Τα μέλη του ΚΚΕ έχουν το δικαίωμα να λένε την άποψή τους, αρκεί να είναι σωστή, είχε γράψει το 1974 στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» ο Κώστας Λουλές –παλαίμαχος κομμουνιστής και μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ. Αυτή την άποψη ειρωνευόταν με άρθρο του στην «Αυγή» ο Θανάσης Καρτερός («Η εκδίκηση του μπάρμπα Κώστα», 2-4-2013). Ηθελε να δείξει πόσο δημοκράτες είναι στον ΣΥΡΙΖΑ εν αντιθέσει με τους οπισθοδρομικούς του ΚΚΕ.
Τι πραγματικά όμως υποστηρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ για την ελευθερία του Τύπου; Πριν από έναν χρόνο ο σημερινός υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης χαρακτήριζε την «αυτονόμηση των ΜΜΕ ως παθογένεια της δημοκρατίας». Εναν χρόνο αργότερα τον μιμήθηκε ο φερόμενος ως ανοικτόμυαλος (και για τα δεδομένα της κυβέρνησης μάλλον έτσι είναι) υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Στέργιος Πιτσιόρλας. Αυτός σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» (21-1-2017) δήλωνε στη δημοσιογράφο Βούλα Κεχαγιά ότι ο Τύπος έχει δικαίωμα να ενημερώνει (πάλι καλά) και να ασκεί έλεγχο (εκ μέρους του Τύπου άπειρες ευχαριστίες), αλλά δεν μπορεί να μετατρέπεται «σε αυτόνομο κέντρο εξουσίας που υπαγορεύει πολιτικές και οικονομικές πολιτικές». Πάλι η αυτονομία του Τύπου στη μέση ως εχθρός της δημοκρατίας, δηλαδή της κυβέρνησης που είναι η δημοκρατία.
Στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούσε κάποτε η θεωρία του Νίκου Πουλαντζά περί αυτονομίας των θεσμών του κράτους και των θεσμών από την οικονομία και την αστική τάξη. Αυτονομία που διευκόλυνε την πολιτική της Αριστεράς να ασκεί πίεση στις οικονομικά κυρίαρχες τάξεις. Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι η σημερινή κριτική του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του για την αυτονομία των ΜΜΕ αποτελεί μια παρανόηση της άποψης αυτής. Αλλά δυστυχώς δεν είναι παρανόηση, είναι ο φόβος της κυβέρνησης μπροστά στην ανεξαρτησία των ΜΜΕ και ίσως και μπροστά στην ελευθερία.
Γιατί, σε αντίθεση με τα κυβερνητικά στελέχη, ο Πουλαντζάς παρουσίαζε αυτή την αυτονομία ως όπλο της Αριστεράς κατά των οικονομικά ισχυρών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μακριά τόσο από το πνεύμα όσο και το γράμμα του Νίκου Πουλαντζά, παρόλο που το Επιστημονικό Ινστιτούτο του κόμματος φέρει το όνομά του, παρουσιάζει, όπως κάθε συντηρητική και φοβική έναντι της δημοκρατίας δύναμη, την αυτονομία ως κακό που πρέπει να ξεριζωθεί.
Και πώς γίνεται αυτό; Μα φυσικά, όπως έγραφε στο «Βήμα» (22-1-2017) ο Γιάννης Πρετεντέρης, τοποθετώντας κομισάριους – τοποτηρητές που θα ελέγχουν κατά πόσο ο Τύπος δεν ασκεί κριτική του «πεζοδρομίου» και κατά πόσο καταθέτει απόψεις «τεκμηριωμένες», οι οποίες φυσικά, θα πρόσθετα, είναι και οι «σωστές». Τελικά αυτός ο μπαγάσας ο Μαρξ ήταν πολύ μεγάλος. Είχε δίκιο όταν υποστήριζε ότι η Ιστορία πραγματοποιείται ως τραγωδία (Κώστας Λουλές), αλλά όταν και αν επαναλαμβάνεται, εμφανίζεται ως φάρσα (ΣΥΡΙΖΑ και αυτονομία των ΜΜΕ).

Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας
Τελευταία Νέα