Το αίτημα παρουσιάζεται ως κοινό. ΠΑΣΟΚ –ή για να είμαστε πιο καθωσπρέπει στις διατυπώσεις Δημοκρατική Συμπαράταξη -, Ποτάμι και Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Φλωρίδης εμφανίζονται να ζητούν την ανασυγκρότηση της προοδευτικής παράταξης, του ενδιάμεσου, δηλαδή, χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Μιλούν δε όλοι πια για την ανάγκη ενός ενιαίου φορέα. Πώς όμως τον φαντάζεται ο καθένας από τους παραπάνω παίκτες; Και κυρίως ποια είναι τα βήματα που πιστεύει ότι πρέπει να ακολουθήσουν ώστε αυτός να γίνει πραγματικότητα; Η σύντομη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσε να είναι: ο καθένας και ο ενιαίος φορέας του.
Μια πιο προσεκτική ανάγνωση δηλώσεων και διαρροών από όλες τις πλευρές το αποδεικνύει. Η εβδομάδα που πέρασε ήταν, σύμφωνα με άνθρωπο που έχει γνώση όσων συζητούνται στον ευρύτερο χώρο, μια εβδομάδα που άπαντες οι εμπλεκόμενοι παρακολουθούσαν τις κινήσεις των υπολοίπων. Η ίδια πηγή υποστηρίζει –ίσως και να ελπίζει βέβαια –ότι η εβδομάδα που έρχεται θα είναι εβδομάδα αποφάσεων.
Κι αυτό επειδή παρά την ελαφρώς φαρμακερή ανταλλαγή σχολίων μεταξύ Δημοκρατικής Συμπαράταξης και Ποταμιού την Τρίτη –για τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας του νέου φορέα –βρισκόμαστε σε μια φάση που «όλοι μιλούν με όλους». Υπάρχουν, για παράδειγμα, ποταμικοί που βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τους τρεις πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και οι «γνωστοί άγνωστοι» του Ποταμιού που έχουν διαύλους επικοινωνίας με το ΠΑΣΟΚ.
ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ. Η λύση που φαίνεται να προτάσσουν οι του ΠΑΣΟΚ είναι οι υπάρχουσες δυνάμεις του χώρου, κοινοβουλευτικές και μη, να ενταχθούν κάτω από την «ομπρέλα» της Δημοκρατικής Συμπαράταξης –όπως έκανε προσφάτως το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου. Και κάπως έτσι να προκύψει ο νέος φορέας. Κάποια κορυφαία στελέχη του Ποταμιού, όμως, δεν συζητούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οχι μόνο γιατί θα διαβαζόταν ως μια πράξη ταπείνωσης. Τα αληθινά τους κίνητρα είναι πιο ρεαλιστικά. Οπως λέει προβεβλημένο στέλεχος του Κέντρου, που δεν ανήκει στο Ποτάμι και βρέθηκε σε ένα δείπνο ποταμικών τις προάλλες, «η βάση του κόμματος δεν αντιμετωπίζει θετικά τη μετεξέλιξή του σε συνιστώσα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης». «Αρα αν ο Θεοδωράκης αποφάσιζε ποτέ κάτι τέτοιο», συμπληρώνει, «θα κινδύνευε να βρεθεί μόνος».
Από την άλλη, και οι Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης και Φλωρίδης διαμηνύουν –τόσο δημόσια όσο και σε ιδιωτικές συζητήσεις –πως δεν βλέπουν με καλό μάτι την εν λόγω ομπρέλα. Γιατί; Οπως σημειώνει ένας από τους τρεις, «η Δημοκρατική Συμπαράταξη εξ ορισμού δεν μπορεί να θεωρηθεί νέος φορέας. Εχει κατέβει ήδη σε εκλογές». Σπεύδει, βέβαια, να εξηγήσει ότι η άρνησή τους δεν πρέπει να εκληφθεί ως αλαζονεία. «Δεν λέμε ότι είναι το παλιό, λέμε απλά ότι είναι το υφιστάμενο, άρα όχι το νέο».
Στη δική τους οπτική, λοιπόν, ο νέος ενιαίος φορέας θα προκύψει μόνο «αν αποδεχθούν όλοι έναν σύγχρονο ορισμό τού τι είναι προοδευτικό». Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση ακούγεται κάπως θεωρητική. Κάποιοι από αυτούς που λαμβάνουν μέρος στις συζητήσεις περί συνεργασίας με την πρωτοβουλία των τριών το θέτουν πιο ωμά. Λένε ότι Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης και Φλωρίδης δεν διευκρινίζουν πως θέλουν να οδηγηθούν στον φορέα. Σίγουρα δεν επιθυμούν να ενταχθούν στο Ποτάμι. Από την άλλη όμως, σημειώνουν, δεν έχουν κατανοήσει αν οι τρεις θα ήθελαν ο Σταύρος Θεοδωράκης να διαλύσει Το Ποτάμι και να δημιουργήσουν ένα νέο κόμμα οι τέσσερίς τους. Πηγές κοντά στον έναν από τους τρεις πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, πάντως, δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν απαιτούν να αυτοδιαλυθεί κάποιο από τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα –επειδή αναγνωρίζουν τις πρακτικές δυσκολίες μιας τέτοιας απόφασης.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ. Ωστόσο, αν αναδειχθεί τελικά νέα ηγεσία του χώρου, θεωρούν ότι οι συμμετέχοντες στον νέο φορέα θα πρέπει να σέβονται τις αποφάσεις της. Οι τρεις μοιάζει να έχουν επιλέξει μια στρατηγική δημιουργικής ασάφειας. Υπάρχει όμως μια λογική ερμηνεία για αυτό. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους παίκτες, εκείνοι δεν έχουν ακόμη μετρήσει τη δυναμική τους. Ισως αλλάξουν στάση όταν τελειώσει η πέμπτη και τελευταία εκδήλωση με τίτλο «Ωρα αποφάσεων» στην Αθήνα.
Κι η Σεβαστουπόλεως πώς βλέπει τα πράγματα; Από το περιβάλλον του επικεφαλής του Ποταμιού αναφέρουν ότι η πρότασή τους για μια επιτροπή η οποία θα απαρτίζεται από μέλη όλων των κομμάτων και των κινήσεων του χώρου και θα οδηγήσει το Κέντρο μέσα σε δύο μήνες στην εκλογή του νέου αρχηγού από τη βάση, παραμένει στο τραπέζι. Ομως τόσο από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη όσο και από την πολιτική πρωτοβουλία των τριών επικρίνουν τον αρχηγό του Ποταμιού για τον ίδιο λόγο. «Στην πολιτική πρέπει να παίρνεις γρήγορα αποφάσεις. Καλές ή κακές. Ο Θεοδωράκης δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θέλει να κάνει» λένε. Και τον καλούν –και οι δύο πλευρές –να βιαστεί.
Οι παροικούντες την Κεντροαριστερά, που ασκούν καλοπροαίρετη κριτική, διατείνονται ότι «όλοι το ίδιο θέλουν αλλά χάνονται στη μετάφραση». Μπορεί. Η πρόσφατη ιστορία των προσπαθειών ανασυγκρότησης του χώρου, πάντως, θυμίζει ένα κλασικό δίλημμα του φυλακισμένου. Ένα παίγνιο, δηλαδή, που δυο απόλυτα ορθολογικοί παίκτες επιλέγουν να μην συνεργαστούν παρότι όλα δείχνουν πως αυτό θα ήταν προς το συμφέρον τους.
