. Είναι μια υψηλού τύπου πνευματική δραστηριότητα και ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου.
Δεν φοβήθηκα το γεγονός ότι φέτος σκηνοθετώ τέσσερις παραστάσεις, στη μία εκ των οποίων παίζω (σ.σ. «Αύγουστος», «Για όνομα», «Δεύτερη φωνή» και «Ο θεός της σφαγής»). Μοιάζει τρομερό, αλλά το έχουν κάνει πολλοί σκηνοθέτες. Ισως ακούστηκε περισσότερο επειδή και όλες έχουν κάποια δυναμική. Καίγεται όποιος μιλάει άνευ λόγου ή όποιος βαριέται όταν κάνει κάτι. Δεν αισθάνθηκα να υπάρχει πρόβλημα.
Δεν πιστεύω στις ετικέτες, αντιλαμβάνομαι όμως ότι είναι απαραίτητο στους ανθρώπους να κατηγοριοποιούν γρήγορα τους ανθρώπους. Δεν ξέρω ποια ταμπέλα μου έχουν βάλει, διότι κι ο καθένας σου βάζει τη δική του. Με ευχαριστεί η ετικέτα του αταξινόμητου επειδή κάνω πολύ διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους.
Απωθημένα δεν έχω. Υπό κανονικές συνθήκες η ζωή μού δίνει αυτά που της ζητάω. Οχι όλα, αλλά πολλά από αυτά, τα βασικά. Με ενδιέφερε να αρχίσω να λέω τις δικές μου ιστορίες και συνέβη.
Συνταγή επιτυχίας δεν υπάρχει. Δεν μου αρέσει ο όρος «επιτυχία», χωρίς να τον απαξιώνω. Σήμερα μπορεί να έχω τέσσερις παραστάσεις ταυτοχρόνως και σε δυο χρόνια μπορεί να έχουν αλλάξει τα πράγματα και να είμαι στα αζήτητα. Ξέρω πώς ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει και φροντίζω να είμαι καλός με τους ανθρώπους, διότι θυμάμαι το ρητό που λέει «καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις». A posteriori μπορείς να εξηγήσεις την επιτυχία ή να εκλογικεύσεις την αποτυχία. Ζούμε σε μια εποχή με φοβερή διάσπαση και το κεντρικό προτέρημα για να πετύχει οποιοσδήποτε οτιδήποτε είναι η στοχοπροσήλωση μαζί με τη σκληρή δουλειά.
Το πέρασμα του χρόνου παλιότερα με ενοχλούσε περισσότερο. Αν είσαι γενναιόδωρος μπορεί να σου φερθεί πολύ καλά. Σε βοηθά να είσαι σε βαθύτερη επαφή με την ύπαρξή σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχει νόημα να αντιστέκεσαι στο πέρασμά του.
Είμαι πολιτικό ον και προσπαθώ να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα απ’ όσο πιο κοντά μπορώ. Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να αποτοξινωθώ από την επικαιρότητα που λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του πόσο συμπυκνωμένη είναι σου τρώει όλη σου τη ζωή. Από το καλοκαίρι του 2015 και μετά ήμουν ένας ναρκομανής της επικαιρότητας. Το 2017 είναι χρόνος προσπάθειας αποκοπής. Ο,τι σημαντικό συμβαίνει το μαθαίνεις άλλωστε σε 24 ώρες το αργότερο. Χρειαζόμαστε μια απόσταση από τα πράγματα για να αφοσιωθούμε σε όσα αγαπάμε.
Η κατάσταση είναι άθλια. Είναι μια φοβερά απογοητευτική διετία που θα θυμόμαστε ως μια μαύρη σελίδα της ιστορίας μας. Τίποτα από αυτά που υποσχέθηκε η πρώτη φορά Αριστερά δεν έγινε, αν και οφείλω να τους δώσω ένα μικρό συγχωροχάρτι διότι πάρα πολύ συχνά τίποτα από αυτά που υπόσχεται κάποιος πριν εκλεγεί δεν γίνεται μετά την εκλογή του. Οπότε ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα. Ο λαϊκισμός αυτής της κυβέρνησης και τα ψέματά της δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο στη δημοκρατία από αρχαιοτάτων χρόνων. Απλώς αυτή η κυβέρνηση τερμάτισε τους δείκτες στα πράγματα που υποσχέθηκε και δεν έκανε.
Δεν μπορείς να δικαιολογείς την αποτυχία σου λέγοντας ότι είχες αυταπάτες. Δεν ελαφραίνει τη θέση σου. Αν είσαι καλλιτέχνης ή χομπίστας, δεν πειράζει. Αν είσαι χειρουργός ή πολιτικός, πειράζει. Το να αυταπατάσαι ως πολιτικός είναι από τα σοβαρότερα ελαττώματα που μπορείς να έχεις. Μπορώ να δεχτώ τις αποτυχίες και τη μισαλλοδοξία που οδηγεί σε τόσα λάθη σε τόσο πολλούς τομείς. Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ είναι πως προδίδεις τις ελπίδες όλων εκείνων των ευγενών ανθρώπων που γλυκαίνονταν από τη φυσαρμόνικα του Λεωνίδα Κύρκου, πως διαψεύδεις τόσο πανηγυρικά την ελπίδα ότι είσαι ένας άλλος. Το βαρύτερο που έκανε στην προσπάθεια να αναρριχηθεί στην εξουσία είναι ότι πρόδωσε επί της ουσίας αυτό που είναι.
Δεν μπορώ να απαντήσω εύκολα αν θα δεχόμουν τη θέση του υπουργού Πολιτισμού. Είναι εύκολο να κρίνουμε όποιον κάνει ένα βήμα μπροστά και δέχεται να πάρει μια θέση. Από την άλλη γκρινιάζουμε όλη την ώρα ότι άνθρωποι με ικανότητες δεν εμπλέκονται στα δημόσια πράγματα κι έχουμε αφήσει την πολιτική στους πολιτικούς. Αν και για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω στην πολιτική χωρίς πολιτικούς. Δεν γίνεται από ερασιτέχνες αυτή η δουλειά.
Αν δεν ήμουν ηθοποιός, ένα μέρος μου τρώγεται να ασχοληθεί με την πολιτική, όπως τρώγεται και να φάει μια τούρτα, αλλά ξέρω ότι δεν θα μου κάνει καλό. Δεν μπορώ να πω αν θα ήμουν καλός στη διαχείριση. Με ενδιαφέρει να είμαι παρών, να μπαίνουν θέματα σε μια ατζέντα, να τοποθετούμαι πάνω σε αυτά και να επηρεάζω ή να εμπνέω. Δεν ξέρω αν μπορώ να τα λύνω.
