Μετά την παράσταση «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί», η Σοφία Μαραθάκη και η ομάδα Ατονάλ συνεργάζονται για πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο ανεβάζοντας στην Πειραματική Σκηνή την κωμωδία του Ηλία Καπετανάκη «Ο γενικός γραμματεύς». «Δεν είχα ποτέ σχέση με τη νεοελληνική δραματουργία» λέει η σκηνοθέτρια στο «Νσυν». «Παρ’ όλ’ αυτά, διάβασα το έργο όταν μου το πρότεινε η θεατρολόγος Ελένη Τριανταφυλλοπούλου, σταθερή συνεργάτρια και μέλος της ομάδας Ατονάλ. Ενώ στην αρχή μου φαινόταν κάτι πολύ εξωστρεφές, σχεδόν σχηματικό –άλλωστε είναι ένα κείμενο του 1833 -, η ιστορία του ίδιου του ήρωα και της οικογένειάς του μου φάνηκε τρομερά οικεία». Πρωταγωνιστής του έργου είναι ο Λάμπρος Θυμέλης, γαιοκτήμονας στην επαρχία, η σύζυγος του οποίου Πηνελόπη ονειρεύεται να πάει στην Αθήνα. Ο μοναδικός τρόπος που έχει βρει είναι να στηρίξει ο άνδρας της τον τοπικό βουλευτή Κλέωνα στις επόμενες εκλογές. Οταν ο Κλέων γίνεται βουλευτής, παίρνει την οικογένεια Θυμέλη στην Αθήνα, όπου ο Λάμπρος γίνεται γενικός γραμματεύς υπουργείου.

«Μοιάζει να συμπυκνώνει την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα και του χθες: ναι μεν το έργο είναι γραμμένο το 1833, αλλά όταν το διαβάσει κανείς θα δει ότι έχουμε τις ίδιες παθογένειες. Και μάλλον δεν είναι θέμα επικαιρότητας, αλλά συγκεκριμένης δομής, η οποία δεν έχει αλλάξει: η πολιτική διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις, η απάτη, η υποκρισία και η κλοπή. Νομίζω ότι κυρίως μιλάει για μια αφέλεια –ας την ονομάσουμε έτσι –η οποία συνοδεύεται από τη ματαιοδοξία. Τη μωροφιλοδοξία, σύμφωνα με την οποία θέλουμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε, χωρίς να πληρώσουμε το τίμημα. Τελικά πληρώνουμε ένα τίμημα που συμπυκνώνει την εικόνα του Νεοέλληνα – ραγιά, ο οποίος από τη μια πλευρά είναι πολύ συμπαθής μέσα σε αυτά που του συμβαίνουν και σου γεννάει μέχρι και αισθήματα τρυφερότητας, από την άλλη όμως νιώθεις ότι δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του».

Η παράσταση βασίζεται στη μουσική του Χαράλαμπου Γωγιού, καθώς το έργο από μόνο διαθέτει τραγούδια. «Ο ίδιος ο συγγραφέας έχει εντάξει αυτή τη λογική: οι ήρωές του από μια πρόζα ξαφνικά μεταπηδούν σε μια ψυχική κατάσταση που έχει τραγούδι. Οπότε χωρίς την πρωτότυπη μουσική του Χαράλαμπου Γωγιού δεν θα μπορούσε να υπάρξει το έργο. Η μουσική χρειάζεται για να λειτουργήσει και δραματουργικά με την έννοια της δράσης» σημειώνει η Σοφία Μαραθάκη. Ποια είναι η φόρμα που πρέπει να έχει υπόψη του κανείς πριν έρθει στην παράσταση; «Στην ουσία το σωματικό και υποκριτικό λεξιλόγιο δανείζεται από το “γκροτέσκο” και το γκαγκ. Προσπαθούμε να εντάξουμε όλα τα στοιχεία που έχουμε δει από τον κινηματογράφο, κωμωδίες και χαρακτήρες όπως του Νικολάι Γκόγκολ που είναι πιο ανάγλυφοι. Στη φόρμα που χρησιμοποιούμε σε επίπεδο σωματικής γλώσσας και ρυθμού, προσπαθούμε να εντάξουμε αυτό το στοιχείο της έκπληξης που έχει η σλάπστικ κωμωδία, αυτό το χιούμορ που είναι και λίγο πιο χοντροκομμένο».

INFO

«Ο γενικός γραμματεύς» στο Εθνικό Θέατρο – Πειραματική Σκηνή (Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210-3305.074), Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.00