Αναζήτηση
Ο Τσόρτσιλ ήταν σαφής. «Τα Βαλκάνια παράγουν περισσότερη Ιστορία απ’ όση μπορούν να καταναλώσουν».
Τα σωτήρια έτη 1991 και 1998 αποτελούν χρονιές – ορόσημα στη δημιουργία των μεγαλύτερων μεταναστευτικών ρευμάτων στην Ευρώπη, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η κατάρρευση του κομμουνισμού στην Αλβανία και η οικονομική κρίση προκάλεσαν πριν από 26 χρόνια τη μαζική έξοδο των πολιτών της χώρας με κατεύθυνση κυρίως προς την Ελλάδα και την Ιταλία.
Επτά χρόνια αργότερα, ο πόλεμος στο Κόσοβο ανάγκασε περίπου ένα εκατομμύριο Αλβανούς Κοσοβάρους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Η πλειονότητα κατευθύνθηκε βόρεια, προς τη Γερμανία, την Ελβετία και τη Σκανδιναβία.
Στις χώρες όπου υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, οι δεύτερες γενιές αυτών των ανθρώπων ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο. Και όπως αποδείχτηκε, ήταν πολύ καλοί.
Από τους 23 αλβανούς διεθνείς που συμμετείχαν στο τελευταίο Euro, οι 12 ήταν παιδιά μεταναστών. Δεκάδες άλλοι στελέχωσαν τις εθνικές ομάδες των χωρών όπου γεννήθηκαν. Οι ακραίες φωνές της πολιτική ηγεσίας της Αλβανίας αντιλήφθηκαν γρήγορα πως το ποδόσφαιρο μπορεί να παράγει πολιτική και εθνικισμό.
Ο σπόρος της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει εδάφη της Ελλάδας, της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και των Σκοπίων και αποτελεί το μεγάλο όνειρο των αλβανών εθνικιστών, σπάρθηκε με έντεχνο τρόπο στο ποδοσφαιρικό χόρτο από το εθνικό τους σύμβολο, τον Δικέφαλο Αετό.
Οταν το σύμβολο γίνεται παιχνίδι στα χέρια ποδοσφαιριστών που πανηγυρίζουν, μπορεί πιο εύκολα να κατακτήσει τις ανώριμες σκέψεις Αλβανών που ζουν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.
Εκθεση του 2010 αναφέρει πως «η ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας» υποστηρίζεται από την πλειονότητα των Αλβανών της Αλβανίας (63%), του Κοσόβου (81%) και των Σκοπίων (53%). Στην ίδια έκθεση σημειώνεται ωστόσο πως η πλειονότητα των Αλβανών θεωρεί απίθανο να συμβεί.
Οσο παραμένει ανοιχτό το θέμα του επεκτατισμού από τους αλβανούς εθνικιστές, τα Βαλκάνια θα μοιάζουν με μπαρουταποθήκη.
Ενας Αετός που παίζει μπάλα μπορεί να ξεγελάσει πιο εύκολα τα θύματά του για τους πραγματικούς σκοπούς του…
