Προπονητές που φεύγουν από μια ομάδα αλλά στην ουσία αφήνουν την πόρτα ανοιχτή. Δεν την κλείνουν ερμητικά, κρατούν κάποιους δεσμούς και σε δεδομένη στιγμή επιχειρούν την παλιννόστηση. Ποιοι είναι; Ποιοι το κάνουν στα μέρη μας; Και τι αποτελέσματα έχουν, είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη, ή ακόμη ακόμη και στην τρίτη θητεία τους;
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο Μανόλο Χιμένεθ. Αγαπήθηκε από τον κόσμο της ΑΕΚ το 2010, όταν και πρωτοκράτησε το τιμόνι της ομάδας και μαζί της κατέκτησε το Κύπελλο του 2001 κόντρα στον Ατρόμητο. Εκρηκτικός, με χαρακτηριστικές κινήσεις στον πάγκο και μεσογειακό ταμπεραμέντο, έδινε πάντα «θέματα» με τη συμπεριφορά του ή και με τα αποτελέσματα που έφερνε. Οι φίλοι της ΑΕΚ έψαχναν ένα αποκούμπι, κάποιον να αγαπήσουν ύστερα από αρκετές περιπέτειες. Ο Χιμένεθ είχε τόσο ιδιαίτερη φιλοσοφία, ώστε σε εκείνο το πέρασμά του από τα Σπάτα είχε μαζί του και ψυχολόγο! Οταν αποχώρησε δεν κράτησε κακία και πριν από λίγες ημέρες που τον φώναξαν στην ΑΕΚ, είπε αμέσως το «ναι». «Δύο ομάδες αγάπησα, την ΑΕΚ και τη Σεβίλλη» τονίζει σε κάθε ευκαιρία. Ηδη μετρά δύο νίκες σε ισάριθμα ματς και κυρίως πείθει ότι μπορεί να βάλει την ΑΕΚ σε ρότα επιτυχιών και γιατί όχι να κατακτήσει ξανά το Κύπελλο. Κυρίως, όμως, να εξασφαλίσει την είσοδο στα play offs, να πάρει ένα «καλό» εισιτήριο για τα ευρωπαϊκά κύπελλα και φυσικά, μέσω των γνωριμιών του να δελεάσει αξιόλογους ποδοσφαιριστές. Γιατί από μετριότητες που διάλεξαν οι φωστήρες, χορτάσαμε!
Ο Χιμένεθ είχε τόσο ιδιαίτερη φιλοσοφία, ώστε σε εκείνο
το πέρασμά του από τα Σπάτα είχε μαζί του και ψυχολόγο! Οταν αποχώρησε, δεν κράτησε κακία και πριν από λίγες ημέρες που τον φώναξαν στην ΑΕΚ, είπε αμέσως «ναι»
