Είναι σημεία των πολιτικών καιρών που ζούμε: όταν φτάνουν στην κάλπη, τα φαβορί ψάχνουν την ψήφο τους. Θα είναι ο Μάρτιν Σουλτς το επόμενο αουτσάιντερ που θα επιβεβαιώσει αυτόν τον νέο κανόνα; Οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας προχθές τού δίνουν το δικαίωμα να ελπίζει. Μπορεί το κόμμα του να είναι 10 μονάδες πίσω από τους Χριστιανοδημοκράτες, ο ίδιος ωστόσο αποσπά το ίδιο ποσοστό με την Ανγκελα Μέρκελ στο ερώτημα «Ποιος θέλετε να είναι ο επόμενος καγκελάριος;».
Οι πολιτικοί αναλυτές δεν δυσκολεύτηκαν να βγάλουν αμέσως το συμπέρασμα: η Μέρκελ θα κληθεί να δώσει την πιο δύσκολη εκλογική μάχη της καριέρας της, χωρίς τίποτε να της εξασφαλίζει ότι θα καταφέρει να διατηρήσει τον θρόνο της. Θα είναι λοιπόν ο Μάρτιν Σουλτς ο επόμενος καγκελάριος της Γερμανίας; Κι αυτός που, με τόση ευρωπαϊκή εμπειρία στις πλάτες του, θα κάνει να ξεθωριάσει έστω και λίγο η πατίνα της γερμανικής Ευρώπης για να φανεί πιο φιλική και οικεία στα μάτια των άλλων;
Αν ήταν μόνο θέμα χαρακτήρα, η απάντηση θα ήταν βέβαιη. Γιατί εάν εκείνη γιόρτασε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου με μια ταπεινή μπίρα που ήπιε γουλιά γουλιά, εκείνος είναι ο τύπος που θα ύψωνε πολλές φορές το ποτήρι του. Η Ανγκελα είναι μεθοδική, σχεδόν στεγνή, προσεκτική στις κινήσεις της και ακόμη περισσότερο στις δηλώσεις της· ο Μάρτιν είναι ανοικτός, εξωστρεφής, ομιλητικός, φιλικός με όλους, σχεδόν θορυβώδης, ο πολιτικός που λέει και καμιά κουβέντα παραπάνω.
Η «Monde» είδε την καλή πλευρά του φεγγαριού –«Ο Σουλτς έδωσε ζωντάνια στο Ευρωκοινοβούλιο» έγραψε για τα πέντε χρόνια του στη θέση του προέδρου του Σώματος. Αλλοι πάλι βλέπουν στο πρόσωπό του περισσότερο έναν πολιτικάντη παρά έναν πολιτικό, κάποιον που ξέρει να ελίσσεται και ρέπει προς τον λαϊκισμό. «Εχει μια λαϊκότητα, είναι τολμηρός στην προσωπική κουβέντα. Θα αστειευτεί, θα μιλήσει στον ενικό, δεν είναι καθόλου τυπικός και σφιγμένος» λέει στα «ΝΕΑ» ο αρχηγός ελληνικού κόμματος για την εντύπωση που αποκόμισε από τις προσωπικές επαφές μαζί του. Είναι δηλαδή ο τύπος που θέλει να τα έχει καλά με όλους; «Στις αποφάσεις του κινείται με γνώμονα τον μέσο όρο. Αλλά στον προσωπικό του λόγο δεν είναι στρογγυλός. Και δημιουργεί μια εικόνα αυθεντικού πολιτικού που λέει τα πράγματα με το όνομά τους» είναι η απάντηση.
Υπάρχει ακόμη κάτι, πιο απτό, που χωρίζει τον υποψήφιο καγκελάριο των Σοσιαλδημοκρατών από την αιώνια καγκελάριο των Γερμανών. Και είναι η καταγωγή, αλλά και ένα εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο. Η Ανγκελα μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία και στο προτεσταντικό περιβάλλον του ιερέα πατέρα της. Ο Μάρτιν είναι παιδί της δυτικογερμανικής επαρχίας. Γεννήθηκε στο χωριό Χέλρατ, στη Δυτική Ρηνανία, κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο και την Ολλανδία. Συγγενείς έχει και στις τρεις χώρες. Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός σοσιαλδημοκρατικών πεποιθήσεων, η μητέρα του προερχόταν από καθολική οικογένεια και ήταν δραστήριο μέλος της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης. Ο ίδιος ήταν μάλλον ανήσυχος. Αν και –πιθανότατα η μητέρα του –τον έστειλαν σε καθολικό σχολείο, εκείνος δεν το τελείωσε ποτέ. Τα μέσα της δεκαετίας του ’70 τον βρίσκουν να εκπαιδεύεται στα μυστικά του επαγγέλματος του βιβλιοπώλη. Μετά την περίοδο της επαγγελματικής κατάρτισης θα εργαστεί σε διάφορους εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία. Εως το 1982 που άνοιξε το δικό του βιβλιοπωλείο στο Βίρσελεν, επιχείρηση που διατήρησε έως το 1994.
Και η πολιτική; Την είχε βάλει πολύ νωρίς στη ζωή του. Ηδη από τα 19 του χρόνια είχε γίνει μέλος του SPD, ενώ δέκα χρόνια αργότερα θα εκλεγόταν στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Στα 31 του θα γινόταν ο νεότερος δήμαρχος στην ιστορία της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας.
Από την κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας δεν πέρασε ποτέ –ο δρόμος τον οδήγησε κατευθείαν στις Βρυξέλλες όπου βρέθηκε ως μέλος του Ευρωκοινοβουλίου το 1994. Αλλη μια δεκαετία και ο Μάρτιν Σουλτς θα εκλεγεί στην ηγεσία των Ευρωσοσιαλιστών. Και θα παραμείνει στην ηγεσία του EΣΚ έως το 2012 όταν θα καθήσει στη θέση του ευρωπαϊκού θεσμού που μάχεται όσο κανένας άλλος να μειώσει όχι το οικονομικό αλλά το δημοκρατικό έλλειμμα της ενωμένης Ευρώπης.
Από εκείνη τη θέση, και πιστός στο προσωπικό του στυλ, ο Σουλτς θα κινηθεί περισσότερο πολιτικά και λιγότερο θεσμικά. Ως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου θα επισκεφθεί πολλές φορές την Ελλάδα, θα έχει αμέτρητες επαφές με τους έλληνες συναδέλφους του, θα κάνει δηλώσεις που θα ενοχλήσουν και άλλες που θα του εξασφαλίσουν τον ρόλο του «καλού Γερμανού». Σε μια από τις τελευταίες του συναντήσεις με τον Αλέξη Τσίπρα, για παράδειγμα, τα γνωστά non paper του Μεγάρου Μαξίμου διέγνωσαν «στήριξη» στις ελληνικές θέσεις. «Ως προς τα μέτρα στήριξης ο κ. Σουλτς ήταν σε γραμμή Μοσκοβισί! Είναι αδιανόητο, είπε, να υπάρξει πρόβλημα γι’ αυτούς τους λόγους που θα θέσει σε κίνδυνο όλη την Ευρώπη. Και τόνισε ότι πρέπει να βρεθεί λύση, το αργότερο μέσα στον Ιανουάριο».
Ο Ιανουάριος φεύγει και η λύση δεν έχει βρεθεί. Μήπως χαρίσει στην Αθήνα επιτέλους μια οριστική λύση ως καγκελάριος; Ο έλληνας πολιτικός αρχηγός είναι κάθε άλλο παρά βέβαιος. Ο Μάρτιν Σουλτς, λέει, μπορεί να πει ότι θα αλλάξει κάποια πράγματα. Αλλά μπορεί να μην αλλάξει τίποτε. Και μάλλον έχει δίκιο. Ο «Γατόπαρδος», έχει πει ο ίδιος ο Σουλτς, είναι το αγαπημένο του βιβλίο.
