Καρατερίστας με στόφα πρωταγωνιστή

Είχε προταθεί για Οσκαρ για τις ερμηνείες του στο «Εξπρές του μεσονυκτίου» και στον «Ανθρωπο ελέφαντα», αλλά δεν τον θυμόμαστε μόνο γι’ αυτές. Βλέπετε, ο Τζον Χερτ (που πέθανε την περασμένη Τετάρτη σε ηλικία 77 ετών, νικημένος από τον καρκίνο) αφήνει πίσω του ένα τεράστιο σε όγκο έργο, με άπειρες εμφανίσεις στο σανίδι (σχεδόν όλες σε ρόλους εμβληματικούς) και με σχεδόν 140 ταινίες. Από πού ν’ αρχίσει κανείς με την περίπτωσή του, ιδιαίτερα όταν έχεις να εξετάσεις μια πλούσια καριέρα που διήρκεσε έξι δεκαετίες; Από το δικό του στέρνο… πετάγεται το πλάσμα του πρώτου «Αλιεν» που σκηνοθέτησε ο Ρίντλεϊ Σκοτ (σκηνή που θα παρωδήσει ο ίδιος στη σάτιρα «Μπαλάκια τρίτου τύπου» του Μελ Μπρουκς), με δικό του ραβδί επιτελεί τα θεαματικά «μαγικά» του ο Χάρι Πότερ, ενώ στην ελληνική τηλεόραση στηνόμασταν τακτικά για να τον δούμε σε σειρές όπως ο «Καλιγούλας», το «Εγώ ο Κλαύδιος» και φυσικά ο «Doctor Who».

Ο Τζον Χερτ δεν έκανε διακρίσεις. Μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στο «1984» του Μάικλ Ράντφορντ ή στο «Hit» του Στίβεν Φρίαρς (μακράν η καλύτερη ταινία του) και παράλληλα να δώσει χρώμα σε μια φτηνή b-movie ως απαραίτητος «κακός». Και πάντα απέδιδε τα μέγιστα. Ηταν επίσης ο κακός ηγέτης του «V for Vendetta», ενώ εμφανίστηκε στις ταινίες «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου» και «Ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι». Του άρεσε όμως πολύ και η κωμωδία –τον θυμόμαστε ως «Χριστό» στην «Τρελή ιστορία του κόσμου» που σκηνοθέτησε, επίσης, ο Μελ Μπρουκς, ο οποίος εκτός από σκηνοθέτης ξεκαρδιστικών κωμωδιών υπήρξε και μεγάλος παραγωγός.

Αποφασίζει λοιπόν ο Μπρουκς να στηρίξει την παραγωγή ενός φερέλπιδος σκηνοθέτη που ακούει στο όνομα Ντέιβιντ Λιντς. Ο τελευταίος έχει ήδη υπογράψει ένα σενάριο με τίτλο «Ο άνθρωπος ελέφαντας» και αφηγείται την αληθινή ιστορία του Τζον Μέρικ, ενός Αγγλου του 19ου αιώνα που χτυπήθηκε από μια φοβερή αρρώστια. Ο Χερτ πρέπει να παίξει κάτω από τόνους μέικ απ. Κι όμως είναι τόσο ρεαλιστικά δοσμένη η ιστορία και τόσο υποβλητικό το παίξιμο του Τζον Χερτ στον ομώνυμο ρόλο, που τα πάντα στο φιλμ μοιάζουν τραγικά: η απαξίωση της κοινωνίας προς έναν άνθρωπο που διαφέρει, περιφέροντάς τον ως ζώο τσίρκου στα βικτωριανά freak shows, η σκηνή στον σταθμό του τρένου, με τον Τζον Μέρικ να καταδιώκεται από τον όχλο που τον κοροϊδεύει και τον ίδιο (χωρίς κουκούλα πλέον) να φωνάζει «Δεν είμαι ζώο! Είμαι άνθρωπος!»: ο άνθρωπος αποδεικνύεται σκληρότερος από το πιο άγριο ζώο.

ΣΤΟ «ΤΖΑΚΙ». Ο Χερτ έφυγε από τη ζωή στο σπίτι του στο Νόρφολκ, έπειτα από μακρά μάχη με τον καρκίνο στο πάγκρεας. Επασχε από τον Οκτώβριο του 2015 αλλά παρ’ όλα αυτά υπέγραψε συμφωνία να συμμετάσχει σε παραγωγή του Γουέστ Εντ, ακόμα κι όταν οι γιατροί τον παρακαλούσαν να μην προχωρήσει με τα σχέδιά του, τα οποία ούτως ή άλλως ναυάγησαν όταν αναγκάστηκε να νοσηλευθεί, με τον καρκίνο να θεριεύει. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα τον είδαμε στο «Τζάκι» του Πάμπλο Λαρέν, όπου ήταν για άλλη μια φορά υπέροχος, δίπλα στη Νάταλι Πόρτμαν. Εφυγε από τη ζωή την Τετάρτη και άφησε πίσω του πλήθος ταινιών που αναμένεται να προβληθούν φέτος. Η χήρα του τόνισε: «Ο Τζον ήταν ο πιο μεγαλειώδης απ’ όλους τους ηθοποιούς, ο πιο κύριος από τους κυρίους με την πιο μεγάλη καρδιά και γενναιοδωρία πνεύματος».