Δεν έχουν τέλος τα προβλήματα του κυρ Χρήστου Καλογρίτσα, του εθνικού μας εργολάβου. Και δεν εννοώ μόνο αυτά με τις φορολογικές Αρχές ή εκείνα με τις περίεργες αφειδώλευτες δανειοδοτήσεις από την Τράπεζα Αττικής (παρεμπιπτόντως, πληροφορήθηκα τελευταία ότι μέρος αυτών άρχισαν να γίνονται απαιτητά από την καινούργια διοίκηση της τράπεζας). Είναι και εκείνα που αφορούν την κατασκευή της Εθνικής Οδού Πάτρας – Πύργου. Οπως με ενημέρωσε χθες ο φίλος μου, περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Απόστολος Κατσιφάρας (λέω το όνομα και με πιάνει μια συγκίνηση λόγω του αείμνηστου συνονόματου Γιώργου Κατσιφάρα), σε κανένα από τα τρία τμήματα του έργου τα οποία είχε πάρει ο κυρ Χρήστος μετά του υιού του Γιάννη «όχι μπουλντόζα δεν έχει μπει, αλλά ούτε εργάτης με κασμά».
Οπως μου εξήγησε, το έργο έχει κολλήσει διότι καμία εκ των τριών εργολαβιών Καλογρίτσα δεν έχει νομική σύμβαση με το Δημόσιο. Κατακυρώθηκαν τα τρία τμήματα του χωρισμένου σε οκτώ συνολικά κομμάτια δρόμου στους Καλογρίτσα και υιό, αλλά σύμβαση δεν υπάρχει, διατείνεται ο Κατσιφάρας.
Φυσικά ρώτησα πώς γίνεται αυτό και μου εξήγησε ότι το έργο είναι μεν ενταγμένο στις δημόσιες επενδύσεις, αλλά για να χρηματοδοτηθεί και να προχωρήσει επιβάλλεται να υποβληθεί από το υπουργείο Σπίρτζη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς έγκριση ως «μεγάλο έργο». Ομως αυτός ο φάκελος δεν έχει υποβληθεί ακόμη (τον Μάιο πρώτα ο Θεός, κατά τον υπουργό Σπίρτζη).
Τούτων δοθέντων, κάτοικοι της περιοχής ή διερχόμενοι μπορούν με την άνεσή τους να σκοτώνονται επί καθημερινής βάσεως στον υφιστάμενο δρόμο – καρμανιόλα (το τελευταίο θύμα ήταν προχθές ένας 35χρονος). Και το κράτος των Αθηνών να κοιμάται μακαρίως –πώς τους κολλάει άραγε ύπνος, αναρωτιέμαι…
Ενδιαφέρον
Ξέχασα να πω προηγουμένως, αλλά εντάξει μπορώ να το κάνω τώρα –δεν με βιάζει και κανείς άλλωστε –ότι το 4ο τμήμα του πολύπλαγκτου δρόμου, αυτό που αφορά το τμήμα Βάρδα – Κυλλήνη, πρόκειται να δημοπρατηθεί στις 7 Φεβρουαρίου. Υπενθυμίζω ότι πρόκειται για το τμήμα που ήταν να δημοπρατηθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά αυτός ο διαγωνισμός δεν έγινε διότι δεν παρίστατο εκπρόσωπος του ΤΕΕ, όπως απαιτείται.
Η αναβολή μπορώ να πω ότι σε καλό βγήκε στους Καλογρίτσα και υιό, διότι θυμάμαι ότι εκείνες τις ημέρες είχε συμπέσει με το «εξωπέταγμα» της οικογένειας από τον διαγωνισμό για τις άδειες Παππά –και όσο να πεις δεν ήταν και σε καλή ψυχολογία.
Αν και οι πληροφορίες μου αναφέρουν ότι ο κυρ Χρήστος εξακολουθεί εξ αυτού του λόγου να είναι σε φάση «αν τον πιάσεις από τη μύτη μπορεί να σκάσει», θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να τον δούμε να μετέχει του διαγωνισμού…
Πυροσβεστική
Αν ήμουν ιερόσυλος, που δεν είμαι, νομίζω ότι θα έμπαινα στον «πειρασμό» να «πειράξω» λιγάκι εκείνο το τραγούδι του τεράστιου Νιόνιου (Σαββόπουλου) που έχει τίτλο «Τσάμικο» και λέει κάπου «η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει, κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει».
Να, μια τόση δα μικρή παρέμβαση θα έκανα, αντικαθιστώντας το «Ελλάδα» με το… Θάνου –το όνομα της αγαπημένης προέδρου του Αρείου Πάγου, η κουπ της οποίας έχει στείλει, όπως έχω ξαναπεί, για ψυχοφάρμακα τον Σαμαρά (τον Τρύφωνα, ρε παιδιά, ποιον Αντώνη)!
Η πρόεδρος επιμένει στο θέμα της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, είναι πολύ, πιο πολύ δεν γίνεται, «παρμένη» με τη στάση της κυβέρνησης απέναντί της και ετοιμάζεται να την συγκαλέσει την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για να αποφανθεί (η Ολομέλεια) υπέρ του αιτήματός της για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των ανώτατων δικαστικών και της ιδίας πρωτίστως.
Η… γάτα (σκέτη, όχι Ιμαλαΐων, ούτε Περσίας) που ακούει στο όνομα Δημήτρης, Μίμης για τους φίλους, Παπαγγελόπουλος, και έχει άκρες παντού, και στη Δικαιοσύνη ιδιαίτερα, το έχει πιάσει με τη μία το θέμα. Και επειδή φοβήθηκε ότι θα γίνει κανένα (πολύ κακό)… κακό, έσπευσε χθες με τον… πυροσβεστήρα ανά χείρας να σβήσει τη φωτιά που πάει να φουντώσει. Εκανε δηλώσεις στα «Παραπολιτικά» του Κουρτάκη, δηλώσεις της κατηγορίας «ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις», τις οποίες και μεταφέρω κατόπιν αδείας του ως έχουν:
«Η κυβέρνηση σέβεται το Σύνταγμα, τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να παραβιάσει το Σύνταγμα, ούτε να αδικήσει τους δικαστικούς λειτουργούς. Παρακολουθεί και μελετά με πολύ μεγάλη προσοχή το θέμα του ορίου ηλικίας των δικαστών και εισαγγελέων και θα διερευνήσει εξονυχιστικά όλες τις νομικές δυνατότητες προκειμένου να εξασφαλιστεί μια δίκαιη και νόμιμη λύση του θέματος».
Φίλος μου όπως είναι ο… πυροσβέστης, ου μην και ποιητής, τον ρώτησα ευθέως τι εννοεί. «Ο,τι καταλαβαίνεις» μου απάντησε. «Μελετάμε το θέμα, αφήνοντας παράλληλα να εξελιχθεί ομαλά και η νομική διαδικασία».
Ητοι «να ‘χαμε να λέγαμε και να ‘χουμε να πούμε». Σωστός…
Οίστρος
Ποιητής πραγματικός μπορεί να μην είναι ο Παπαγγελόπουλος, είναι όμως ο Τάσος ο Κουράκης, το πάλαι υπουργός ΣΥΡΙΖΑ, νυν αντιπρόεδρος της Βουλής. Πρόκειται –για όσους δεν τον γνωρίζουν, για εκείνον τον third age κύριο με την trendy στο χρώμα του εβένου, αλογοουρά, η οποία επίσης έχει ρίξει στα χάπια τους άνδρες κομμωτές της πρωτεύουσας. Ο Τάσος, που είναι και καθηγητής Ιατρικής και όσο να πεις μια γνώση της ανατομίας την έχει, ύμνησε, ως γνωστόν, προ 8ετίας σε μια ποιητική του συλλογή το «αιδοίον» κατά τρόπο που θα έκανε τον Εμπειρίκο, αν ζούσε, να σκίσει και να ξαναγράψει εξαρχής τον «Μεγάλο Ερωτικό» του.
Από εκείνη τη συλλογή αντιγράφω το ακόλουθο, χαρακτηριστικό απόσπασμα, δείγμα της νηφάλιας προσέγγισης του καλλιτέχνη στο κεφαλαιώδους σημασίας υποκείμενο του ποιητικού του λόγου:
«Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου / κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου / όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με πλήρωση / Ετσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Αλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με Θήτα κεφαλαίο».
Το νέο πόνημα του ποιητή επιγράφεται «Επί σημάτων λέξεων» και θα παρουσιαστεί σε πανηγυρική πανελλήνια πρώτη την προσεχή Τρίτη το εσπέρας στον Ιανό, σε σκηνοθετική επιμέλεια του κυρίου Θέμη Μουμουλίδη, ενώ την εκδήλωση θα «ντύσουν» μουσικά ο Κώστας Θωμαΐδης (τραγούδι) και ο Γιάννης Τσόλκας (πιάνο).
Μικρή γεύση από το νέο έργο του καλλιτέχνη παραθέτω ακολούθως για να πιστοποιήσω τη συνέχεια που υπάρχει σε αυτό, καθώς η λεπτή γραμμή που το διατρέχει είναι το αιώνιον «αιδοίον». Ανετα δε μπορεί να αναδειχθεί, κατόπιν αυτής της διαπίστωσης, νομίζω, αισθαντικός του υμνητής:
«Ερωτας είναι/όταν, καθώς ανάμεσα στα σκέλια της,/αναρωτηθείς για κλάσμα δευτερολέπτου μήπως/τότε/πρωτοβγαίνεις στη ζωή και αντικρίζεις το φως!».
Βραδιά ποίησης
Και επειδή κατόπιν όλων αυτών, λυπάμαι, μου είναι αδύνατον να επανέλθω στα πολιτικά, θα κλείσω με ποίηση. Είναι του γνωστού ποιητή… Φανφάρα από την κλασική ταινία «Ξύπνα Βασίλη». Το πρώτο απόσπασμα (λέμε τώρα απόσπασμα) προέρχεται από το ποίημα «Τα κοράκια»:
«Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια, τι πρέπει να ‘ναι τα μαύρα και τα κόκκινα κοράκια; Αααα!..».
Το δεύτερο επίσης του ποιητή Φανφάρα έχει τίτλο «Σκοταδόψυχος» και το αφιερώνω εξαιρετικά προς οίον αφορά (πολιτικό):
«Φαρμάκι έχω στην ψυχή / Φέρνει μαυρίλα θολερή / Στα στήθια μου / Νύχτα αξημέρωτη ξανά / Με το πιοτό της με κερνά / Εβίβα μου / Σκοτάδι πίνω για πιοτό / Πω πω πω πω πω πω πω πω / Ντέφι της λύσσας μου κρατώ / Πω πω πω πω, πω πω πω πω / Και το μυαλό μου είναι θολό/ Πω πω πω πω, πω πω πω πω».
Αυτά…